เริ่มต้นจากหนูมีแฟนค่ะ คือหนูมีแฟนแล้วการเรียนหนูไม่ได้เสียหรืออะไรเลย ครอบครัวเป็นห่วงค่ะ พูดจาสารพัดใส่หนู แฟนเองก็เครียดแต่เขาแกร่งและเข้มแข็ง จนหนูไม่อยากให้เค้ามารับรู้อะไรแบบนี้แล้ว เค้ายังทนแล้วบอกรอหนูค่ะ แต่ที่สำคัญหนูกับแฟนผ่านอะไรมาเยอะมากจริงๆ พี่ชายอยู่ดีดีก็ไม่ชอบแฟนค่ะ เลยทะเลาะกับหนูไม่ได้คุยกันนาน1เดือนกว่าแล้วค่ะ
หนูจะมีอาการกรีดแขนตัวเองเฉพาะเวลาที่เครียดหรือกดดันหนักๆ มันจะเป็นอารมณ์ที่แบบเจ็บนอกกายยังไม่เจ็บเท่าในใจเลย แต่ถ้าอารมณ์ปกติจะไม่กล้ากรีดนะคะ แต่พอเสียใจมากๆหรือร้องไห้อ่อนแอจะกรีดแบบไม่คิดอะไร ความคิดจะสั้นมากคืออยากตายค่ะ
คือเรามีปัญหา ครอบครัวไม่เข้าใจค่ะ หนูผิดตรงที่ละเลยครอบครัว หนูยอมรับ หนูเข้าใจว่าครอบครัวเป็นห่วง แต่ว่านะคะ หนูอยากให้ครอบครัวเข้าใจหนูบ้างว่าหนูมีแฟน การเรียนหนูไม่ตก อนาคตหนูไม่ได้พัง พวกหนูตั้งใจพากันเรียน เกรดเฉลี่ยออกมาคือ3.9 ขึ้น เรียนหนูตั้งใจเรียน งานที่อาจารย์สั่งทุกงานคือส่ง เครียดและกดดันเรื่องเรียนอยู่แล้วค่ะ อยากทำให้มันดี อยากทำให้ครอบครัว ครูอาจารย์คนอื่นเห็นว่ามีแฟนการเรียนหนูไม่ได้ตกนะ อนาคตไม่ได้พังนะ แต่พ่อก็มาพูด จะเรียนก็เรียน จะมีผัวก็มีผัวไปเลย มาทำคารังคาซัง หรือไม่ก็บอก ไม่ต้องเรียน คือหนูรักเรียน กิจกรรมร.ร. การเรียนหนูตั้งใจทุกอย่าง แต่พ่อก็ยังมาโยงเรื่องแฟน สารพัดนู้นนี้
แฟนเคยเป็นเด็กเกเรมาก่อน แต่เค้าก็เปลี่ยนให้เพราะหนู และหนูก็เห็นการเปลี่ยนแปลงเค้าว่าดีขึ้น
หนูเครียดทุกครั้งที่พ่อมาพูดเรื่องแบบนี้ มาประชดมาประชัน มา-ดันหนูสารพัด คือพ่อไม่เข้าใจหนูเลยว่าหนูพยายามแค่ไหน ที่จะพิสูจน์ให้เห็น พยายามกับการเรียนแค่ไหน พยายามกับทุกเรื่องแค่ไหน พ่อมองแค่ว่าหนูมีแฟน เพราะแฟนหนู คือเค้าไม่ได้เข้าใจตัวหนูเลย หนูเคยทดสอบพ่อเรื่องหนึ่ง อยากรู้ว่าพ่อจะคิดยังไงกับเหตุการณ์นี้ ปารกฎว่า พ่อโยงไปเรื่องแฟนอีก จนหนูเข้าใจแหละ ว่าเค้าไม่เข้าใจตัวหนูเลย เค้าไม่เคยมองลึกลงไปยังตัวหนูเลย หนูมีแฟนหนูผิดมากมั้ยคะ หนูมีเป้าหมายคือไปสอบเป็นนร.แลกเปลี่ยย เค้าก็มองเป็นเรื่องตลก มีแฟนจะทำได้หรอ หนูท้อมาก หนูเหนื่อย และหนูกดดันมาก ยิ่งเค้ามาห้ามนี่ห้ามนู้น พูด-ดันประชดกัน มันทำให้หนูยิ่งเครียด
ลำพังเรื่องเรียนหนูเครียดอยู่แล้วกดดันอยู่แล้วงานอาจารย์สั่งเยอะมาก หนูกลัวการเรียนจะตกแล้วจะมาหาว่าหนู้กรดตกเพราะแฟน มันมีหลายสาเหตุมากค่ะ เรียนในห้องหนูตั้งใจมาก การบ้านส่ง หนูก็อยากให้พ่อเข้าใจหนูบ้าง อยากให้เค้ามองเห็นบ้างมีแฟนไม่ได้แย่นะ
หนูรู้ว่าเค้าเป็นห่วง แต่หนูไม่อยากเป็นไข่ในหินที่ทำอะไรไม่เป็น หนรู้สึกกดดันหลายครั้งมาก หนูไม่เคยกรีดแขนตัวเองเพราะแฟน แต่ที่เริ่มกรีดแขนก็เพราะพ่อไม่เขาใจ เริ่มมาจากแรงกดดันที่มันสะสมมาหลายๆเรื่อง หนูเครียด หนูร้องไห้ หนูอ่อนแอ จนรู้สึกว่าอยากตาย หลายครั้งมากเกือบทุกวันที่หนูฝืนยิ้มและทำตัวให้ปกติ พยายามไม่คิดอะไร เวลาอยู่ต่อหน้าดพื่อนหรือกับใคร แต่อยู่คนเดียวปุ๊บหนูจะคิดตลอดว่าหนูต้องเจออะไรบ้าง จะโดนอะไรบ้าง แล้วพอมันเริ่มไมาคิดมันก็จะมีเรื่องจากครอบครัวมากระทบจนไม่ได้เตรียมตัว หนูพยายามที่จะไม่ให้มีเรื่องอะไรเข้ามา เพราะลำพังเรียนก็เครียดแล้ว แฟนหนูก็แทบจะไม่มีเวลาให้กัน แต่เค้าไม่เข้าใจหนูเลยเค้าไม่เห็นหนูเลย ว่าพยายามขนาดไหน
อยากให้เค้าเห็นในตัวหนูบ้าง ไม่ใชาเห็นในสิ่งที่เค้าคิด น่าแปลกนิดนึงค่ะ ตรงที่เค้าสอนหนูมา เลี้ยงหนูมาเค้าบอกว่ารู้หนู แต่พ่อกลับไม่เข้าใจหนู เหมือนเขารู้ไม่จริง แฟนเองก็ไม่ได้รู้กับหนูทุกเรื่อง ในมุมของของพ่อ พ่อมองว่าแฟนหนูเป็นยังนั้นยังงี้ทั้งที่จริงมันไม่ใช่ แต่ในมุมมองของแฟนแฟนมองพ่อว่าอย่างนู้นอย่างนั้น พ่อไม่เข้าใจ แต่สรุปไม่มีใครเข้าใจหนูเลยสักคน หนูไม่ได้อยากให้แฟนหนูเข้าใจหนูนะ แต่หนูอยากให้พ่อเข้าใจหนูมากกว่า
วันนี้พ่อเห็นแขนหนูค่ะ หนูพลาด เค้าถาม แต่หนูโกหกว่าโดนตะปูข่วน หนูรู้ว่าเค้าไม่เชื่อ แต่หนูควรจะทำยังไงดีคะ หนูไม่รู้อารมณ์ตอนนั้นจะระเบิดออกมาหมดเลยหรือเปล่าจากสิ่งที่สะสมมาเรื่อยๆ ความเครียดทุกอย่าง หรือบ้ากรีดแขนต่อหน้าให้เค้าดู
ความรักเป็นเรื่องธรรมชาติของวัยรุ่น หนูเองก็รู้มันพลาดได้เสมอ แต่หนูพากันเรียนนะ การเรียนกเค้าก็ดีขึ้นเพราะหนํช่วยดึงเค้า กรดเค้าก็3.0 ขึ้น อาจารย์ก็ฝากให้หนูดูแลเค้า แต่อาจารย์บางท่าน ก็บอกว่า อนาคตอาจจะไปเจอคนที่ดีกว่า อย่าไปอย่างนั้นอย่างนี้กับมัน กับการเลือกคนที่รัก หนูมองเห็นอะไรบางอย่างในตัวแฟนหนูนะ หนูเห็นข้อดีในตัวเค้า เค้าไม่เคยทำร้ายหนู แต่ใครๆก็มองเขาว่าเหี้.... เพราะเคยเกเรมาก่อน หนูจำเป็นต้องเลือกคนที่ดีกว่าเหมาะสมกว่า มากกว่าคนที่หนูรักและเค้าก็สามารถดูแลปกป้องหนูได้เหมือนกันหรอคะ
ขอบคุณนะคะที่รับฟัง หนูควรจะทำยังไงดีกับชีวิตต่อ อยากได้กำลังใจมากกว่าคำซ้ำเติมจากคนอื่นที่มีความคิดต่างค่ะ แนะนำให้ได้นะคะ แต่ได้โปรดอย่าซ้ำเติมกันเลยค่ะ
หนูรู้เสมอจากการกระทำหนูว่ามันจะออกมายังไง แต่ที่อยากให้เป็นคือขอแค่คนสักคนที่เข้าใจหนู นั่นก็คือพ่อ.... หนูรักพ่อมาก แต่หนูรู้สึกว่าทำไมคำพูดของพ่อกลับทำร้ายจิตใจหนู ทำร้ายความพยายามหนูจนมันกดดันและเครียด เพราะว่าเค้าไม่เค้าใจเหมือนห้ามและพยายามห้ามกีดกัน
พ่อสอนไว้ว่าไม่ต้องโทษคนอื่น โทษตัวเอง หนูก็โทษตัวเองตลอดค่ะ ไม่เคยโทษคนอื่น เวลาแฟนต้องมารับรู้ว่าพ่อคิดยังงี้พูดยังงี้กับเค้า หนูก็โทษตัวเองตลอดว่าเป็นคนทำให้แฟนต้องมาเจอแบบนี้ เป็นคนทำให้พ่อต้องมาเสียใจ
เป็นลูกแย่ๆคนนึง หนูรู้ว่ามันยังมีคนที่เจออะไรมาหนักกว่าหนูอีก แต่ปัญหาแต่ล่ะคนในชีวิตมันใหญ่ไม่เท่ากันหรอกค่ะ หนูอ่อนแอ มันเลยยากที่จะเข้มแข็งแต่หนูพยายามอยู่นะ
ตอนเครียดก็บอกตัวเองเสมออย่าหันไปพึ่งคัตเตอร์หรือมีดนะ แต่พอมันถึงขีดจำกัดเวลาหนูเครียดสุดๆเสียใจ อ่อนแอร้องไห้หนูก็ทำมันอีกซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนแฟนโกรธเรื่องนี้หลายครั้ง เพราะหนูสัญญากับเค้าง่าจะไม่ทำอีกจนหนูต้องบอกเค้าว่า จะไม่สัญญาแต่จะพยายาม
ก็จะมีรอบลาสุดนี้แหละค่ะ ที่กรีดแขนตัวเองจนเลือดอาบแขนหยดลงบนพื้น คือความคิดหนูตอนนั้น แบบอยากตายแล้วเหนื่อยแล้วไม่ไหวแล้ว แต่พอได้กรีดไปสักพักเห็นเลือดก็รู้สึกว่ามันความรู้สึกมันเบาขึ้นค่ะ แต่มันก็ไม่หาย แต่หนูกลับรู้สึกว่ากรีดแขนมันกลับช่วยให้หนูหายอ่อนแอได้ เลิกร้องได้ แต่มันแค่ครูเดียวเท่านั้น พอมีมาอีกมันก็เป็นอีก...
มีปัญหาภายในครอบครัว กดดัน แล้วเครียดจนกรีดแขนตัวเองค่ะ
หนูจะมีอาการกรีดแขนตัวเองเฉพาะเวลาที่เครียดหรือกดดันหนักๆ มันจะเป็นอารมณ์ที่แบบเจ็บนอกกายยังไม่เจ็บเท่าในใจเลย แต่ถ้าอารมณ์ปกติจะไม่กล้ากรีดนะคะ แต่พอเสียใจมากๆหรือร้องไห้อ่อนแอจะกรีดแบบไม่คิดอะไร ความคิดจะสั้นมากคืออยากตายค่ะ
คือเรามีปัญหา ครอบครัวไม่เข้าใจค่ะ หนูผิดตรงที่ละเลยครอบครัว หนูยอมรับ หนูเข้าใจว่าครอบครัวเป็นห่วง แต่ว่านะคะ หนูอยากให้ครอบครัวเข้าใจหนูบ้างว่าหนูมีแฟน การเรียนหนูไม่ตก อนาคตหนูไม่ได้พัง พวกหนูตั้งใจพากันเรียน เกรดเฉลี่ยออกมาคือ3.9 ขึ้น เรียนหนูตั้งใจเรียน งานที่อาจารย์สั่งทุกงานคือส่ง เครียดและกดดันเรื่องเรียนอยู่แล้วค่ะ อยากทำให้มันดี อยากทำให้ครอบครัว ครูอาจารย์คนอื่นเห็นว่ามีแฟนการเรียนหนูไม่ได้ตกนะ อนาคตไม่ได้พังนะ แต่พ่อก็มาพูด จะเรียนก็เรียน จะมีผัวก็มีผัวไปเลย มาทำคารังคาซัง หรือไม่ก็บอก ไม่ต้องเรียน คือหนูรักเรียน กิจกรรมร.ร. การเรียนหนูตั้งใจทุกอย่าง แต่พ่อก็ยังมาโยงเรื่องแฟน สารพัดนู้นนี้
แฟนเคยเป็นเด็กเกเรมาก่อน แต่เค้าก็เปลี่ยนให้เพราะหนู และหนูก็เห็นการเปลี่ยนแปลงเค้าว่าดีขึ้น
หนูเครียดทุกครั้งที่พ่อมาพูดเรื่องแบบนี้ มาประชดมาประชัน มา-ดันหนูสารพัด คือพ่อไม่เข้าใจหนูเลยว่าหนูพยายามแค่ไหน ที่จะพิสูจน์ให้เห็น พยายามกับการเรียนแค่ไหน พยายามกับทุกเรื่องแค่ไหน พ่อมองแค่ว่าหนูมีแฟน เพราะแฟนหนู คือเค้าไม่ได้เข้าใจตัวหนูเลย หนูเคยทดสอบพ่อเรื่องหนึ่ง อยากรู้ว่าพ่อจะคิดยังไงกับเหตุการณ์นี้ ปารกฎว่า พ่อโยงไปเรื่องแฟนอีก จนหนูเข้าใจแหละ ว่าเค้าไม่เข้าใจตัวหนูเลย เค้าไม่เคยมองลึกลงไปยังตัวหนูเลย หนูมีแฟนหนูผิดมากมั้ยคะ หนูมีเป้าหมายคือไปสอบเป็นนร.แลกเปลี่ยย เค้าก็มองเป็นเรื่องตลก มีแฟนจะทำได้หรอ หนูท้อมาก หนูเหนื่อย และหนูกดดันมาก ยิ่งเค้ามาห้ามนี่ห้ามนู้น พูด-ดันประชดกัน มันทำให้หนูยิ่งเครียด
ลำพังเรื่องเรียนหนูเครียดอยู่แล้วกดดันอยู่แล้วงานอาจารย์สั่งเยอะมาก หนูกลัวการเรียนจะตกแล้วจะมาหาว่าหนู้กรดตกเพราะแฟน มันมีหลายสาเหตุมากค่ะ เรียนในห้องหนูตั้งใจมาก การบ้านส่ง หนูก็อยากให้พ่อเข้าใจหนูบ้าง อยากให้เค้ามองเห็นบ้างมีแฟนไม่ได้แย่นะ
หนูรู้ว่าเค้าเป็นห่วง แต่หนูไม่อยากเป็นไข่ในหินที่ทำอะไรไม่เป็น หนรู้สึกกดดันหลายครั้งมาก หนูไม่เคยกรีดแขนตัวเองเพราะแฟน แต่ที่เริ่มกรีดแขนก็เพราะพ่อไม่เขาใจ เริ่มมาจากแรงกดดันที่มันสะสมมาหลายๆเรื่อง หนูเครียด หนูร้องไห้ หนูอ่อนแอ จนรู้สึกว่าอยากตาย หลายครั้งมากเกือบทุกวันที่หนูฝืนยิ้มและทำตัวให้ปกติ พยายามไม่คิดอะไร เวลาอยู่ต่อหน้าดพื่อนหรือกับใคร แต่อยู่คนเดียวปุ๊บหนูจะคิดตลอดว่าหนูต้องเจออะไรบ้าง จะโดนอะไรบ้าง แล้วพอมันเริ่มไมาคิดมันก็จะมีเรื่องจากครอบครัวมากระทบจนไม่ได้เตรียมตัว หนูพยายามที่จะไม่ให้มีเรื่องอะไรเข้ามา เพราะลำพังเรียนก็เครียดแล้ว แฟนหนูก็แทบจะไม่มีเวลาให้กัน แต่เค้าไม่เข้าใจหนูเลยเค้าไม่เห็นหนูเลย ว่าพยายามขนาดไหน
อยากให้เค้าเห็นในตัวหนูบ้าง ไม่ใชาเห็นในสิ่งที่เค้าคิด น่าแปลกนิดนึงค่ะ ตรงที่เค้าสอนหนูมา เลี้ยงหนูมาเค้าบอกว่ารู้หนู แต่พ่อกลับไม่เข้าใจหนู เหมือนเขารู้ไม่จริง แฟนเองก็ไม่ได้รู้กับหนูทุกเรื่อง ในมุมของของพ่อ พ่อมองว่าแฟนหนูเป็นยังนั้นยังงี้ทั้งที่จริงมันไม่ใช่ แต่ในมุมมองของแฟนแฟนมองพ่อว่าอย่างนู้นอย่างนั้น พ่อไม่เข้าใจ แต่สรุปไม่มีใครเข้าใจหนูเลยสักคน หนูไม่ได้อยากให้แฟนหนูเข้าใจหนูนะ แต่หนูอยากให้พ่อเข้าใจหนูมากกว่า
วันนี้พ่อเห็นแขนหนูค่ะ หนูพลาด เค้าถาม แต่หนูโกหกว่าโดนตะปูข่วน หนูรู้ว่าเค้าไม่เชื่อ แต่หนูควรจะทำยังไงดีคะ หนูไม่รู้อารมณ์ตอนนั้นจะระเบิดออกมาหมดเลยหรือเปล่าจากสิ่งที่สะสมมาเรื่อยๆ ความเครียดทุกอย่าง หรือบ้ากรีดแขนต่อหน้าให้เค้าดู
ความรักเป็นเรื่องธรรมชาติของวัยรุ่น หนูเองก็รู้มันพลาดได้เสมอ แต่หนูพากันเรียนนะ การเรียนกเค้าก็ดีขึ้นเพราะหนํช่วยดึงเค้า กรดเค้าก็3.0 ขึ้น อาจารย์ก็ฝากให้หนูดูแลเค้า แต่อาจารย์บางท่าน ก็บอกว่า อนาคตอาจจะไปเจอคนที่ดีกว่า อย่าไปอย่างนั้นอย่างนี้กับมัน กับการเลือกคนที่รัก หนูมองเห็นอะไรบางอย่างในตัวแฟนหนูนะ หนูเห็นข้อดีในตัวเค้า เค้าไม่เคยทำร้ายหนู แต่ใครๆก็มองเขาว่าเหี้.... เพราะเคยเกเรมาก่อน หนูจำเป็นต้องเลือกคนที่ดีกว่าเหมาะสมกว่า มากกว่าคนที่หนูรักและเค้าก็สามารถดูแลปกป้องหนูได้เหมือนกันหรอคะ
ขอบคุณนะคะที่รับฟัง หนูควรจะทำยังไงดีกับชีวิตต่อ อยากได้กำลังใจมากกว่าคำซ้ำเติมจากคนอื่นที่มีความคิดต่างค่ะ แนะนำให้ได้นะคะ แต่ได้โปรดอย่าซ้ำเติมกันเลยค่ะ
หนูรู้เสมอจากการกระทำหนูว่ามันจะออกมายังไง แต่ที่อยากให้เป็นคือขอแค่คนสักคนที่เข้าใจหนู นั่นก็คือพ่อ.... หนูรักพ่อมาก แต่หนูรู้สึกว่าทำไมคำพูดของพ่อกลับทำร้ายจิตใจหนู ทำร้ายความพยายามหนูจนมันกดดันและเครียด เพราะว่าเค้าไม่เค้าใจเหมือนห้ามและพยายามห้ามกีดกัน
พ่อสอนไว้ว่าไม่ต้องโทษคนอื่น โทษตัวเอง หนูก็โทษตัวเองตลอดค่ะ ไม่เคยโทษคนอื่น เวลาแฟนต้องมารับรู้ว่าพ่อคิดยังงี้พูดยังงี้กับเค้า หนูก็โทษตัวเองตลอดว่าเป็นคนทำให้แฟนต้องมาเจอแบบนี้ เป็นคนทำให้พ่อต้องมาเสียใจ
เป็นลูกแย่ๆคนนึง หนูรู้ว่ามันยังมีคนที่เจออะไรมาหนักกว่าหนูอีก แต่ปัญหาแต่ล่ะคนในชีวิตมันใหญ่ไม่เท่ากันหรอกค่ะ หนูอ่อนแอ มันเลยยากที่จะเข้มแข็งแต่หนูพยายามอยู่นะ
ตอนเครียดก็บอกตัวเองเสมออย่าหันไปพึ่งคัตเตอร์หรือมีดนะ แต่พอมันถึงขีดจำกัดเวลาหนูเครียดสุดๆเสียใจ อ่อนแอร้องไห้หนูก็ทำมันอีกซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนแฟนโกรธเรื่องนี้หลายครั้ง เพราะหนูสัญญากับเค้าง่าจะไม่ทำอีกจนหนูต้องบอกเค้าว่า จะไม่สัญญาแต่จะพยายาม
ก็จะมีรอบลาสุดนี้แหละค่ะ ที่กรีดแขนตัวเองจนเลือดอาบแขนหยดลงบนพื้น คือความคิดหนูตอนนั้น แบบอยากตายแล้วเหนื่อยแล้วไม่ไหวแล้ว แต่พอได้กรีดไปสักพักเห็นเลือดก็รู้สึกว่ามันความรู้สึกมันเบาขึ้นค่ะ แต่มันก็ไม่หาย แต่หนูกลับรู้สึกว่ากรีดแขนมันกลับช่วยให้หนูหายอ่อนแอได้ เลิกร้องได้ แต่มันแค่ครูเดียวเท่านั้น พอมีมาอีกมันก็เป็นอีก...