ปกติทหารอังวะยุคคองบองขึ้นชื่อลือชาว่า รบเก่งที่สุดใน AEC
ตีที่ไหนแตกที่นั่น  ไม่มีทัพใดสามารถต่อรบด้วยได้  ไพร่พลก็ประสบการณ์โชกโชน, ชำนาญการรบอยู่ใน DNA
เคยมีบางคนถึงกับอวยว่า  ทหารพม่าในยุคคองบองเปนทหารอาชีพเจ้าแรกๆของอาเซี่ยน

แต่แล้วตอนค่ายโพธิสามต้น
ทำไมข้อดีพวกนี้ถึงไม่ช่วยให้พวกทหารอังวะปราบการทวงเอกราชของพระเจ้ากรุงธนบุรีไม่ไหว  ถ้าจะตอบง่ายๆเพียงว่า ทัพจันบูรที่บุกเข้ามานั้นเยอะกว่า
ชวงที่ล้อมรบกับอยุธยา  ทหารอังวะเจอของแข็งยิ่งกว่านี้หลายเท่า  ประเภททหาร ๑-๒ หมื่น ยืนหยัดต่อตีทัพอยุธยา ๔-๕ หมื่นพรรมสรรพาวุธเต็มอัตราศึกแตกกลับกรุงไปได้

แต่ที่โพธิสามต้น พม่าที่คุมเขตกลับฮึดแบบนั้นไม่ได้อีก  ทั้งที่คิดแง่ไหน ก็สบายกว่าตอนรบกับทหารกรุงฯมาก ไม่ว่าจะเปน
- กำลังที่บุกเข้ามามีแค่ ๖-๗ พัน : ทหารพม่า ๓ พัน  ความต่างของสองฝั่งมีน้อยกว่าตอนล้อมกรุง
- ไพร่พลที่บุกเข้ม เป็นทหารหัวเมืองที่ไม่ได้เข้มแข็งเป็นพิเศษอะไร