มันเหมือนเป็นความรู้สึกที่แทงมาที่ใจตลอดเวลา

เหมือนเรามีส่วนร่วมทำให้ป้าต้องตาย
ป้าอายุ 92 คะ ป้าอยู่กับลูกบุญธรรมมีอาชีพยาม และเมียเค้าคะ(ป้าเดินไม่ได้คะ)
ทั้ง 2 คนดีกับป้ามากคะ แต่ต่อมาเค้าเริ่มเปลี่ยน แบบยักยอกเงินป้าจากบัญชีไปทั้งหมด

จากนั้นก้อเริ่มด่าว่าป้าต่างต่างนานา "เปลือง ยิ่งกินยิ่งเปลือง ไม่ตายซะที"
ไล่ป้าออกจากบ้านคะ ป้าขอมาอยู่บ้านเรา ป้าจับมือแล้วพูดว่า "ป้าขอมาอยู่ด้วยนะ"

ใจเราอยากให้ป้ามาอยู่ด้วยคะ แต่หลานคนอื่นจะเอาป้าไปอยู่สถานดูคนแก่จ่ายเดือนละ 20000บาท
ต่อมาลูกบุญธรรมป้าไม่ยอม เอาป้ากลับมาอีก ป้าอยู่ต่อกับลูกบุญธรรมอีกเดือนครึ่งก้อเสียคะ
เราคิดว่า ป้าคงเครียดและไม่กล้ากินอะไร และเอาแต่พูดว่า "เมื่อไหร่จะตายสักที"
เพราะกลัวเปลือง จนร่างกายมันน๊อคไป

เราสงสารป้าจับใจ สุขภาพจิตเราตอนนี้แย่มากเลยคะ
ทำไมคนถึงจิตใจคับแคบ สมัยเด็ก พ่อแม่หาข้าวให้กินได้ พอพ่อแม่แก่ ชามใส่ข้าวให้พ่อแม่ยังแทบไม่อยากจับ