สมัยโบราณ คนส่วนใหญ่สัญจรทางน้ำเป็นหลักอยู่แล้วครับ ถ้าเดินทางมาจากทางใต้จะขึ้นไปกรุงศรีอยุทธยา การล่องเรือขึ้นไปตามลำน้ำเจ้าพระยาเป็นเส้นทางที่สะดวกที่สุด   ที่ว่าคนไทยไม่สัดทัดทัพเรือนั้นจริงๆ หมายถึงการเดินเรือทางทะเลมากกว่า เพราะในประวัติศาสตร์มีหลักฐานการรบทางน้ำภายในแผ่นดินบ่อยครั้งมากครับ


ธนบุรีหรือบางกอกมีความสำคัญมากในฐานะจุดยุทธศาสตร์มาตั้งแต่อดีต เพราะตั้งอยู่คร่อมแม่น้ำเจ้าพระยา บรรดาเรือสินค้าต่างๆ ก็ต้องเดินทางผ่าน จึงสามารถควบคุมเส้นทางคมนาคมและการค้าตั้งแต่ปากน้ำไปถึงตอนในของแผ่นดินได้ เปรียบเสมือนกับเป็น "กุญแจ" สู่อาณาจักรกรุงศรีอยุทธยา

ในสมัยสมเด็จพระนารายณ์ ฝรั่งเศสเล็งเห็นความสำคัญของบางกอก จึงขอเจรจาให้ฝรั่งเศสได้ตั้งกองทหารที่มีการฝึกทหารตามอย่างฝรั่ง และมีการสร้างป้อมปราการสองฝั่งแม่น้ำ โดยออกแบบไว้ว่าจะให้มีโซ่ขึงระหว่างสองป้อมเพื่อขวางทางผ่านแม่น้ำได้ด้วย (ซึ่งเรื่องนี้ถูกคัดค้านโดยขุนนางไทยที่นำโดยออกพระเพทราชาอย่างรุนแรง เพราะมีความสุ่มเสี่ยงต่อความมั่นคง) ซึ่งหากทำได้สำเร็จก็ทำให้ผู้ควบคุมป้องสามารถควบคุมเรือสินค้าเข้าออกได้โดยง่าย แต่สร้างเสร็จเพียงแต่ป้อมฝั่งตะวันตก (คือป้อมวิไชยประสิทธิ์ในปัจจุบัน) ฝั่งตะวันออกอย่างสร้างไม่เสร็จ เกิดเหตุการณ์รัฐประหารสมเด็จพระนารายณ์ขึ้นใน พ.ศ. ๒๒๓๑ ส่งผลให้กองทหารฝรั่งเศสถูกขับไล่ไปหมด


การที่พม่าตั้งกองทหารให้ควบคุมธนบุรี จึงเป็นการป้องกันเส้นทางคมนาคมสำคัญที่จะขึ้นมาสู่กรุงศรีอยุทธยาทางหนึ่ง เสมือนเป็นด่านหน้าก่อนค่ายโพธิ์สามต้น นอกจากนี้ยังมีประโยชน์ด้วยหากต้องการจะเรียกเก็บภาษีผ่านด่านผู้ที่สัญจรไปมาด้วย การทิ้งจุดยุทธศาสตร์สำคัญขนาดนี้ไปจึงเป็นสิ่งที่ไม่ค่อยสมเหตุสมผลครับ