เราเป็นแม่เลี้ยงเขาน่ะค่ะ น้องเป็นลูกติดของแฟน
ลูกชายเพิ่งจะ 8 ขวบเองนะ ป.3 แต่เด็กมันพูดเป็นอ่ะ
.. โกหกเก่ง.. เราสังเกตพฤติกรรมเด็กค่ะ
.. อย่าง "การอาบน้ำ" ลูกขี้เกียจอาบน้ำ เพราะวันนี้ไม่ไปโรวเรียน แต่เราพยายามสอนเขา ว่า ตื่นมา ต้องอาบน้ำแปรงฟัน นะครับ จะได้สดชื่น สบายตัว แล้วทาแป้งให้กลิ่นตัวหอมๆ
ใอ่เราก็แต่งตัวอยู่หน้าตู้เสื้อผ้า ซึ่งอยู่ใกล้ประตูห้องน้ำ.. น้องก็เดินผ่านเราข้างหลังแร่ะค่ะ แว้บๆ แต่ลูกเขาคงไม่เห็นเรา เขาก็เดินดุ่มๆ เข้าห้องน้ำ
.. เราก้นึกว่าคงจะฉี่ล่ะมั้ง เพราะผ้าเช้ดตัวก็แขวนอยู่ที่ราวตากผ้า ข้างๆตู้เสื้อผ้า ที่เรายืนอยู่
สักพักลูกก็ออกมา(ตัวไม่เปียกนะ รอยเท้าเดินออกจากห้องน้ำยังแห้งเลย) หยิบผ้าเช็ดตัวมาห่มตัว แล้วถอดเสื้อผ้า เปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่
.. เราก็ถาม :หนู อาบน้ำแล้ว หรือยัง?
.. ลูก :อาบ... อาบน้ำ แล้ว.. (เสียงเบาๆ แถมหลบสายตา = กำลังโกหก)
.. เราถามอีก :อาบน้ำทำไมตัวไปเปียกล่ะ.. พี่(เราแทนตัวเองว่าพี่) เห็นนะ เพราะพี่ยืนตรงนี้นานแล้วนะ
ตั้งแต่หนูเข้าห้องน้ำ..
.. ลูกหลบสายตา..
.. เราก็สอนว่า: หนูต้องอาบน้ำนะครับ แปรงฟันด้วย (ลูกฟันหลอ แถมโดนแมงกินจนฟันดำ) ฟันจะได้ไม่ดำ ถึงวันนี้หนูจะไม่ได้ไปโรงเรียน หนูก็ต้องอาบน้ำ ให้เป็นนิสัย ไม่หัดเป็นคนขี้เกียจนะครับ และอย่าเป็นเด็กขี้โกหกนะ พ่อและพี่ไม่ชอบนะครับ
.. ลูกก็ร้องไห้จ้ะ..
ก็เหมือนทุกครั้ง.. เราสอนอะไรไม่ได้ เพราะเด็กเขาเอาแต่ใจ ท่าไ้ม้ตาย
ตอนสอนหนังสือ ก็นั่งร้องไห้อย่างเดียว งานบ้านอยากสอนให้รู้จักทำ โตไปจะได้ติดนิสัยรักสะอาด ก็ทำบ้างไม่ทำบ้าง (ถ้าเรายืนเฝ้าจะทำ ถ้าเราไม่อยู่ ก็ไม่ทำ + บ้านรก เพราะรื้อของมาเล่นไม่เก็บ)
เห้อ.. เหมือนเล่นจิตวิทยากับเด็ก
และเรื่อง คำหยาบ ก็เหมือนกัน เราพาไปสนามเด็กเล่น กับลูกชายคนโตของแฟนที่อายุ 12 ปีอยู่ ป.6
เล่นกันไม่ว่า แต่คำพูดคำจา มาทั้งสวนสัตว์
จนพ่อแม่ ผู้ใหญ่ ละแวกนั้นมองหน้าเรา จนไม่รู้จะมุดหัวไปไว้ที่ไหน
.. ตอนเราคบกับแฟนใหม่ๆ ไม่ใช่ว่าเราจะไม่สอนนะ เราเป็นคนสอนเด็ก ตลอดเวลาที่คบกับแฟนมา
แต่ด้วยความที่ผ่านๆมา แฟน เขาทำงาานหาเงินคนเดียว เลยไม่มีเวลาดูเด็กๆ บวกกับแม่(เมียเก่าแฟน) ก็ทิ้งภาระไว้ให้เขาคนเดียว เด็กโตมากับการแต่เอาใจแบบสุดๆอ่ะ
.. ทุกคนต่างบอกว่า เด็กจะโต ให้ดูสิ่งแวดล้อม สังคมรอบข้าง..
เราก้พยายามทำทุกอย่างให้เด็กๆ เขาได้รับสิ่งดีๆ ไม่ใช่ จดจำแต่ อะไรแย่ๆ แล้วเลียนแบบ
... บางที ก้ท้อค่ะ ท้อแล้วก้เพลีย ค่ะ ว่าทำไม เด็กๆ ถึงได้จดจำแต่สิ่งร้ายๆ
ทำอย่างไร เมื่อลูกเป็นเด็ก หลาย "ขี้.." : ขี้เกียจ ขี้โกหก (ขี้) เอาแต่ใจ (ขี้) เห็นแก่ตัว...
ลูกชายเพิ่งจะ 8 ขวบเองนะ ป.3 แต่เด็กมันพูดเป็นอ่ะ
.. โกหกเก่ง.. เราสังเกตพฤติกรรมเด็กค่ะ
.. อย่าง "การอาบน้ำ" ลูกขี้เกียจอาบน้ำ เพราะวันนี้ไม่ไปโรวเรียน แต่เราพยายามสอนเขา ว่า ตื่นมา ต้องอาบน้ำแปรงฟัน นะครับ จะได้สดชื่น สบายตัว แล้วทาแป้งให้กลิ่นตัวหอมๆ
ใอ่เราก็แต่งตัวอยู่หน้าตู้เสื้อผ้า ซึ่งอยู่ใกล้ประตูห้องน้ำ.. น้องก็เดินผ่านเราข้างหลังแร่ะค่ะ แว้บๆ แต่ลูกเขาคงไม่เห็นเรา เขาก็เดินดุ่มๆ เข้าห้องน้ำ
.. เราก้นึกว่าคงจะฉี่ล่ะมั้ง เพราะผ้าเช้ดตัวก็แขวนอยู่ที่ราวตากผ้า ข้างๆตู้เสื้อผ้า ที่เรายืนอยู่
สักพักลูกก็ออกมา(ตัวไม่เปียกนะ รอยเท้าเดินออกจากห้องน้ำยังแห้งเลย) หยิบผ้าเช็ดตัวมาห่มตัว แล้วถอดเสื้อผ้า เปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่
.. เราก็ถาม :หนู อาบน้ำแล้ว หรือยัง?
.. ลูก :อาบ... อาบน้ำ แล้ว.. (เสียงเบาๆ แถมหลบสายตา = กำลังโกหก)
.. เราถามอีก :อาบน้ำทำไมตัวไปเปียกล่ะ.. พี่(เราแทนตัวเองว่าพี่) เห็นนะ เพราะพี่ยืนตรงนี้นานแล้วนะ
ตั้งแต่หนูเข้าห้องน้ำ..
.. ลูกหลบสายตา..
.. เราก็สอนว่า: หนูต้องอาบน้ำนะครับ แปรงฟันด้วย (ลูกฟันหลอ แถมโดนแมงกินจนฟันดำ) ฟันจะได้ไม่ดำ ถึงวันนี้หนูจะไม่ได้ไปโรงเรียน หนูก็ต้องอาบน้ำ ให้เป็นนิสัย ไม่หัดเป็นคนขี้เกียจนะครับ และอย่าเป็นเด็กขี้โกหกนะ พ่อและพี่ไม่ชอบนะครับ
.. ลูกก็ร้องไห้จ้ะ..
ก็เหมือนทุกครั้ง.. เราสอนอะไรไม่ได้ เพราะเด็กเขาเอาแต่ใจ ท่าไ้ม้ตาย
ตอนสอนหนังสือ ก็นั่งร้องไห้อย่างเดียว งานบ้านอยากสอนให้รู้จักทำ โตไปจะได้ติดนิสัยรักสะอาด ก็ทำบ้างไม่ทำบ้าง (ถ้าเรายืนเฝ้าจะทำ ถ้าเราไม่อยู่ ก็ไม่ทำ + บ้านรก เพราะรื้อของมาเล่นไม่เก็บ)
เห้อ.. เหมือนเล่นจิตวิทยากับเด็ก
และเรื่อง คำหยาบ ก็เหมือนกัน เราพาไปสนามเด็กเล่น กับลูกชายคนโตของแฟนที่อายุ 12 ปีอยู่ ป.6
เล่นกันไม่ว่า แต่คำพูดคำจา มาทั้งสวนสัตว์
จนพ่อแม่ ผู้ใหญ่ ละแวกนั้นมองหน้าเรา จนไม่รู้จะมุดหัวไปไว้ที่ไหน
.. ตอนเราคบกับแฟนใหม่ๆ ไม่ใช่ว่าเราจะไม่สอนนะ เราเป็นคนสอนเด็ก ตลอดเวลาที่คบกับแฟนมา
แต่ด้วยความที่ผ่านๆมา แฟน เขาทำงาานหาเงินคนเดียว เลยไม่มีเวลาดูเด็กๆ บวกกับแม่(เมียเก่าแฟน) ก็ทิ้งภาระไว้ให้เขาคนเดียว เด็กโตมากับการแต่เอาใจแบบสุดๆอ่ะ
.. ทุกคนต่างบอกว่า เด็กจะโต ให้ดูสิ่งแวดล้อม สังคมรอบข้าง..
เราก้พยายามทำทุกอย่างให้เด็กๆ เขาได้รับสิ่งดีๆ ไม่ใช่ จดจำแต่ อะไรแย่ๆ แล้วเลียนแบบ
... บางที ก้ท้อค่ะ ท้อแล้วก้เพลีย ค่ะ ว่าทำไม เด็กๆ ถึงได้จดจำแต่สิ่งร้ายๆ