เรารู้จักเขาตอนปี47เราพึ่งเรียนจบมาและไปทำงานในห้างเพื่อรอรับปริญญาตอนนั้นเขาเป็นผู้ช่วยแผนกตอนนั่นเขามีครอบครัวอยู่แล้วและแลจะรักครอบครัวมากด้วย แต่อยู่ๆเขาก็โดนภรรยาเขานอกใจและเขามีลูกด้วยกัน1คน เขาก็เสียใจในที่ทำงานจนคนอื่นพูดถึงกันแต่เราไม่คิดที่จะคบเขานะไม่ชอบคนมีครอบครัว แต่อยู่เขาก็มาคุยมาปรึกษาเรา เราก็ไม่คิดไรเราก็บอกให้เขาลองคุยกับภรรยาเขาและให้โอกาสแต่เขาบอกว่าภรรยาเขาไม่กลับมาแต่เขาทนอยู่บ้านภรรยาเขาถึง3ปี เขาเป็นคนน่าสงสาร พูดน้อยพ่อแม่แยกทางกันไม่มีบ้านที่จะอยู่ เงินไม่พอใช้เขาต้องมายืมกับเราเราก็ให้ยืมเพราะสงสาร มันเกิเดจากความจากความสงสารนั่นล่ะอยู่มาวันหนึ่งเขาก้อบอกว่าชอบเรา แต่เขาจะไม่ให้ที่ทำงานรู้ว่าคบเรานะอยู่ที่แผนกจะไม่คุยกันเขาบอกว่าที่นี้เขาจะไม่ให้มีเรื่องชู้สาวกันเราก็เชื่อตนนั้นเราคงเด็กไป บางทีภรรยาก็พาลูกมาหาที่ทำงานเหมือนเขาจะพูดให้เราระวังตัว ตอนนั้นเราก็ไม่คิดไรมากเราก็ไม่คิดจริงจังเท่าไหร่  แต่เขาบอกว่าอยู่ภรรยานอนข้างล่างไม่ได้นอนด้วยกันเราก็เชื่อ เขาจะโทรมาคุยกับเราทุดคืนจนรู้สึกว่ามันอบอุ่นเราก็คุยกันไปเรื่อยๆจนวันหนึ่งเขาเราก็เสียท่าเขา แล้วเขาก็ย้ายมาอยู่กับเราแต่เขาต้องสงเสียค่าเทอมให้ลูกเขาและค่าใช้จ่ายเราก็ยอมเพราะลูกใครใครก็รักจนเราย้ายไปอยู่ต่างจังหวัดด้วยกันเราก็ช่วยกันทำงานเก็บเงินจนมีบ้านมีรถจนวันหนึ่งเราอยากมีลูกเพื่อครอบครัวที่สมบูรณ์(เขาเป็นคนที่ไม่อยากมีอะไรกันกับเราที่แรกๆเราก็รับไม่ได้แต่เขาบอกเหนื่อยเขาเป็นมาตั้งแต่แรกๆที่คบกันเลยเราเลยบอกว่าแบบนี้นี้เอกที่ทำให้เมียมีชู้เขาก็เงียบ) เราอยากมีลูกมากเราคิดว่าเขารักครอบครัวเรื่องแบบนี้ไม่ต้องก้อได้เวลาจะมีไรเราต้องบอกเลยที่เดี่ยวในที่สุดเราก็ท้องเราเลยแต่งงานกันและพอลูกโตสัก3ขวบเราก็ย้ายสาขามาที่บ้านเกิดเราเรามีความสุขกันมากมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ(แต่เรื่องมีไรกันเขาไม่เคยคิดที่จะปรับปรุงเขาบอกเราแก่กันแล้วและเหนื่อยจนมาอยู่ที่ทำงานใหม่ก้อจะเจอเพื่อนงานใหม่ตอนนั้นเราก้อยังทำงานอยู่ที่เดี่ยวกันจนไม่มีเวลาให้ลูกเลยออกมาขายของแล้วผู้หญิงที่เขาไปมีไรด้วยก็เป็นลูกน้องในแผนกซื่งเราก็รู้จักเขายังเคยมาเที่ยวบ้านเราอยู่เลยผู้หญิงคนนี้มีลูกแล้วหนึ่งแต่อยู่ที่อื่นมีสามีมาเยอะพอสมควรและมาได้สามีใหม่ที่นี้แล้วด้วยตอนแต่งานสามีเรายังบอกให้เราซื้อของขัวญแต่งงานไปให้เลย แรกๆสามีเรายอกว่าไม่ชอบผู้หญิงแบบนี้เพราะร่าน เขาก็อุ่นใจ เวลามาบ้านเราจะพูดเล่นว่ามีเด็กใหม่มาเยอะเลยเจาบอกว่สพ่อไม่อยากไปเริ่มต้นใหม่อายุเยอะแล้ว เราก็เชื่อใจเขามากเพราะคงไม่ทำกับเราเพราะเขาเคยเจ็บมา ทางบ้นเราก็รักเหมือนลูกหลานเขาเป็นคนสุภาพข่วยเหลือทุกคนแบ้วเรื่องมันก็เกิดตอนเราท้องคนที่2 เรากับเขาแทบไม่ได้คุยกันเพราะเขาบอกที่นี้ต้องทำงานเช้าออกดึกและบอกว่าไม่มีโอทีเราก็สงสารเขาขายของเป็นแม่บ้านให้เขาทุกอย่างเลี้ยงลูกคนโตอีกจนเราคลอดลูกคนที่2ได้สัก8เดือนมาวันหนึ่งจับได้ว่ามีเขาแอบคุยอะไรกันกับผู้หญิงคนนั้นอละเราจับได้ว่าเขามีไรกันตอนนั้นยอกได้เลยเกือบคิดสั้นแต่ทำไม้ได้เพราะลูกยังกินนมเราสงสารลูกมากเราเคยคุยกับเขาว่าวันหนึ่งถ้านอกใจกันฉันจะเปลี่ยนนำสกุลลูกและให้ไปแต่วันนั้นเห็นลูกชาคนโตแอบตรงประตูเปิดมาเจอเขาแอบฟังอยู่ตอนเราคุนกันในห้องเราก้อคิดดลับมาคุยกับเขาใหม่เพราะลูกไม่ผิดเจายังมีโอกาสมีพ่อเราบยถามว่าถ้าให้โอกาสจะเอาไม่เขาบอกเอาแต่เขาบอกว่าเบิกคุยกันแต่ที่จริงแล้วเจายังคุยอีกเล่นหนักเขาไม่กลับบ้านโทรไปไม่รับ จนเช้าค่อยกลับ  ปกติเขาจะเป็นคนดีในสายตาทุกคน ไม่กินเหล้าสูบบุรี่  พอเรารู้เลยว่านอกใจเขาแกล้งเสียใจบอกไปกินเบียไม่อยากกลับบ้าน ดลับมาก้อเจอเราเราก้หน้าจะได้เสียให้ได้ ยอมรับนะว่ารักเขามาก กลางึนต้องเลี้ยงลูกเล็กทั้ง2คนพอ เรากลัวเขาไปกินเหล้าข้างนอกก็จะซื้อมาเตรียมให้ทุกวัน แต่บางวันก็ไม่กลับ  จนเราไม่ไหวแล้วมาจับได้ว่ายังไม่เลิกจนเขาคุยกลับทางบ้านเราจรผู้ใหญ่คุยให้ว่าถ้าหลงทางให้กลับมา  วันนั้นเขายังคุยกับผญคนนั่นอีกเราเลยนัดคุยกันพอเราคุยเราถามว่าทำไม่ทำกับพี่แบบนี้ตัวเองก้อมีบูกแล้วสามีก้อมีมันโมโหและยอกว่าคนของเราไปยุ่งมันเองจะเอาขวดเบียตีเราจนน้องสาวออกมาช่วยแต่ผู้ชายของเราบอกว่ากลับบ้านมันผิดที่เขา ลูกเราอยู่ในรถเห็นเหตุการณ์ด้วยเห็นเราร้องไห้(ลืมบอกไปว่า  สามีของผญ คนนั้ก้อทำงานที่เดี่ยวกันยังยกมือไหว้สามีเราเลย)ตอนที่สามีเราหายตอนกลางคืนเราไปตามหาเราไปเจอสามีนางกินเหบ้าอยู่ข้างนอกเราว่าสามีเราชอบเมียคุณสามีเขาไม่เชื่อบอกว่าเมียเขาดียังcollไม่หาเมียเขาอยู่เลยอาบนำรออยู่ที่บ้านเราก็เห็นว่สเขาอยู่ที่บ้านแล้วแต่จริงๆๆเขาพึ่งไปเอากับสามีเรามา(รู้ตอนกลังนะที่เราแบบนี้เพราะเช็คGPRSในโทรสัพ)โทรไปหาสามีเราปิดเครื่องหนีเพราะผญน่าตะโทรบอกแล้ว  พอตอนตี4ดลับเอารถจอดนอนใกล้ๆบ้านเราถามบอกง่วงเลยจอดนอนเราบอกอย่าทำแบบนี้เป็นห่วงเขารับแากว่าจะไปทำอีกแต่ขอออกไปกิรเหบ้าข้างนอกสักอาทิตย์ละ2ครั้ง ไม่อยากกินบ้านให้ลูกเห็นแต่จริงๆๆแล้วเขาคิดจะไปกินอย่างอื่น แต่แแบกเนอะเจาเป็นคนไม่ชอบเรื่องบนเตียงแท้ๆๆแต่กลับชอบผญคนนี่มากยอมผิดลูกผิดผัวเขา แต่เรื่องมันมาเจอตรงที่น้ งเราไม้ยอมเพราะเขาเป็นเพื่อนเที่ยวด้วยกันและสนิทกัน  น้องเราทำงานที่นั้นยังไมรู้ว่าเขาแอบคบกันเลยน้องเราเคยได้ยินคุยกันผญบอกว่ากิ๊กเข้ามาเองแท้จิงแบ้วคือพี่เขยนี้เองน้องเลยมีเรื่องที่ทำงานกับผญเขาเลยสอบสวนแต่ไม่มีใครยอมรับว่าเป็นเรื่องชู้สาวที่จริงสามีเราก็ต้องออกจากงานด้วยแต่ตอนนั้นเราขอไว้จนทำให้น้องและผญคนนั่นต้องออกงานแต่คนน่าด้านอย่างสามีเรายังอยู่ที่เดิมพอเรื้องนี้เกิดขึ่นเขาก็ว่าพวกเราพากันแกล้งผญคนนั้นสามีของผญคนนั้นก้อโกรษ ที่นี้สามีเรากลัวผญคนนั้นจะรับกับสามีตัวเองเลยเตรียมตัวรอว่าเขาจะมาเอาเรื่องตัวเองกลัวโดนฆ่า  ตอนนี้เรื่องมันผ่านมาได้สัก3ปีแล้วซึ่งเราทนมาที่จริงเราก็รับไม่ได้เลยและยิ่งทุกวันนี้นั่งทบทวนดูแล้วที่ผ่านมาเราโง่เ องและตอนนี้เราเริ่มที่จะไม่ไหวแบ้วเราคิดจะขอเลิกกัยเขาหลายครั้งแล้วจนเขาย่กได้รถเราก็จะยอมให้จอแค่ลูกอยู่กับเราเขาก็บอกว่าจะจอเลียงลูกแบบนี้ไปเรื่อยๆๆตนทุกวันนี้เราก็บอกว่าเลิกกันให้กลัยกรุงเทพไปหรือย้ายไปทำงานที่อื่นและให้บอกลูกว่าพ่อไปทำงานแต่เจาไม่ยอมจะเอาลูกเราไปหนึ่งคน เราทั้งสอมจดทะเบียนสมรสกัน
ตอนนี้มีอยู่ว่าลูกชายคยโต8ขวบมักจะบอกให้แม่ทำตัวให้สวยๆพ่อจะได้รัก เราบอกไม่เป็นไรมีแค่หนูกับน้องรักแม่ก็พอแต่ลูกบอกอยากให้เป็นครอบครัวเหมือนเดิม เรายอกให้ไถามพ่อแต่เขาบอกเคยถามแต่พ่อดุเขา เจาเคยไปถามพ่อเขานะว่าแม่ต้องทำอย่างไรให้พ่อรักเพราะเป็นความผิดเราเองคุยกับที่บ้านและปรึกษาคนอื่นแล้วเขาได้ยิน และตอนนี้เขาเป็นเด็กที่สมาธิสั้นเขากลัวที่จะได้แยกกับน้องกลัวพ่อเอาน้องไป เพราะสงสารลูกเลยต้องทนแบบนี้พอมีวิธีไหนพอจะสู้คดีกันไม่ให้เด็กบอบซ้ำค่ะ เคยเอาเรื่องนี้ยอกพ่อเขาแล้วนะว่าบูกคิดแบบนี้และพูดแบบนี้ พ่อ้ขาบอกเด็กคงคิดอะไรก็พูดไปแบบนั้นดูเหมือนเขาไม่ค่อยรักลูกเลยแต่คนเล็กติดพ่อมากๆ มุกวันนี้ถ้าเขานะว่าไม่อยากได้เราคืนเกรอเขากลับบอกเราว่านอกใจกันไม่มีใครรับได้หรอกถ้าเราทำเขาก็รับไม่ได้ ทุกวันนี้แทบไม่คุยกันไม่มองหน้ากันจะคุยกันเฉพาะอยู่กลับลูก ทุกวันนี้เราจะทำอะไรไปไหนกลับใครเขาไม่สนใจเราจะทำงานที่บ้านเขาไม่ช่วยเราเลย บ้านที่อนยูาปัจจุบันเราซื้อใช้ชื่อเขายังผ่อนอยู่  เขารู้ว่าเรารักลูกมากเขาเลยไม่แคร์เราเลย  เราตกอยู่ในสภาพแบบนี้เวลานี้ พอปรึกษาญาติเขาให้เราอดทนเพื่อลูก เราเคยถามนะทุกวันนี้เราไม่ได้อยู่เป็นคนรักกันแล้วถ้าวันนึ่งเรามีคนที่รักเรา และเรายังจะเป็นครอบครัวแบบนี้ไม เขาก็บอกไม่รู้ยังไม่ถึงเวลายังตอบไม่ได้ เราคิดว่าเราให้โอกาสเขามานานพอแล้ว อยากจบ แบบเป็นคนเลี้ยงลูกทั้งสองคนให้เขาออกไปจากชีวิต แต่จะให้เราออกไปเราต้องทิ้งลูกเราทำไม่ได้เราห่วงเขาถ้าทางพ่อเขามีการเลี้ยงดูที่ดีกว่าและพร้องกลัวทางบ้านเราเราก็จะยอมปล่อยซึ่งที่จริงแล้วบ้าเขาด้อยกว่าเพราะทางเขาไม่มีใครเขาเป็นลูกกำพร้า ลูกของเราจะโตทางฝั่งเรา ที่เราอยู่ปัจจุบันเป็นจังหวัดเราเองเขาเป็นคนที่อื่น พาลูกหนีไปไหนไม่ได้  ทนอยู่ที่บ้านแบบคนไม่รู้จักกัน  เราเคยปรึกษาทนายนะเรื่องลูกเขาบอกว่าถ้าเด็กพูดได้ให้เขาตอบเองว่าจะอยู่กลับใครกบัวถึงตอนนั่นคนเล็กจะไปเพราะติดพ่อมากตอนนี้พอมีเวลาจะเอาใจลูกทุกอย่างคนเล็กจะ4ขวบแล้ว คิดไม่ตกจริงๆๆค่ะ เครียดมาก ใครเคยเจอแบบนี้บ้างค่ะ