เราเป็นเด็กอิสานได้ไปเรียนที่มหาลัยในภาคใต้ และมีเพื่อนเป็นคนใต้ เราสนิทกับเพื่อนระดับนึงแต่ไม่มาก พอถึงวันรับปริญญาเพื่อนเราเห็นแม่เรา เพื่อนเลยคุยกับเรา

เพื่อน : แม่เธอหน้าเหมือนคนจีนเลย /// แล้วก็หันมามองเรา
เพื่อน : ขอโทษนะ อย่าโกรธฉันนะ แต่เธอหน้าเหมือนคนอิสานเลย

เราก็งงเหมือนกัน ถ้าแค่พูดว่าเหมือนคนอิสานเฉยๆเราจะไม่รู้สึกอะไรเลย แต่ออกตัวขอโทษไว้ก่อน เหมือนรู้อยู่แล้วว่าสิ่งที่กำลังจะพูดคือการเหยียดเป็นนัยๆ และถ้าคิดว่ามันคือการเหยียดแล้วจะพูดทำไม แต่เราก็ไม่ได้ตอบอะไรแค่ยิ้นเจือนๆ เราเป็นคนบุรีรัมย์ ทางฝั่งแม่จะมีทั้งเชื้อจีนและเวียดนาม ยายจะเป็นเชื้อจีน ตาจะเป็นเชื้อเวียดนาม ส่วนทางพ่อเราไม่ค่อยรู้เพราะพ่อแม่แยกทางกันเราเลยอยู่กับแม่และไม่ค่อยได้เจอกับญาติฝั่งพ่อ แต่พ่อแม่เราเป็นคนบุรีรัมย์ทั้งคู่ และเราก็มักจโดนเพื่อนที่ภาคใต้ถามตลอดว่าที่อิสานกินหมาไหม ที่อิสานแห้งแล้งไหม อื้ม 😑 บางที่เราอยากจะแกล้งบอกด้วยค่ะว่าอิสานก็กินคน และศพที่แล้วก็พูดแบบนี้ 🥶

เราอยากให้เปลี่ยนมายเซตหลายๆเรื่องของคนอิสานได้แล้วค่ะ อย่างเรื่องหน้าตา คนอิสานเขาหน้าตาพัฒนากันไปไหนต่อไหนแล้วค่ะ คนดังมีชื่อเสียงหน้าคนก็เป็นคนอิสานและโกอินเตอร์ค่ะ อย่างเช่น ลิซ่า และเราก็เป็นคนนึงที่ไม่ได้ถึงกับหน้าตาแย่ พอเมคอัพและแต่งตัวนิดหน่อยถ้าอยู่ในภาคอิสานเราจะโดนทักว่าเป็นคนกทม ถ้าอยู่กทมจะโดนทักว่าเป็นต่างชาติ เด็กแถวบ้านหลายคนก็หน้าตาสวยหล่อค่ะ เรื่องกินหมางี้คนอิสานเขาไม่ได้กินค่า แต่ที่กินนั้นคือลักลอบค่ะ เพราะมันเป็นสิ่งผิดกฎหมาย และเราก็เลี้ยงทั้งน้องหมาน้องแมวค่ะ หมา 2 แมว 3 ที่เราเคืองเพื่อนคือตรงที่ออกตัวขอโทษก่อนแหละค่ะ ถ้าไม่ออกตัวเราจะไม่โกรธไม่เคืองไม่รู้สึกอะไรเลยค่ะ เพราะเราก็เป็นคนอิสานจริงๆ และก็ภูมิใจด้วยค่ะเพราะคนอิสานสวยหล่อก็แยะ แต่เราไม่ชอบลักษณะการพูดเหมือนตั้งใจเหยียดค่ะ กลับกันหากเราเป็นฝ่ายพูดคนใต้หลายคนคงไม่ชอบใช่ไหมคะ “ขอโทษนะ อย่าโกรธฉันนะ แต่เธอหน้าเหมือนคนใต้เลย” เขาก็คงจะรู้สึก เอ้าคนใต้แล้วทำไม การที่กลัวเราโกรธนั้นหมายความว่าจงใจจะเหยียดอยู่แล้วสิ มันเหมือนการบอกขอโทษก่อนแล้วค่อยเอามีดแทงอ่ะค่ะ เราคนอิสานเองก็รู้สึกแบบนั้นแหละค่ะ