ס หยาดค้างคืนหยดไร้.............ก่องเก็จ
รุ้งเลื่อมแสงเพียงเพ็จ..............พร่องแจ้ง
เดือนดาวหลุบระเห็จ................ไหนเล่า...แม่เอย
คงแต่ความเยือกแย้ง...............อุ่นร้างแรมหนาว ฯ

๐ หาวห่มดินห่มด้าว.................ด้วยดำ
หอบจ่างห่างวาวงำ..................เงียบไว้
หอบลมห่มรอบลำ-..................เลียงเหน็บ...หนาวรา
คงก่ายก้อมกอดใกล้................กกหญ้าแอบอิง ฯ

๐ ผิงอังระลอกชื้น...................ขื่นชา
ไออุ่นไม่นำพา........................พัดบ้าง
จวนเจียนเปลี่ยนสารลา...........เป็นเกล็ด...แล้นอ
คงรูปฤๅน้ำค้าง.......................ค่ำนี้คลาดเหลว ฯ

๐ เทวัญกระหวัดแก้................อุทพินทุ์
เจียรแจ่งจนแจ่มจินต์...............แจ่มจ้าน
พางผลึกเพชรผายผิน............พอเพริศ
คงแค่ผลึกหม่นม้าน...............หากไร้แสงทอ ฯ

๐ ขอไถงทองส่องหล้า............เห็นที
อยากพร่างลำเพาสี.................สะท้อน
รูปแต่งหลบราตรี....................รอตรู่
เมื่อสบเช้าคงย้อน..................ก่องแก้วมณีฉาย ךף