เรารู้สึกว่าตัวเองอะ เตรียมตัวมาน้อยมาก เมื่อเทียบกับคนอื่นๆ อย่างคนอื่นๆเขายังมีดี เก่งวิชา คณิต อังกฤษ ไม่เก่งไทย สังคม อะไรเเบบนี้ เเต่เรารู้สึกว่าตัวเราเองไม่มีอะไรดีสักอย่าง วิชาคำนวณทุกวิชาก็ผ่านมาเเบบงูๆ ปลาๆ วิชาที่ควรได้เช่นอังกฤษ คะเเนนก็ต่ำสุดๆ ใครคิดว่าตัวเองล้มเหลวบ้างทำอะไรก็ทำไม่ดีสักอย่างรู้สึกว่าตัวเองโง่มาก ไม่ได้คิดลบนะ เเต่เรามองความจริงเราเเทบไม่มีความรู้อะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย  ถามว่าตอนเรียนตั้งใจไหม ก็นั่งฟังครูตลอดนะ เเต่เราเรียนไม่รู้เรื่อง หัวช้า พื้นฐานเราเเย่มาก ตอนนี้เราก็พยายามอ่านหนังสือปรับพื้นฐาน ซึ่งคนอื่นเขาไปไหนต่อไหนกันเเล้ว รู้สึก fail มากๆ กว่าจะรู้ว่าตัวเองจะเรียนอะไรต่อก็ปาไปตอนจะสมัครกันเเล้ว รู้สึกท้ออะ ไม่รู้จะเริ่มต้นชีวิตใหม่ยังไงดี จากปากคนที่สุขภาพเเข็งเเรงๆยังโอตครวญ จะเป็นจะตาย เเล้วเราอะ โรคประจำตัวก็เยอะ สุขภาพก็เเย่ ปกติคนอื่นนอนตี3-4 เช้ามาร่าเริงเเจ่มใส เรียนสมองเเล่น เรานอน 4-5ทุ่มยังไม่โอเคเลยทุกวันนี้ ก็พยายาม อยู่ถึงตี2 ถ้าอึดสุดก็ตี5 โดยการซดกาเเฟตลอดคืน มันเพลียเหมือนตอนเป็นไข้อะ เเบบขาเเขนมือสั่นๆ ถ้าสุขภาพดีอย่างน้อยมันก็พอสู้ได้บ้างละ รู้สึกเเบบ Drak side สุดๆ อ่านหนังสือก็จะไม่ทันเเล้ว รอบ Port ก็กลัวๆจะไม่ติด ใจนึงก็อยากติดรอบเเรกนะ เเต่ใจนึงมันก็บอกตัวเองอะว่า คงไม่ติด ต้องซิ่วปีนึง เเต่ก็รู้อะนะว่าตัวเองยังพยายามไม่พอ ใจเราอะไปเเต่ตัวเราไม่ไปนี่สิ อยากจะมีโมเม้น มีไฟเเรงเยอะๆนั่งอ่านหนังสือถึงตี5
อ่านเข้าหัว เช้ามายังร่าเริงเเจ่มใส่ อะไรเเบบนั้น ชีวิตนี้ยังไม่เคยรู้สึกเเบบนั้นเลย เพื่อนๆที่จะเรียนต่อปีนี้เราคิดว่าเเต่ละคนไม่ธรรมดา เพราะเขาทำไว้ดี เขาพยายามมากกว่า เหนื่อยกว่า เราควรทำอย่างไรดีรู้สึกสับสน งานที่ รร ก็เยอะ ร่างกายก็ไมสู้เอาซะเลย ใจก็เริ่มจะท้อๆ เวลาก็บีบคั้นกดดันสุดๆ ไม่มีใครคุยด้วย ไม่รู้จะปรึกษาใคร มืด8ด้าน10ด้านไปหมด เวลาที่เเทบไม่เหลือเราควรทำยังไงดี TT  อยากจะหลับเเล้วลืมทุกๆอย่างอยู่ในโลกความฝัน อยากกลับไปเป็นเด็กอีกรอบนึง #เเชร์ประสบการ์ณชีวิต ม.6  #ใครท้อมาอ่านยังมีเราเป็นเพื่อนนะTT