ตามหัวข้อเลย...ช่วงนี้ปัญหาสะสม เครียดสะสม แล้วทุกอย่างก็ถาโถมเข้ามา ในหัวมักจะมีความคิดอยากตายอยู่เสมอๆ อยากตายเพื่อตัดปัญหาและไม่ต้องอยู่สร้างปัญหาให้คนที่เรารักและรักเรา บางครั้งนั่งอยู่เฉยๆก็ร้องไห้ ในหัวมีแต่เรื่องที่ทำให้ทุกข์ใจ เก็บเอาคำพูดหลายๆอย่างของใครหลายๆคนมาคิดแล้วโทษแต่ตัวเองว่าฉันนี่แหละที่ทำให้มันเป็นแบบนี้  กินข้าวกินน้ำไม่ได้ทั้งที่ท้องหิวแต่ปากและสมองสั่งว่าไม่อยากกิน ผมร่วง นอนไม่หลับ นั่งร้องไห้ทุกครั้งที่ไม่มีอะไรทำ หรือทำๆอยู่แล้วในหัวคิดขึ้นมาก็จะร้องไห้ ปัญหามันจุกอยู่ในอก พูดกับใครไม่ได้ ไม่มีใครรับฟัง ไม่มีใครช่วยแก้ปัญหามีแต่การซ้ำเติม มีแต่คำพูดที่ยิ่งตอกย้ำ ควรจะทำยังไงกับชีวิตดี อายุล่วงเลยเข้าเลข 3 แล้วชีวิตยังไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน อันไม่มีความแน่นอนในชีวิตทั้งๆที่ก็พยายามจะทำทุกอย่างให้มันดีแต่เหมือนยิ่งทำมันยิ่งแย่ ยิ่งอยู่ยิ่งเป็นภาระของทุกคน เหนื่อยเหลือเกิน!!!