ป้าคนนี้เป็นญาติห่างๆเราก็นับถือเขามาโดยตลอดจนวันหนึ่งเพื่อนสนิทของฉันมาบอกว่าป้าคนนี้นินทราเรากับเพื่อนในทางไม่ดี เราก็ไม่ค่อยเชื่อเพื่อนเลยในสุดเรามารู้ความจิงคือป้าเขานินทราเราไว้จิงๆ เขาบอกว่า เราแรด เราเสแสร้งแกล้งทำดีต่อหน้าแม่ ลับหลังไปเอากับผู้ชาย พอเราฟังความรู้สึกเราเปลี่ยนไปเลยว่าตลอดเวลาที่นะบถือกันมาเกือบ20ปีไม่มีความหมายเลยหรอ? เอาเรื่องแบบนั้นไปนินทราจนคนอื่นมองเราไม่ดีได้ไง เอาจิงๆลูกของป้าก็ไม่ได้ดีสักเท่าไหร่หรอกไปโฆษณาว่าลูกตัวเองเรียนเก่งแต่เห็นเรียนยังไงก็ไม่ได้รับปริญญาสักทีอ่ะ แต่เราก็ไม่เคยเอาเขาไปนินทราว่าร้ายอะไรเลย ไม่เคยทำไรให้ด้วย แต่ทำไมต้องทำตัวเดือดร้อนคนอื่นแบบนี้ มีอยู่วันนึ่งเจอกันที่งานบุญป้าคนนั้นไม่กล้ามองเรา เราพูดกับแม่ว่า'กลับบ้านก่อนนะ เบื่อขี้หน้าคนแถวนี้' แล้วเราก็เดินออกมา ป้าคนนั้นก็ได้ยินนะคะ เรื่องนี้มันคงไม่จบง่ายๆหรอกค่ะป้าเขาคงไม่ยอมไม่กล้ามาพูดต่อหน้าแม่เราหรอกแต่จะไปพูดให้คนไกลตัวเราว่าเราเป็นเด็กก้าวร้าวเราก็ยอมรับว่าเราพูดตรงเกินไปแต่ ณ.จุดนั้นความอดทนก็มีขีดจำกัดเหมือนกัน ไม่มีใครทนได้ตบอดเวลาหรอกคะ เราพยายามควบคุมสติไว้ไม่พูดอะไรแรงๆออกมาจะหาว่าเป็นเด็กไม่ดีเกเรไปอีก แต่เราก็ไม่เถียงนะถ้าจะว่าเราอย่างงั้นเพราะยังไงความจิงก็คือความจิง จะเอาเราไปพูดในทางเสียหายทำไม สนุกปากนักหรอกค่ะ? หัดดูลูกคุณบ้างดีแค่ไหนกันเชียวมาว่าแม่เราเลี้ยงลูกไม่ดีถึงเราจะเป็นแบบนี้ก็ไม่เคยหักหลังญาติตัวเองแบบนี้แล้วกัน. เราจะทำตัวยังไงดีคะ ให้เขาสำนึกได้แล้วไม่ทำอีก ถ้าอยู่ต่อหน้ากันเราควรทำไงดี.ก็คือเครียดแทนแม่กลัวว่าจะมีคนมาว่าแม่เลี้ยงลูกไม่ดี