คือเรากับยายอยู่คนละจังหวัดกันเราจะไปหาแกทุกๆครั้งที่ปิดเทอมตั้งแต่ป.1จนถึงตอนนี้ปี1 แกมีหลาน5คน มีเราคนเดียวคอยไปหาแก นั่งรถก็ไปคนเดียวจนชิน เรื่องมันมีอยู่ว่าด้วยความที่เราพูดไม่ค่อยมีหางเสียงแล้วน้ำเสียงมันดูไม่หวานมั๊งคะ (แม่ก็สอน ยายก็บ่น แต่ก็ปรับไม่ได้สักที ) อาจเป็นเพราะแกสอนแต่แกไม่ทำ พูดกับเราไม่เคยมีเคยหวาน น้ำเสียงกระแทก ไม่พอใจก็ขึ้นเสียงโวยวาย แต่บอกให้เราพูดหวานๆ กับพ่อเราก็พูดหวานๆปกติ คือเราถ้าอีกฝ่ายพูดมายังไงเราก็พูดกลับไปแบบนั้น ด้วยความเคยชิน จุดเริ่มต้นคือ เราเล่นทรศ.แล้วปวดหัวเลยว่าจะขอนอนสัก10นาทีก่อนออกไปห้างที่กทม(ยายอยู่ลพบุรี เราอยู่โคราช) แล้วจู่ๆแกก็โวยวายบอกไม่แล้วก็โมโห แล้วเริ่มด่าแบบ เรื่องเยอะ รำคาญ ไม่ชอบ!! บ้านเราไม่เคยพูดคำหยาบไม่เคยว่ากัน อีกอย่างเราไม่ได้อยุ่กับพ่อแม่ เวลาคุยกันเราก็จะพูดเหตผล แต่วันนี้แกด่าเรา ขึ้นกู เราเสียใจมกเพราะเรารักแกมากไม่คิดว่าแกจะพูดกับเราขนาดนี้ เราผิดที่เราไม่ลุกไปเลย แต่เราปวดหัวจริงๆ แล้วเวลาที่นีดกันคือ17.00แต่ตอนที่แกพูดเพิ่งจะ16.30 แกบอกว่าเราไม่เห้นใจแก เห้นแกเป็นสนามอารม พุดไม่ดีใส่ หลานคนอื่นไม่ดดนเพราะไม่มีใครเข้าหาจริงๆมีเราคนเดียวที่โดน บอกว่าเสียแรงที่นีกเรา กูเกลียด ทำตัวเลว มันร้าย ต่อไปนี้ไม่ต้องมาเรียกกุว่ายาย ไม่ต้องเทรหาไม่ต้องมาหาอีก เราไม่ได้พูดอะไรสักคำ ได้แต่ร้องไห้ แล้วก็รีบลุกไป ไม่ถึง2นาทีแกก้ออกไปเรียกแท็กซี่แล้วก้ขึ้นรถหนีกลับลพบุรีเลย แค่เพราะวาาเราขอนอน10นาทีเราพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนด้วยซ้ำ โทรไปก็ไม่รับ ยังดทรไปด่าเราให้แม่ฟัง เราไม่รุ้จะทำไงแล้ว ไม่กล้าโทรหา ทำใจดทรไปก้ไม่รับ  เราเองก้น้อยใจเหมือนกัน เศร้ามาก ยาย72เรา19นะคะ