ผมอายุ33ปี มีลูกบุญธรรมอยู่คนนึ่งอายุ17ปี ตัวเล็ก ขาว หน้าตาดี เป็นที่ชอบทั้งผู้หญิงผู้ชาย..เขาทำงานกับผมเพราะผมเป็นเจ้าของธุรกิจผลิตเสื้อผ้าเหมือนจ้างเขามาเป็นลูกน้อง เพราะเขาไม่เรียนหนังสือทุกๆวันพ่อและลูกเจอหน้าตาทักทายกินข้าวกันทุกวัน ปกติจะได้พูดคุยกันหลังเลิกงาน เพราะเวลาทำงานเขาคือลูกจ้างคนนึ่งไม่มีสิทธิพิเศษอะไรเกินไปกว่าลูกจ้างคนอื่นๆเท่าใดนัก(เป็นการสอนนิสัยเขาในตัว)ที่พิเศษกว่าคือเขาคือลูกบุญธรรมเท่านั้น นิสัยเขาเป็นเด็กวัยรุ่นเลือดร้อน ชอบกินชอบเที่ยวชอบหนีออกบ้านตอนดึก (นิสัยเพิ่งเป็นไม่นานมานี้ตอนเขาติดเพื่อน)โดยแอบผมไปเวลาผมเข้านอนแล้ว เพราะเขากลัวผมกลัวพ่อไม่รักจึงโกหกให้ผมสบายใจเขาฟังคำสอนแต่ไม่ชอบปฎิบัติตามเราสอนไม่เถียงไม่ตอบโต้แต่แอบทำ เรานอนคนละห้องกัน เวลาจับได้ผมก้อดุด่าและสั่งสอนเขาตลอดกลัวเขาเป็นอะไรไปเพราะความเป็นห่วง คืนวันศุกร์ที่07/12/61 เวลาประมาณ23.30น.เขาก้อมาคุยเล่นมารอกินข้าวกับผมตามปกติ ก่อนลุกจากวงกินข้าวเขาบอกผมว่า พ่อดูแลตัวเองมั่งพักผ่อนเยอะๆกินข้าวเยอะๆเห็นเป็นหวัดตั้งนานก้อไม่หายสักที ผมก้อเออ ออไปตามนั้น บอกว่าไปนอนได้แล้วพรุ่งนี้ต้องทำงาน เขาก้อตอบครับ ผมก้อขึ้นไปนอนสุดท้ายเขาหนีออกไปเที่ยวกับเพื่อนโดยผมก้อไม่รู้ เวลาเที่ยงคืนกว่าๆในคืนเดียวกัน ลูกน้องในบ้านวิ่งมาตามที่ห้องบอกลูกชายพี่รถมอไชค์ชนประสานงากันกับมอเตอร์ไชค์อีกคัน ลูกชายผมตายคาที่ ส่วนเพื่อนเขาที่ช้อนท้ายอาการสาหัส ผมทราบข่าวเข่าขาอ่อนไปหมดไม่มีคำพูดใดได้แต่คำเดียวคือเฮ้อใช่หรอ แล้วอึ้งไปพักใหญ่ จากนั้นมาก้อจัดการศพเขาไปเรียบร้อยวันนี้ก้อผ่านมา4วันแล้วผมยังอยู่ในอาการแย่มากๆผมคิดถึงเขาเหลือเกิน ไม่รู้เขาเป็นอย่างไรบ้าง ไม่รู้จะทำยังไงต่อไปโลกมันเศร้าไปหมดตั้งแต่เขาจากไป.