คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 2
นึกถึงตอนที่ป่วย เวลานี้หายแล้ว...
ตอนนั้นเราไม่อยากให้ใครมาเข้าใจเราสักนิด
เรามีแต่พยายามเข้าใจคนอื่น ไม่อยากให้เขามาทุกข์ร้อนกังวลอะไรกับสิ่งที่เป็นอยู่
เราเข้าใจว่าคนรอบตัวห่วงใยมาก เขาเต็มไปด้วยความทุกข์ร้อนกังวลเมื่อเห็นเราไม่มีความสุข
แล้วความรู้สึกที่รู้ผิดชอบชั่วดีนี่ล่ะสุดท้ายก็ยิ่งดำดิ่งลงไปเรื่อยๆ
เราเคยเปรียบเทียบให้คนใกล้ชิดฟังว่า จริงๆแล้วเราก็แค่อยากลงไปนั่งอยู่ในหลุมลึกกอดปัญหาของตัวเองเงียบๆคนเดียวและหายไปจากโลกโดยไม่ต้องการให้ใครกังวลเดือดร้อน
เราจะบอกว่าถ้าคุณคิดว่าตัวเองป่วย ก็ต้องไปหาหมอ ไปบำบัดรักษากินยา
และเลิกคิดว่าทำไมคนอื่นไม่เข้าใจตัวเอง เลิกคาดหวังให้คนอื่นต้องมารับรู้เข้าใจในสิ่งที่คุณเป็นอยู่
คนป่วยกับไม่ป่วยต่างกัน
คนเราไม่มีวันเหมือนกัน ทุกคนไม่มีหน้าที่ต้องมานั่งทำความเข้าใจกับสิ่งที่คุณเป็นด้วย
คุณต้องเข้าใจคนอื่น และดูแลตัวเองให้หายดี
ตอนนั้นเราไม่อยากให้ใครมาเข้าใจเราสักนิด
เรามีแต่พยายามเข้าใจคนอื่น ไม่อยากให้เขามาทุกข์ร้อนกังวลอะไรกับสิ่งที่เป็นอยู่
เราเข้าใจว่าคนรอบตัวห่วงใยมาก เขาเต็มไปด้วยความทุกข์ร้อนกังวลเมื่อเห็นเราไม่มีความสุข
แล้วความรู้สึกที่รู้ผิดชอบชั่วดีนี่ล่ะสุดท้ายก็ยิ่งดำดิ่งลงไปเรื่อยๆ
เราเคยเปรียบเทียบให้คนใกล้ชิดฟังว่า จริงๆแล้วเราก็แค่อยากลงไปนั่งอยู่ในหลุมลึกกอดปัญหาของตัวเองเงียบๆคนเดียวและหายไปจากโลกโดยไม่ต้องการให้ใครกังวลเดือดร้อน
เราจะบอกว่าถ้าคุณคิดว่าตัวเองป่วย ก็ต้องไปหาหมอ ไปบำบัดรักษากินยา
และเลิกคิดว่าทำไมคนอื่นไม่เข้าใจตัวเอง เลิกคาดหวังให้คนอื่นต้องมารับรู้เข้าใจในสิ่งที่คุณเป็นอยู่
คนป่วยกับไม่ป่วยต่างกัน
คนเราไม่มีวันเหมือนกัน ทุกคนไม่มีหน้าที่ต้องมานั่งทำความเข้าใจกับสิ่งที่คุณเป็นด้วย
คุณต้องเข้าใจคนอื่น และดูแลตัวเองให้หายดี
แสดงความคิดเห็น
โรคซึมเศร้าที่คนปกติไม่มีวันเข้าใจ