คือว่า เราอาศัยอยู่กับพ่อกับน้องแค่ 3 คน เราเป็นผญ.คนเดียวในบ้านถ้าไม่นับน้องไม่แท้กับพี่ พ่อเราเป็นโรคประสาท ชอบพูดอะไรที่แลไร้สาระมากสำหรับทุกคนในบ้าน บางทีเราก็บอกพ่อนะว่า ไร้สาระ พ่อก็ตบปากเราแรงๆ วันนั้นเราจำไม่ได้หรอก เราทำไรผิด พ่อใช้สายชาร์จแบตตีจนเลือดออก เลือดออกก็ไม่หยุด เราก็พยายามทนแล้วเข้าใจนะ
วันนี้น้องก็เดินมาตบหน้าเรา พ่อก็ชอบอะไรของเขาไม่รู้ เราแค่เปิดประตูห้องเข้ามา แล้วพ่อบอกว่า เปิดเข้ามาอีกกูตีนะ คือหนูผิดอะไรคะ? แล้ววันนั้น ย่าบอกเราว่าให้ไปเปิดไฟหน้าบ้าน เราก็เปิด แล้วพ่อเดินมาบอกว่า อย่าทะลึ่งเปิด ไม่งั้นจะไม่ได้ผุดไม่ได้เกิด จะทำให้กูซวย อย่าเปิดอีก (ขออภัยในคำหยาบนะคะ) คือเราก็ผิดอีกแล้วหรอคะ? โลกมันโหดร้ายไปหรือเปล่า? อ้อแล้วก็ เวลาเราแบบเครียดแล้วชอบร้องไห้ตลอด อยากไปตายตลอด เป็นแบบนี้ทุกครั้งแก้ไม่หาย บางทีก็ชอบกรีดแขนตัวเอง ซึ่งเรามองเป็นว่าเล่นเลยแหละ แต่เรื่องตายนี่เราคิดตลอดๆเลยนะ เราไม่เล่าให้ใครฟังเลย เราระบายกับตัวเองที่แขนตลอด ทำแล้วก็อยากไปตายจริงๆเลยนะ มันดูสนุกมากสำหรับเรา ซึ่งเราเกลียดพ่อเรามากๆ ไม่มีคำว่า รัก ในหัวเราเลย  บางทีเราเล่นทรศ.อยู่ พ่อเดินจะตีๆๆๆๆ จะด่าๆๆๆๆๆ ทำเข้าไป เราก็เขวี้ยงทรศ.ลงพื้นบ้างอ่ะ อยากถามว่าเราควรทำยังไงดีคะ?