คือผมมีเพื่อนคนนึงครับ เพิ่งจะได้รู้จักและสนิทกับตอนเข้ามหาวิทยาลัยใหม่ๆ แต่จริงๆเคยเห็นหน้ากันมาสามปีเพราะอยู่ม.ปลาย รร.เดียวกัน ที่สนิทกับมันเพราะช่วงเข้ามาเรียนใหม่ๆก็จะยังไม่รู้จักใคร ก็มีมันเนี่ยแหละ ที่ไปไหนมาไหนด้วยกัน มันก็เป็นเพื่อนที่ดีคนนึง แต่เป็นคนเฟรนลี่มากกกกๆๆๆ สามารถรู้จักกับใครก็ได้แทบทุกคนภายในไม่กี่นาทีที่เห็นหน้า ซึ่งก็เป็นเรื่องที่ผมอิจฉามัน5555 คือถ้าใครที่ไม่ค่อยกล้าคุยกับใครใหม่ๆ แบบผมก็น่าจะเข้าใจ แล้วมีอยู่ช่วงหนึ่งคือผมยุ่งเรื่องงานที่มหาวิทยาลัยมากๆ ทำให้ผมไม่ค่อยได้คุย ไม่ได้ไปไหนกับมัน แต่พอผมเริ่มจะว่าง ก็กลายเป็นว่า ตอนนี้มันไปสนิทกับเพื่อนกลุ่มนึง ซึ่งมันสนิทแบบสนิทมากๆ พอผมจะไปไหนกับมันก็มักจะต้องมีเพื่อนกลุ่มนี้ไปด้วยเสมอๆ แรกๆผมก็พอรับไหว แต่พอซักพักผมเริ่มคิดว่า ไลฟ์สไตล์ ผมกับเพื่อนและเพื่อนกลุ่มของมันนั้น มันช่างแตกต่างกับผมเหลือเกิน
ผมจึงไม่ค่อยชอบที่จะไปไหนกับมันเหมือนตอนแรกๆ แต่มันก็ต้องมีเป็นบางครั้งที่ผมก็ต้องไปไหนกับมัน หลายครั้งที่ผมไปด้วย ผมก็มักจะเหมือนตัวอะไรซักอย่างที่เกาะไปกับมัน เพราะเวลาไปไหนมันก็มักจะคุยกับแต่เพื่อนกลุ่มใหม่แล้วทิ้งให้ผมอยู่คนเดียว นานน๊านจะหันมาคุยกับผมซักคำ คือผมก็พยายามที่จะเข้ากลุ่มๆนั้นแล้ว แต่ผมก็รู้สึกว่าผมกับพวกนั้นมันไม่คลิกกันอ่ะ มันอยู่ด้วยคุยด้วยแล้วอึดอัดใจ
แต่บางทีถ้าผมไปกับมันแบบสองคนจริงๆ สมมติเริ่มเดินจากจุดที่นึงไปอีกที่นึง มันจะต้องเจอประมาณไม่ต่ำกว่าสิบคนที่มันรู้จัก แต่ผมไม่รู้จัก มันก็จะยืนคุย ทำให้ผมเหมือนอะไรซักอย่าง ก็คิดในใจนี่สรุป คือมาด้วยกันกับใครกันแน่
ตอนนี้ผมก็เริ่มรู้สึกว่ามันจะเลยเถิดไปใหญ่แล้ว คือวันนี้มีงานมหาวิทยาลัย ผมนัดก้บมันมาทำกิจกรรมด้วยกัน แต่พอหลังเสร็จกิจกรรมนั้น เราก็ไปเดินเล่นกันรอบๆงาน แต่มันก็ไปอยู่กับคนอื่นๆมากกว่า ไปคุยไปเล่นอะไรกับเค้า แล้วก็ทิ้งให้ผมยืนถือของที่มันฝากคนเดียว ปล่อยให้เป็นผมหมาหัวเน่าอีกตามเคย ผมรู้สึกรับไม่ได้เท่าไหร่ มันทำให้วันที่ผมเจออะไรแบบนี้เป็นวันที่เซ็ง แบบเซ็งมากๆ คือถ้าผมเป็นคนที่สามารถทำความรู้จักกับใครได้ง่ายๆแบบมัน ผมก็คงไม่มาคิดอะไรแบบนี้
ผมไม่รู้ว่าอาการแบบผมตอนนี้คือผมนอยด์ ผมน้อยใจอะไรมากเกินไปรึเปล่า ซึ่งผมปกติก็ไม่ใช่คนที่จะมางอนเพื่อนง่ายๆอยู่แล้ว แต่ผมเหนื่อยใจ เวลาที่จะไปไหนกับมันเหลือเกิน เหมือนมันไม่เคยแคร์ผม มีใครเคยเจอเพื่อนแบบนี้บ้างมั้ยครับ แล้วสมมติถ้าต้องมาเจออะไรแบบนี้ ถ้าเป็นคุณ คุณจะทำยังไงกันครับ
รำคาญเพื่อนที่มันเฟรนลี่เกินไป
ผมจึงไม่ค่อยชอบที่จะไปไหนกับมันเหมือนตอนแรกๆ แต่มันก็ต้องมีเป็นบางครั้งที่ผมก็ต้องไปไหนกับมัน หลายครั้งที่ผมไปด้วย ผมก็มักจะเหมือนตัวอะไรซักอย่างที่เกาะไปกับมัน เพราะเวลาไปไหนมันก็มักจะคุยกับแต่เพื่อนกลุ่มใหม่แล้วทิ้งให้ผมอยู่คนเดียว นานน๊านจะหันมาคุยกับผมซักคำ คือผมก็พยายามที่จะเข้ากลุ่มๆนั้นแล้ว แต่ผมก็รู้สึกว่าผมกับพวกนั้นมันไม่คลิกกันอ่ะ มันอยู่ด้วยคุยด้วยแล้วอึดอัดใจ
แต่บางทีถ้าผมไปกับมันแบบสองคนจริงๆ สมมติเริ่มเดินจากจุดที่นึงไปอีกที่นึง มันจะต้องเจอประมาณไม่ต่ำกว่าสิบคนที่มันรู้จัก แต่ผมไม่รู้จัก มันก็จะยืนคุย ทำให้ผมเหมือนอะไรซักอย่าง ก็คิดในใจนี่สรุป คือมาด้วยกันกับใครกันแน่
ตอนนี้ผมก็เริ่มรู้สึกว่ามันจะเลยเถิดไปใหญ่แล้ว คือวันนี้มีงานมหาวิทยาลัย ผมนัดก้บมันมาทำกิจกรรมด้วยกัน แต่พอหลังเสร็จกิจกรรมนั้น เราก็ไปเดินเล่นกันรอบๆงาน แต่มันก็ไปอยู่กับคนอื่นๆมากกว่า ไปคุยไปเล่นอะไรกับเค้า แล้วก็ทิ้งให้ผมยืนถือของที่มันฝากคนเดียว ปล่อยให้เป็นผมหมาหัวเน่าอีกตามเคย ผมรู้สึกรับไม่ได้เท่าไหร่ มันทำให้วันที่ผมเจออะไรแบบนี้เป็นวันที่เซ็ง แบบเซ็งมากๆ คือถ้าผมเป็นคนที่สามารถทำความรู้จักกับใครได้ง่ายๆแบบมัน ผมก็คงไม่มาคิดอะไรแบบนี้
ผมไม่รู้ว่าอาการแบบผมตอนนี้คือผมนอยด์ ผมน้อยใจอะไรมากเกินไปรึเปล่า ซึ่งผมปกติก็ไม่ใช่คนที่จะมางอนเพื่อนง่ายๆอยู่แล้ว แต่ผมเหนื่อยใจ เวลาที่จะไปไหนกับมันเหลือเกิน เหมือนมันไม่เคยแคร์ผม มีใครเคยเจอเพื่อนแบบนี้บ้างมั้ยครับ แล้วสมมติถ้าต้องมาเจออะไรแบบนี้ ถ้าเป็นคุณ คุณจะทำยังไงกันครับ