ขอพื้นที่ระบายความในใจหน่อยค่ะ ดิฉันเกิดในครอบครัวที่ยากจน บางทีเงินก็พอกินบ้างบางทีเงินก็ขัดสนแต่ก็บ่อยเนื่องด้วยครอบครัวต้องใช้หนี้สินที่ปู่ได้รับมา แต่ตอนนี้ปู่เสียไปแล้ว ครอบครัวเลยต้องรับหนี้สินทั้งหมดแทน เครียดทุกวันเลย ตอนนี้เงินขัดสนมากๆ ตอนนี้ดิฉันอยู่ ม.6 กำลังจะจบแล้วแต่ตอนนี้ครอบครัวไม่มีเงินให้ไปโรงเรียนสักบาท ไม่รู้จะทำยังไง งานพิเศษแถวนี้ก็ไม่มีให้ทำ บ่อยครั้งที่เป็นแบบนี้ ต้องเครียดทุกวัน กลุ้มใจกลัวเรียนไม่จบ บางทีก็คิดนะว่าเราทำกรรมอะไรไว้ทำไมต้องมาทุกแบบนี้ ผิดหวัง เสียใจ เครียดมากๆ อีกทั้งความฝันที่จะเป็นครูคงลิบหลี้ไกลเกินจะคว้าเอาไว้แล้ว ส่วนตัวอยากสมัครเรียนที่ มข แต่กำลังของครอบครัวคงไหว หมดหวังแล้ว อยากเรียนต่อมากๆเลยค่ะ ตั้งใจเรียนมาตลอดเกรดก็อยู่ในระดับดี
กิจวัตรของดิฉันคือ ต้องตื่นเช้า04:00 มานึ่งข้าว แล้วก็ล้างถ้วย แล้วไปอาบน้ำแต่งตัวไป ร.ร พอตกเย็นกลับบบ้านมาต้องนึ่งข้าว ล้างถ้วย ซักผ้าให้ครอบครัวและตัวเอง ตกเย็นมาก็กลับมากลุ้มใจต่อต้องถามครอบครัวตลอดว่า พรุ่งนี้ได้ไปเรียนไหม ครอบครัวก็ได้แต่บอกว่ายังไม่รู้ ก็เข้าใจนะว่าครอบครัวลำบากแค่ไหน เลี้ยงเราโตมาได้ขนาดนี้ สอนเราให้เป็นคนดี ทำดี ไม่เกเร ขอบคุณค่ะที่เข้ามาอ่าน สักวันจะทำให้ครอบครัวอยู่สุขและสบายกว่านี้แน่นอน เฮ้อออ😥😢😭