เกลิ่นก่อนว่าตอนแรกกลุ่มเรามี4แต่มีเพื่อนมาขออยู่ด้วยเลยมี5 พอคนใหม่เข้ามาเขาก็ไปสนิทกับเพื่อนสนิทของเพื่อนในกลุ่มคนนึง ตอนแรกเราก็ไม่อะไรหรอกเราก็อยู่ของเราไป แต่ทีนี้เดี๋ยวนี้เพื่อนสนิทเราก็เริ่มไปสนิทกับเพื่อนอีกคนที่ถูกแย่งเพื่อนไป อาจจะเพราะเราไม่ได้คุยเก่งมาก แล้วก็รู้สึกอึดอัดกับเพื่อนคนนี้มาแรกแล้ว เลยไม่ได้รู้สึกอะไรตอนที่เขาเริ่มคุยกับเพื่อนอีกคนบ่อยขึ้น เหมือนไลฟ์สไตล์ไม่ค่อยเหมือนกันเท่าไหร่ด้วย จนเดี๋ยวนี้ตอนเดินด้วยกันเราจะเดินอยู่คนเดียวตลอดคือหาโอกาสคุยกับใครไม่ได้เลย เคยลองพยายามแล้วเพื่อนก็จะหันมามองหน้าเราแบบงงๆแล้วหันไปคุยกันเองต่อ หรือเราพยายามจะชวนคุยเพื่อนก็ไม่ค่อยตอบแล้วหันไปคุยกับคู่ตัวเอง เมื่อก่อนจะไปไหนมาไหนด้วยกันทั้งกลุ่ม แต่เดี๋ยวนี้จะขอแยกออกกันไปทางใครทางมัน แต่เราก็แอบได้ยินเขานัดกันเป็นคู่ๆว่าเที่ยงนี้ไปนี่กันเที่ยงนี้ไปนู้นกัน จนตอนนี้วันๆนึงเราแทบไม่ได้พูดเลย เข็ดอะ ไม่อยากพูดแล้วไม่มีใครตอบกลับมา มันรู้สึกหน้าชาแปลกๆ
งานกลุ่มก็ไม่แบ่งอะไรให้เราทำเลยเราถามอันนี้ทำยังให้ช่วยไหมเคยทำตอนมัธยม เพื่อนก็จะบอกใช้โปรแกรมนั้นอ้อ กากอะ แล้วก็หันไปคุยกับเพื่อนคนอื่นต่อ พอเราถามว่ามีอะไรยังไม่ทำไหมก็บอกว่าไม่มีแล้วอันนี้ก็ทำไม่ได้เตี้ยเกินไม่ผ่านไม่ผ่าตัดเสริมกระดูกนะ พูดอยู่งี้ทุกวันอะจนไปร้องไห้กับแม่ถามเขาว่าหนูเตี้ยขนาดนั้นเลยเหรอ มันแย่มากเลยเหรอที่เตี้ย เขาอาจจะพูดเล่นๆขำๆแต่เราไม่ขำอะ มันรู้สึกแย่จริงๆนะ แล้วพอเพื่อนๆเห็นว่าเราไม่มีไรทำก็พูดบอกแหม่ชิวเลยนะไม่มีงานทำเลยนิดีจริงๆ แล้วก็กลับมาที่ความสูงของเราเหมือนเดิม -_- แล้วตอนนี้งานเสร็จแล้วก็มาหน้าตึงใส่เราอีก ตอนนี้ยิ่งใบ้กินเข้าไปใหญ่เลย....
คร่าวๆก็ประมาณนี้ ที่เราสงสัยคือเราคิดไปเองรึเปล่าที่คิดว่าตัวเองเป็นส่วนเกิน คนอื่นก็เป็นแบบนี้เพราะพี่เราบอกว่าเราอะชอบคิดมากคิดไปเอง เราเลยอยากถามคนที่เคยเจอแบบนี้ว่ามันเป็นเรื่องปกติเหรอ เราควรทำไงต่อไป ทนอยู่แบบเงียบๆจนเรียนจบเลยดีไหมหรือย้ายกลุ่มเราก็กลัวจะไปแย่งเพื่อนใครเขาอีกแล้วปัญหามันก็วนกลายเป็นลูกโซ่ไปเรื่อยๆ
ใครเคยมีประสบการณ์แนวๆนี้มาบอกเล่ากันได้นะ มาแชร์กันแล้วพวกคุณแก้ปัญหากันยังไง
ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่า รู้สึกเป็นส่วนเกินในกลุ่มเพื่อน
งานกลุ่มก็ไม่แบ่งอะไรให้เราทำเลยเราถามอันนี้ทำยังให้ช่วยไหมเคยทำตอนมัธยม เพื่อนก็จะบอกใช้โปรแกรมนั้นอ้อ กากอะ แล้วก็หันไปคุยกับเพื่อนคนอื่นต่อ พอเราถามว่ามีอะไรยังไม่ทำไหมก็บอกว่าไม่มีแล้วอันนี้ก็ทำไม่ได้เตี้ยเกินไม่ผ่านไม่ผ่าตัดเสริมกระดูกนะ พูดอยู่งี้ทุกวันอะจนไปร้องไห้กับแม่ถามเขาว่าหนูเตี้ยขนาดนั้นเลยเหรอ มันแย่มากเลยเหรอที่เตี้ย เขาอาจจะพูดเล่นๆขำๆแต่เราไม่ขำอะ มันรู้สึกแย่จริงๆนะ แล้วพอเพื่อนๆเห็นว่าเราไม่มีไรทำก็พูดบอกแหม่ชิวเลยนะไม่มีงานทำเลยนิดีจริงๆ แล้วก็กลับมาที่ความสูงของเราเหมือนเดิม -_- แล้วตอนนี้งานเสร็จแล้วก็มาหน้าตึงใส่เราอีก ตอนนี้ยิ่งใบ้กินเข้าไปใหญ่เลย....
คร่าวๆก็ประมาณนี้ ที่เราสงสัยคือเราคิดไปเองรึเปล่าที่คิดว่าตัวเองเป็นส่วนเกิน คนอื่นก็เป็นแบบนี้เพราะพี่เราบอกว่าเราอะชอบคิดมากคิดไปเอง เราเลยอยากถามคนที่เคยเจอแบบนี้ว่ามันเป็นเรื่องปกติเหรอ เราควรทำไงต่อไป ทนอยู่แบบเงียบๆจนเรียนจบเลยดีไหมหรือย้ายกลุ่มเราก็กลัวจะไปแย่งเพื่อนใครเขาอีกแล้วปัญหามันก็วนกลายเป็นลูกโซ่ไปเรื่อยๆ
ใครเคยมีประสบการณ์แนวๆนี้มาบอกเล่ากันได้นะ มาแชร์กันแล้วพวกคุณแก้ปัญหากันยังไง