ตามหัวข้อเลยค่ะ มันเป็นปัญหาแบบนี้นานแล้วนับวันๆมันยิ่งหนักขึ้น คือถ้าเราเห็นผู้ชายที่ดูดีหรือหล่อเราก็จะเดินหนีค่ะ ไม่ว่าจะเป็นนักเรียน นักศึกษา วัยทำงาน เดินหนีหมดค่ะไม่รู้ว่าเป็นส้นหอยทากอะไร หลังๆมาเราเริ่มหงุดหงิดกับตัวเอง แบบวันก่อนเราเดินไปซื้อผัก เจอผู้ชายค่อนข้างดูดีเลยแหละ ใจนี้ตกไปอยู่ตาตุ่มเลย คิดว่าเ*ยอีกแล้วอ่อวะ กูเจออีกแล้ว ทำยังไงดีวะ อย่าหันมานะเว้ย ใจเรากลัวอะไม่รู้ทำไม แต่เราพยายามแบบ จะตื่นตระหนกอะไรนักหนาวะ เอาวะเดินไปเถอะ เราก็เดินไปนะ แต่พอเค้าหันมา...ขาเรามันหันเข้าซองร้านอีกร้านเลยอะ คือขำตัวเองเหมือนกัน..ทั้งที่เราต้องไปซื้อผักตรงที่เค้ายืนอยู่ อีกเหตุการณ์นึงคือเราไปเรียนไงพอกลับบ้านต้องขึ้นรถเมล์แต่ทุกครั้งเราจะมองผ่านกระจกอะว่ามีคนหน้าตาอะไรแบบนั้นไหม ถ้ามีก็ไม่ขึ้นแต่วันนั้นไม่เห็นขึ้นไปไอ้*บหายนั้งกันบานเลย คือเพื่อนเรามันก็รู้ว่าเรากลัวหรือไม่ชอบอะมันขำแล้วมันก็ให้เราไปนั้งข้างๆนักศึกษา อีนี่ไม่กล้าขยับตัวเลย ไม่ให้ตัวเดินโดนเค้าอะ พนักงานเซเว่นเหมือนกันที่หน้าตาดีๆเราก็เลี่ยงหมด ความรู้สึกคือจะตายทรมาน  อยากรู้ว่าถ้าเราเป็นแบบนี้ต่อไปจะเข้าสังคมกับคนหน้าตาดียากไหมคะ 🙏 ปล.ถ้าเป็นคนที่คุ้นเคยจะไม่ขนาดนี้แต่เราจะไม่ให้เค้าจ้องเรา