สวัสดีครับ ผมอยากถามว่า ความรู้สึกของคุณเป็นอย่างไรกับเรื่องนี้
เรื่องมีอยู่ว่ามหาวิทยาลัยน้องชายผมกำลังจะจัดกีฬาสีมหาลัย ซึ่งจะต้องมีการซ้อมเชียร์ล่วงหน้าสี่อาทิตย์ วันละประมาณ3ชม. แล้วอาทิตย์ถัดไปเป็นช่วงสอบ เเล้วคณะที่น้องผมเรียนขึ้นชื่อว่าต้องอ่านหนังสือเยอะมาก ซึ่ง ณ จุดนี้ ในความรู้สึกส่วนตัวผม ผมไม่โอเคเท่าไร เพราะตอนรุ่นผมนั้น การซ้อมเชียร์ทำเพียงเเค่ช่วงที่มีการรับน้อง วันละไม่เกิน1ช.ม เเละทางคณะจะจัดคณะที่ไม่เน้นการอ่านหนังสือมากขึ้นเเสตน ส่วนคณะที่ต้องอ่านหนังสือเยอะก็จะรับหน้าที่หนักตรงที่ว่าต้องเป็นสตาฟ ภายในงานเเละตอนนักกีฬาเเข่ง จะเหนื่อยเเละเพลียมาก ของน้องผม พอถึงวันซ้อมจริงๆ บางวันก็ไม่ซ้อม ปล่อยให้นั้งรอจนทำให้เสียเวลาในการทำงาน อ่านหนังสือ เเละบางวันการเเจ้งล้วงหน้าว่าจะซ้อมบางวันก็ไม่เเจ้ง พอน้องผมเเละเพื่อนในสาขาเห็นไม่เเจ้งเลยตัดสินใจกลับหอ(ไกลจากมหาลัยมาก) พี่รับผิดชอบก็จะดูไม่พอใจหน่อยๆ บางวันไม่มีเรียนเลยก็ต้องไป พอไปเเล้วบงครั้งก็ไม่ซ้อม เสียทั้งเวลา เสียทั้งค่าเดินทาง ในส่วนตัวผมพยายามเข้าใจนะครับว่ามันเป็นกิจกรรมที่ต้องเข้าร่วม เเต่บางที่ผมก็ว่ามันดูไม่มีเเบบแผนอะไรเลย ไม่มีการกำหนดเเน่นอน ไม่เช็คว่าเเต่ละสาขาติดธุระอะไรหรือเปล่า เเละดูเอาเเต่ใจรุ่นพี่มาก อยากนัดซ้อมก็นัด ถึงเวลาไม่อยากซ้อมก็เลิก อยากนัดตอนไหนก็นัด พอไม่ได้ดังใจก็จะถือว่าไม่ผ่านกิจกรรมนี้ เเล้วต้องมาเเก้ใหม่ ซึ่งต่างจากที่ผมเรียนมากๆ ที่รุ่นพี่จะซ้อมเชียร์ตั้งเเต่รับน้อง เเล้วจะมาซ่อมอีกที่คือ5วันก่อนขึ้นเเสตนจริงๆวันละไม่ถึง1ชม.
อยากถามว่าคุณคิดอย่างไรกับเรื่องนี้ ผมยากรู้ความเห็นทั้งในฐานะผู้เข้าเชียร์เเละผู้รับผิดชอบเลยครับ เพราะผมคิดว่าความคิดของผมไปในทางอคติกับผู้รับผิดชอบมากๆ ขอบคุณครับ
ปล.เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อปีที่เเล้วครับ เเต่เห็นเด็กหลายๆมหาลัยที่ช่วงนี้บ่นถึการเข้าเชียร์เลยอยากรู้ความคิดเห็นของคนอื่น
อยากรู้ความคิดเห็นต่อกีฬาสีมหาลัย
เรื่องมีอยู่ว่ามหาวิทยาลัยน้องชายผมกำลังจะจัดกีฬาสีมหาลัย ซึ่งจะต้องมีการซ้อมเชียร์ล่วงหน้าสี่อาทิตย์ วันละประมาณ3ชม. แล้วอาทิตย์ถัดไปเป็นช่วงสอบ เเล้วคณะที่น้องผมเรียนขึ้นชื่อว่าต้องอ่านหนังสือเยอะมาก ซึ่ง ณ จุดนี้ ในความรู้สึกส่วนตัวผม ผมไม่โอเคเท่าไร เพราะตอนรุ่นผมนั้น การซ้อมเชียร์ทำเพียงเเค่ช่วงที่มีการรับน้อง วันละไม่เกิน1ช.ม เเละทางคณะจะจัดคณะที่ไม่เน้นการอ่านหนังสือมากขึ้นเเสตน ส่วนคณะที่ต้องอ่านหนังสือเยอะก็จะรับหน้าที่หนักตรงที่ว่าต้องเป็นสตาฟ ภายในงานเเละตอนนักกีฬาเเข่ง จะเหนื่อยเเละเพลียมาก ของน้องผม พอถึงวันซ้อมจริงๆ บางวันก็ไม่ซ้อม ปล่อยให้นั้งรอจนทำให้เสียเวลาในการทำงาน อ่านหนังสือ เเละบางวันการเเจ้งล้วงหน้าว่าจะซ้อมบางวันก็ไม่เเจ้ง พอน้องผมเเละเพื่อนในสาขาเห็นไม่เเจ้งเลยตัดสินใจกลับหอ(ไกลจากมหาลัยมาก) พี่รับผิดชอบก็จะดูไม่พอใจหน่อยๆ บางวันไม่มีเรียนเลยก็ต้องไป พอไปเเล้วบงครั้งก็ไม่ซ้อม เสียทั้งเวลา เสียทั้งค่าเดินทาง ในส่วนตัวผมพยายามเข้าใจนะครับว่ามันเป็นกิจกรรมที่ต้องเข้าร่วม เเต่บางที่ผมก็ว่ามันดูไม่มีเเบบแผนอะไรเลย ไม่มีการกำหนดเเน่นอน ไม่เช็คว่าเเต่ละสาขาติดธุระอะไรหรือเปล่า เเละดูเอาเเต่ใจรุ่นพี่มาก อยากนัดซ้อมก็นัด ถึงเวลาไม่อยากซ้อมก็เลิก อยากนัดตอนไหนก็นัด พอไม่ได้ดังใจก็จะถือว่าไม่ผ่านกิจกรรมนี้ เเล้วต้องมาเเก้ใหม่ ซึ่งต่างจากที่ผมเรียนมากๆ ที่รุ่นพี่จะซ้อมเชียร์ตั้งเเต่รับน้อง เเล้วจะมาซ่อมอีกที่คือ5วันก่อนขึ้นเเสตนจริงๆวันละไม่ถึง1ชม.
อยากถามว่าคุณคิดอย่างไรกับเรื่องนี้ ผมยากรู้ความเห็นทั้งในฐานะผู้เข้าเชียร์เเละผู้รับผิดชอบเลยครับ เพราะผมคิดว่าความคิดของผมไปในทางอคติกับผู้รับผิดชอบมากๆ ขอบคุณครับ
ปล.เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อปีที่เเล้วครับ เเต่เห็นเด็กหลายๆมหาลัยที่ช่วงนี้บ่นถึการเข้าเชียร์เลยอยากรู้ความคิดเห็นของคนอื่น