เราเป็นคนที่ติดแม่มากๆ แล้วต้องมาเรียน ม.4 ที่ไแกลบ้าน ตอนพ่อกับแมามาส่งก็ทำตัวร่าเริงเพื่อไม่ให้แม่เป็นห่วงพอแม่กับพ่อไปเราก็ร้องไห้ พอเปิดเทอมไปโรงเรียนก็เล่นกับเพื่อนเรียนแบบร่าเริง พอกลับมาจากโรงเรียนเราก็คิดถึงพ่อกับแม่แล้วร้องไห้หนักมากจนปวดหัว พอเพื่อนกลับมาหอเราก็หยุดร้อง พอเวลาตอนเช้าเราก็ร้องไห้อีก ในใจคิดว่าไม่อยากเรียนเเล้วอยากไปอยู่กับแม่คิดถึงแม่มาก แต่อีกใจหนึ่งก็กลัวแม่เป็นห่วง บางครั้งเราร้องไห้จนไม่ได้ไปโรงเรียนเพราะปวดหัวมากและไม่อยากไป เราเศร้ามากและไม่ชอบตัวเองเลยที่เป็นแบบนี้😭😭😭