เราเป็นคนที่ติดแม่มากๆ แล้วต้องมาเรียน ม.4 ที่ไแกลบ้าน ตอนพ่อกับแมามาส่งก็ทำตัวร่าเริงเพื่อไม่ให้แม่เป็นห่วงพอแม่กับพ่อไปเราก็ร้องไห้ พอเปิดเทอมไปโรงเรียนก็เล่นกับเพื่อนเรียนแบบร่าเริง พอกลับมาจากโรงเ

สวัสดีค่ะ เราอายุ16 เรามีความสุขมากเวลาอยู่กับเพื่อนที่รร เป็นคนตลก หัวเราะตลอด พอกลับมาบ้านหนูไม่มีความสุขเลยค่ะ นอนร้องไห้บ่อยมากรู้สึกเคว้ง ทะเลาะกับเเม่ด้วยค่ะ เเม่ชอบด่าหนูว่าทำไมเวลาเเม่ทะเลาะกั

มาเรียนที่มหาวิทยาลัย ซึ่งไกลจากบ้านพอสมควรครับ ตอนออกไปข้างนอกไปทำกิจกรรมก็ไม่มีไรมาก แต่พอกลับมาหอ ทำไมมันเหงาจังเลยครับ พยายามโทรหาครอบครัวทุกวัน เพื่อคลายความเหงา พอได้ยินเสียงเค้าแค่นิดเดียว น้ำต

มีใครเป็นแบบเราบ้างทำงานอยู่กทม.(มามีครอบครัวที่นี่) จะกลับไปทำงานจังหวัดเล็กๆ หนทางหารายได้เยอะๆไม่มีเลย จำใจอยู่กทม. กลับไปเที่ยวหาพ่อแม่ที่บ้านต่างจังหวัดเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมาก ได้ทำอะไร ได้กิ

มาอยู่หอวันแรกพ่อแม่มาส่ง ไม่ไกลจากบ้านมาก ขับรถ1ชม.ก็ถึง มีรถประจำทางกลับ แต่คิดถึงที่บ้านมาก ตั้งแต่พ่อแม่กลับร้องไห้ตลอด หยุดบ้างแค่ตอนออกไปข้างนอก แต่พอกลับห้องร้องอีกแล้ว ยิ่งกินข้าวคนเดียวร้องไห

ตอนนี้ผมทำงานเป็นพนักงานเซเว่น ตำแหน่งผู้ช่วยผู้จัดการร้านครับ การแฟรนไชส์ อบรมแล้ว ผมว่าผมอยากเรียนต่อของพีไอเอ็ม ศึกษาต่อเนื่องปตรี แต่พี่ที่ทำงานก็บอกว่า ถ้าเราไปเรียนต่อแล้วเราต้องเข้าระบบของเขาเง

ตอนนี้ผมทำงานเป็นพนักงานเซเว่น ตำแหน่งผู้ช่วยผู้จัดการร้านครับ การแฟรนไชส์ อบรมแล้ว ผมว่าผมอยากเรียนต่อของพีไอเอ็ม ศึกษาต่อเนื่องปตรี แต่พี่ที่ทำงานก็บอกว่า ถ้าเราไปเรียนต่อแล้วเราต้องเข้าระบบของเขาเง

เราอยู่กับแม่ค่ะตอนนี้ เมื่อก่อนตอนเราทำงานที่กรุงเทพ ไกลบ้าน เราไม่มีภาวะนี้เลย พอให้แม่แล้วก็มีเงินเหลือเก็บใช้ตลอดเดือน มีมาขอเพิ่มบ้างพันสองพันเราก็ให้ แต่พอกลับมาอยู่บ้าน งานใหม่เงินน้อย เราเอาเ

ออกจากปวส.มาได้สองปีเพื่อค้นหาสิ่งที่จะทำ ด้วยความที่เป็นซึมเศร้า+แพนิกเลยออกจากที่เรียนมาเพื่อหาสิ่งที่ทำได้ สรุปทำอะไรไม่ได้เลย ทำงานก็ไม่ได้เพราะรู้สึกแพนิกทุกครั้งเวลาเพื่อนร่วมงานพูดประเด็นบางอย่