คือเราอยู่ม.2แล้วพ่อแม่เราชอบว่าเราในเรื่องที่เราไม่ได้ทำผิดให้ญาติหรือคนอื่นคือเราก็รู้สึกว่าพอเถียงเขาก็หาว่าเราอวดดีว่าเราโง่ไม่กระตือรือร้นตอนนี้เราไม่มีที่พึ่งเลยแม้แต่พ่อแม่เราไม่สามารถบอกสิ่งที่เราอยากทำได้หรือต้องการอะไรพ่อแม่เราชอบใช้อารมณ์กับเรา แล้วเขาก็กำหนดอนาคตเรา ให้เราหาดิ้นรนเรียนปริญญาเอง พ่อแม่ไม่เคยชมเรามีแต่โทษเราตลอด เราไม่สามารถพึ่งใครเลย เราอาจจะทำตัวแย่ขนาดนั้นเลยหรอ เลยอยากถามคนในนี้ดูว่าเป็นหนักกว่าเรารึป่าวToT