นี่เป็นประสบการณ์ที่เกิดขึ้นในปี 2552 เป็นเรื่องราวที่ผมได้เจอและได้รับฟังจากปากของเพื่อน และแม่ของผม ต้องบอกก่อนว่าช่วงนั้นผมพึ่งไปเรียนต่อมหาวิทยาลัยในต่างจังหวัด และจะกลับมาบ้านในเย็นวันศุกร์เมื่อเรียนเสร็จเพื่อพักผ่อนในวันหยุดเสาร์อาทิตย์ ย้อนไปตอนผมเรียนอยุ่ชั้น ม.6 ได้มีเหตุการณ์ที่ฝั่งลึกใจความทรงจำของผม เรื่องที่ทุกคนอาจเคยได้ยินมาบางแล้วเกี่ยวกับผี และผีที่ว่านั้นคือ “ผีปอบ”      ในปี 2545 ผมเป็นเด็กก็ใช้ชีวิตตามปกติของเด็กเลิกเรียนมาก็ออกไปหาเพื่อนๆ ไปเล่น ไปปั่นจักรยานเป็นแก็งค์ หรือเล่นซ้อนแอบกัน พอตกค่ำช่วงเย็นๆ แม่จะมาตามกลับบ้านทุกวัน ซึ่งก็จะบอกว่าให้กลับไปกินข้าวที่บ้านแม่ทำกับข้าวเสร็จแล้วเป็นอยู่แบบนี้ประจำ เย็นวันหนึ่งเวลาประมาณ 1 ทุ่มได้มีเสียงร้องของใครไม่รู้ดังมาลอยๆ เหมือนเจ็บปวดมากๆ เป็นเสียงของผู้หญิงร้องเหมือนคนจะตาย เท่าที่ได้ยินและจำได้ ผมเลยพยายามหาที่มาของเสียงนั้นว่ามาจากไหน แต่ทันใดนั้นแม่ก็จับแขนผมไว้ไม่ให้เดินออกนอกบ้าน และบอกว่าให้รีบเข้าไปห้องนอนทันที แม่ไม่ได้พูดอะไรมาก ผมจึงเข้าไปนอน และได้แอบดูที่ฝาผนังบ้านผมเอง บ้านผมจะเป็นแผนไม้สมัยก่อนที่เอามาทำบ้านฝาบ้านซึ่งบางแผ่นมันจะมีตาไม้และมีรูที่จะทำให้สามารถมองลอดออกไปข้างนอกได้ ผมได้มองลอดออกไปและพบว่ามีคนประมาณ 4 – 5 เดินไปที่บ้านหลังหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆ บ้านของผม และเข้าไปในบ้านหลังนั้นที่มีเสียงร้องของผู้หญิงที่ผมได้ยินอย่างโหยหวน สักพักมีผู้ชายวัยกลางคนวิ่งออกมาจากบ้าน วิ่งตรงไปอีกฝั่งของบ้านอย่างรวดเร็ว ผมไม่ทราบว่าแก่วิ่งออกทำไม และทำไมวิ่งไปไวมาก แต่ก็ได้แค่สงสัย ณ ตอนนั้นไม่ได้ยินเสียงแม่ แต่รู้ว่าแม่อยู่ข้างล่างของบ้าน ผมจึงมองไปที่บ้านหลังนั้นอีกครั้งพบว่ามีการพูดคุยอะไรสักอย่างไม่รู้เพราะตอนนั้นได้ยินแต่เสียงร้องของผู้หญิงดังมาก ส่วนคนที่วิ่งเข้าไปก็พูดไม่ค่อยชัดฟังไม่ได้ใจความเท่าไหร่... แต่ได้ยินลอยคร่าวๆว่าจับมันไว้ จับไว้ รอ รอ จับไว้ ตอนนั้นผมเริ่มกลัวเพราะอยู่คนเดียวในห้องนอนจึงรีบเอาผ้าห่มอีกผืนมาปิดรูที่ฝาห้องไว้เพราะไม่กล้ามองดูต่อ ได้แต่นอนฟังเสียงอย่างเดียว ประมาณสัก 20 นาที่ผมได้ยินเสียงคนคุยกันเยอะขึ้นเหมือนจะมีคนมาเพิ่มและเดินมาดูที่บ้านหลังนั้น และได้ยินเสียงผู้ชายบอกว่า มาแล้ว มาแล้วแก่มาแล้ว...เท่านั้นละผมก็จำอะไรไม่ได้เพราะเผลอหลับไป พอตื่นเช้ามาเลยมาถามแม่ว่าเมื่อคืนชาวบ้านมาทำอะไรกันเสียงดังน่ากลัวมาก แม่ผมเลยเล่าให้ฟังว่า  บ้านหลังนั้นมีผัวเมียคู่หนึ่งอาศัยอยู่ สามีชอบออกไปหากบหาเขียดตอนกลางคืน ส่วนภรรยาก็นอนอยู่ที่บ้านและสุขภาพร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง เมื่อ2วันที่แล้วสามีได้ออกไปหากบหาเขียดมาขายกับลุงข้างบ้าน โดยปกติชาวบ้านจะออกไปหาจับกบจับเขียดในตอนกลางคืน คือมีไฟส่องติดที่หัวคนละดวงส่องหากบ หาเขียดแล้วจับมาขายที่ตลาดตอนเช้า สามีก็ได้กับมาเยอะ แต่วันนั้นเป็นแปลกๆ กลับมาถึงบ้านก็ประมาณตีสอง เลยคุยกันกับลุงที่ไปด้วยกันว่าทำไมกบที่จับมามันตายหมดทุกตัวในตอนมาถึงบ้าน แต่ก็ไม่ได้ติดใจอะไร เพราะสามารถเอาไปขายได้เหมือนกัน พอตอนเช้าสามีก็เอากบไปขายปกติแต่เป็นกบตายจึงได้ราคาไม่ค่อยดีนัก ส่วนภรรยาก็ไม่ค่อยสบายนอนอยู่ที่บ้าน แต่วันนี้เป็นแปลกๆ คือเวลามองตากันกับสามีจะมองตาแข็งๆ..............