สวัสดีค่ะ มีประเด็นมาถามค่ะเกี่ยวกับวัยมหาลัย
พอดีได้รู้จักเพื่อนใหม่คนนึงแต่ก็อายุต่างกัน ส่วนตัว จขกท.ทำงานแล้วค่ะ เพื่อนใหม่เป็นวัยมหาลัยในกลุ่มงานอดิเรก
เพื่อนเข้าเรียนม.เอกชนค่าเทอมแพง มีปัญหาด้านพื้นฐาน (สนใจการวาดแค่ไม่มีพื้นฐาน) แต่พอถามอาจารย์กลับได้คำตอบว่าให้ไปถามเพื่อน
เพื่อนเลยสงสัยว่า ถ้าค่าเทอมแพงทำไมอาจารย์ไม่สอน
แต่ส่วนตัว จขกท. กลับมองว่ามหาลัยคือแหล่งสังคมที่ดีแห่งนึงและเราก็ต้องเรียนรู้ด้วยตนเองด้วยประกอบกับการสอนแล้วทักษะจะพัฒนาไวมากถ้าเราหาความรู้ก่อน
พอแย้งไปเพื่อนก็สวนมาว่า ถ้าเรียนด้วยตัวเองแล้วจะเข้ามหาลัยไปทำไม
มันก็จริงเนอะเข้าไปเรียนทำไม...แต่ก็ขัดใจอยู่ดี
ถ้าเรียนด้วยตัวเอง บางอย่างที่เราไม่รู้จริงๆ หาคำตอบด้วยตัวเองต้องนานเท่าไหร่กว่าจะหาได้
ถ้าเราตามเพื่อนไม่ทันเราสามารถอดทนไปกับสถานการณ์แล้วก็ฝึกเป็นเท่าสองเท่ากว่าเดิมได้ไหม
เพราะนี่ตอนเรียนก็อ่อนวิชาบางอย่างเหมือนกันก็ใช้ลูกฮึบสู้เอา
เลยเกิดคำถามที่ว่า คนไม่มีพื้นฐานเข้าไปรู้สึกท้อแล้วทำอะไรกับความท้อบ้างที่นอกจากการดรอป (เพื่อนไปดรอปวิชาหา ม.อื่นเรียน)
เมื่อเกิดคำถาม อยากถามอาจารย์แต่ได้คำตอบให้ไปถามเพื่อน มีสาเหตุมาจากอะไรบ้าง //อาจจะเป็นที่บางท่านก็ได้