สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องอยากจะถามทุกคนค่ะว่าอาการที่เราเป็นเรียกว่ากลัวผู้ชายได้ไหมคะ
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เราไม่ค่อยอยากจะเล่าให้ใครฟัง แต่เราคิดว่าถ้าเก็บใว้ในใจเราคงทนไม่ไหว
เรื่องทุกอย่างคงต้องย้อนไปตอนที่เรา5ขวบ(ปัจจุบัน14) ในตอนนั้น...
เราถูกลูกพี่ลูกน้องลวนลามค่ะคือ...ตอนนั้นเราชอบเลี้ยงสุนัขมากค่ะมีวัยนึงพี่เค้าชวนไปดูลูกหมาเราก็ไปเพราะเราไม่ได้คิดอะไรเห็นว่าเป็นญาติ
แต่สิ่งที่เค้าทำคือ...เค้าพาเราเข้าป่าจากนั้นเค้าบังคับให้เรามีอะไรกับเค้าในตอนนั้นเราไม่รู้ว่ามันคืออะไร เราก็บอกเค้าไปเค้าจึงบอกว่าเดี๋ยวสอน
เราก็เชื่อฟังค่ะเพราะเราไม่ได้คิดว่าใันร้ายแรง
แต่สิ่งที่เค้าทำคือเค้าถอดเส้อผ้าเรา เราจึงถามว่าจะทำอะไร เค้าบอกว่าจะทำให้เรามีความสุข
แต่เราคิดว่ามันไม่ใช่ เราจึงทำเป็นยอมเค้าเค้าจับเรานอนลงไปเราเห็นก้อนหินที่อยู่แถวนั้นพอที่เราจะเอื้อมถึงในจังหวะที่เค้ากำลังก้มลงเราก็เอาหินทุบไปที่หัวของเค้า จังหวะนั้นเราพยามที่จะหนี แต่พี่เค้าดันจับเราได้ก่อน เราตะโกนสุดเสียงเท่าที่จะทำได้(ป่าที่ว่าคือป่าหลังบ้านของเรา)
พี่เค้ารีบตบเราและเอามือมาปิดปากของเราในตอนนั้นเราไม่รู้ว่าต้องทำยังไงเราถึงจะรอดไปได้
แต่ด้วยความโชคดีของเรามีลุงเราได้ยินเสียงของเราจึงรีบเข้ามาช่วย หลังจากนั้นพี่คนนั้นถูกไล่ออกจากบ้านและห้ามเข้ามายุ่งเกี่ยวกับครอบครัวเราอีก
เราคิดว่าเรื่องทุกอย่างจบแล้ว. แต่....
เหตุการณ์นั้นกลับสร้างแผลในใจให้เราคือ..เราไม่กล้าเดินเข้าไปในป่าเลยตอนนั้น
ทางบ้านพยามรักษาเราด้วยการให้เราเผชิญหน้ากับความกลัวจนเราดีขึ้น(ทุกวันนี้ยังพอเดินเข้าไปได้แต่อยู่นานๆไม่ได้)
เราคิดว่าชีวิตเราคงไม่แย่ไปอีกแล้ว
แต่ว่า....
เมื่อเดือนกันยายนที่ผ่านมาเราถูกพ่อค้าขายของลวนลาม(เรารู้จักมาตั้งแต่เด็กๆ)ร่างกายคือเราไปซื้อของให้พ่อตอนนั้นประมาณ20:30เราก็หยิบของมาให้เค้าคิดเงินเราก็ยื่นเงินให้เค้าแต่เค้าบอกไม่เอาเราก็งงทำไมถึงไม่รับเงิน
จากนั้นเค้าก็ยื่นมือมาที่อวัยวะเพศเราแล้วเค้าพูดว่า “ขอจับหอ-เราละกัน” เราขยับหนีเค้าก็ตามมาจับตัวเรา โชคดีที่มีคนมาซื้อของเราเลยโยนเงินใส่แล้ววิ่งมาขึ้นรถเค้านามเรามาแล้วเอสเงินมาใส่มือเรา ตอนนั้นเรากลัวมากคือเราคิดอย่างเดียวว่าต้องหนี เราจึงรีบขับรถหนี
พอมาถึงบ้านเราตัดสินใจเล่าเรื่องทุกอย่างให้พ่อเราฟัง พ่อเราจึงไปเคลีย
แต่สิ่งที่เค้าบอกพ่อเราว่า..
ผมไม่ได้ตั้งใจ ผมแค่แหย่เล่น
ตอนนั้นเราโกรธมากเราเลยด่าไปว่า
แหย่พ่ออ่ะ
มันก็หันมาขอโทษที่ทำให้เข้าใจผิด
สุดท้ายเราไม่เคยกลับไปเหยียบร้านนั้นอีกเลย
ต่อมาเวลามีผู้ชายมาตีสนิทด้วยเราจะเริ่มเหงื่ออกและไม่กล้ายิ้มใจหวิวเหมือนจะเป็นลม
เราเลยสงสัยว่าตอนนี้เราเป็นโรคกลัวผู้ชายรึเปล่า
ปล.เราอ้วนมากแต่มีคนบอกหน้าเราสวยเวลายิ้มแบบถ่ายรูปดูธรรมดา แต่มีผู้ชายที่มาจีบเราบอกว่าเวลาเรายิ้มแบบมีความสุขหรือกำลีงสนุกมันดูมีเสน่ห์ดึงดูดทำให้อยากมองเรื่อยๆบวกกับเราดันชอบยิ้มเพราะคิดว่ามันจะทำให้เราดูเหมือนคนร่าเริงจากยั้นเราไม่เคยกล้ายิ้มให้ใีรอีกเลย
เรากลัวผู้ชายรึเปล่า???
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เราไม่ค่อยอยากจะเล่าให้ใครฟัง แต่เราคิดว่าถ้าเก็บใว้ในใจเราคงทนไม่ไหว
เรื่องทุกอย่างคงต้องย้อนไปตอนที่เรา5ขวบ(ปัจจุบัน14) ในตอนนั้น...
เราถูกลูกพี่ลูกน้องลวนลามค่ะคือ...ตอนนั้นเราชอบเลี้ยงสุนัขมากค่ะมีวัยนึงพี่เค้าชวนไปดูลูกหมาเราก็ไปเพราะเราไม่ได้คิดอะไรเห็นว่าเป็นญาติ
แต่สิ่งที่เค้าทำคือ...เค้าพาเราเข้าป่าจากนั้นเค้าบังคับให้เรามีอะไรกับเค้าในตอนนั้นเราไม่รู้ว่ามันคืออะไร เราก็บอกเค้าไปเค้าจึงบอกว่าเดี๋ยวสอน
เราก็เชื่อฟังค่ะเพราะเราไม่ได้คิดว่าใันร้ายแรง
แต่สิ่งที่เค้าทำคือเค้าถอดเส้อผ้าเรา เราจึงถามว่าจะทำอะไร เค้าบอกว่าจะทำให้เรามีความสุข
แต่เราคิดว่ามันไม่ใช่ เราจึงทำเป็นยอมเค้าเค้าจับเรานอนลงไปเราเห็นก้อนหินที่อยู่แถวนั้นพอที่เราจะเอื้อมถึงในจังหวะที่เค้ากำลังก้มลงเราก็เอาหินทุบไปที่หัวของเค้า จังหวะนั้นเราพยามที่จะหนี แต่พี่เค้าดันจับเราได้ก่อน เราตะโกนสุดเสียงเท่าที่จะทำได้(ป่าที่ว่าคือป่าหลังบ้านของเรา)
พี่เค้ารีบตบเราและเอามือมาปิดปากของเราในตอนนั้นเราไม่รู้ว่าต้องทำยังไงเราถึงจะรอดไปได้
แต่ด้วยความโชคดีของเรามีลุงเราได้ยินเสียงของเราจึงรีบเข้ามาช่วย หลังจากนั้นพี่คนนั้นถูกไล่ออกจากบ้านและห้ามเข้ามายุ่งเกี่ยวกับครอบครัวเราอีก
เราคิดว่าเรื่องทุกอย่างจบแล้ว. แต่....
เหตุการณ์นั้นกลับสร้างแผลในใจให้เราคือ..เราไม่กล้าเดินเข้าไปในป่าเลยตอนนั้น
ทางบ้านพยามรักษาเราด้วยการให้เราเผชิญหน้ากับความกลัวจนเราดีขึ้น(ทุกวันนี้ยังพอเดินเข้าไปได้แต่อยู่นานๆไม่ได้)
เราคิดว่าชีวิตเราคงไม่แย่ไปอีกแล้ว
แต่ว่า....
เมื่อเดือนกันยายนที่ผ่านมาเราถูกพ่อค้าขายของลวนลาม(เรารู้จักมาตั้งแต่เด็กๆ)ร่างกายคือเราไปซื้อของให้พ่อตอนนั้นประมาณ20:30เราก็หยิบของมาให้เค้าคิดเงินเราก็ยื่นเงินให้เค้าแต่เค้าบอกไม่เอาเราก็งงทำไมถึงไม่รับเงิน
จากนั้นเค้าก็ยื่นมือมาที่อวัยวะเพศเราแล้วเค้าพูดว่า “ขอจับหอ-เราละกัน” เราขยับหนีเค้าก็ตามมาจับตัวเรา โชคดีที่มีคนมาซื้อของเราเลยโยนเงินใส่แล้ววิ่งมาขึ้นรถเค้านามเรามาแล้วเอสเงินมาใส่มือเรา ตอนนั้นเรากลัวมากคือเราคิดอย่างเดียวว่าต้องหนี เราจึงรีบขับรถหนี
พอมาถึงบ้านเราตัดสินใจเล่าเรื่องทุกอย่างให้พ่อเราฟัง พ่อเราจึงไปเคลีย
แต่สิ่งที่เค้าบอกพ่อเราว่า..
ผมไม่ได้ตั้งใจ ผมแค่แหย่เล่น
ตอนนั้นเราโกรธมากเราเลยด่าไปว่า
แหย่พ่ออ่ะ
มันก็หันมาขอโทษที่ทำให้เข้าใจผิด
สุดท้ายเราไม่เคยกลับไปเหยียบร้านนั้นอีกเลย
ต่อมาเวลามีผู้ชายมาตีสนิทด้วยเราจะเริ่มเหงื่ออกและไม่กล้ายิ้มใจหวิวเหมือนจะเป็นลม
เราเลยสงสัยว่าตอนนี้เราเป็นโรคกลัวผู้ชายรึเปล่า
ปล.เราอ้วนมากแต่มีคนบอกหน้าเราสวยเวลายิ้มแบบถ่ายรูปดูธรรมดา แต่มีผู้ชายที่มาจีบเราบอกว่าเวลาเรายิ้มแบบมีความสุขหรือกำลีงสนุกมันดูมีเสน่ห์ดึงดูดทำให้อยากมองเรื่อยๆบวกกับเราดันชอบยิ้มเพราะคิดว่ามันจะทำให้เราดูเหมือนคนร่าเริงจากยั้นเราไม่เคยกล้ายิ้มให้ใีรอีกเลย