อยากรู้ว่าเราเป็นโรคซึมเศร้าหรือเปล่า เริ่มจากพ่อเราเสียไปเมื่อต้นปีก็คิดนะที่เป็นอย่างงี้เพราะเสียพ่อไปหรือเปล่า แต่เราว่าเราโอเคกับเรื่องพ่อมาตั้งนานแล้ว อาการที่เราเป็นมันเริ่มจากช่วงใกล้ปิดเทอมแรก มันมีวิชานึงที่เราไม่ได้ส่งงานแล้วอ.ตามให้ไปส่ง เราก็ตั้งนาฬิกาปลุกว่าถึงเวลานี้เราจะติ่นแล้วไปส่งงานนะ แต่ว่าในความเป็นจริงเราตื่นนะแต่เราเลือกที่จะไม่ไปส่ง ตั้งนาฬิกาปลุกมา3-4วันแล้วก็เหมือนเดิมตื่นแต่ไม่ไปส่งไม่รู้ทำไม จนสุดท้ายเราก็ติด0ของวิชานั้น ทำไมให้เรามานั่งคิดว่าทำไม ทำไมวะ ไปส่งมันก็จบแล้วแต่ทำไมไม่ไป แต่สุดท้ายเราก็ผ่านมาได้
     จนมาเปิดเทอม2 เราไปรร.น้อยมาก บางอาทิตย์เราจะหยุด1-2วัน ในวันที่หยุดนั้นเราจะนั่งเล่นคอมฟังเพลงแต่เมื่อไม่ได้เล่น ในหัวเราจะคิดแต่เรื่องทำไมตัวเราถึงไม่ดี เป็นภาระนู้นนี้นั้น จึงพยายามหาไรทำตลอด แต่เราไม่เคยทำร้ายตัวเองเลยนะ เพราะเรามีกฎอยู่ข้อนึงในชีวิตว่าเราจะไม่ฆ่าตัวตายเด็ดขาด แต่เวลานั่งรถไรงี้เราก็จะคิดเกือบตลอดว่าถ้ารถมันชน มันจะเกิดไรขึ้นนะ ถ้ามันเกิดก็ขอให้เราตายไปเลย ที่บ้านจะไม่ต้องมีภาระ
     เมื่อเร็วนี้ๆ จากที่หยุด1-2วัน กลายเป็นว่าตอนนี้ไม่ได้ไปเรียน3-4วัน จนแม่ด่า แม่ถามว่าจะไปรร.มั้ยเราก็ได้แต่อ้ำอึ้งแล้วบอกว่าไม่รู้อย่างเดียว เราร้องไห้บ่อยมาก เวลาที่รู้สึกไม่ดีเราจะไปนอนเล่นข้างๆน้องจนน้องถามมาหาอะไรบ่อยๆ จนตอนนี้เพื่อนที่สนิทคุยกันบ่อยๆ เราก็เริ่มห่างเพราะเราหยุดไม่ได้ไปเรียน
     เรารู้สึกว่าตัวเองไม่ดี เป็นภาระ มีครึ่งนึงที่ร้องไห้หนักมากเพราะอยู่ดีๆเราก็คิดว่าเราอยู่ทำไมวะ อยู่ไปทำไม ไม่มีสิ่งที่ต้องการอะไรเลย ไม่ได้อยากมีของมีค่า หรืออยากไปเที่ยวที่ไหน หรือจะซื้ออะไร มีอะไรที่รั้งให้เราต้องอยู่เหรอ คิดนะว่าอยากไปปรึกษาแพทย์แต่ไม่อยากให้ใครในบ้านว่าเราเป็นแบบนี้ ไม่อยากให้เค้ามารับรู้เรื่องนี้ จึงอยากมาถามทุกคน