เราแต่งงานมา2 ปี และสร้างบ้านอยู่ด้วยกัน 2 คน แต่บ้านก็ไม่ไกลจากบ้านเดิมของสามีนัก สามีออกไปทำงาน (เราก็ทำงานนะแต่ว่าช่วงนี้ปิดเทอม) พอกลับมาตอนเย็นเราทำกับข้าว เขาก็จะออกไปหาที่บ้านเขาทุกวัน วันนึงประมาณ1-2 ชั่วโมงได้ พอวันหยุดเขาก็ออกไปนั่นไปนี่ เช่น ไปติดต่องาน ทำงานพิเศษ ธุระเยอะแยะไปหมด กลับมากินข้าวตอนเที่ยงบางทีก็ออกไปอีกหรือไม่ก็นอนพัก ตกเย็นก็ออกไปบ้านเขาอีก เราต้องทำกับข้าว เขากลับมากินข้าวเย็น เล่นโทรศัพท์แล้วก็นอน เมื่อก่อนเราก็ไม่ได้คิดอะไรมากนะ เขาก็คงไปเยี่ยมพ่อแม่เขา เพราะเราเข้าใจว่าเขาอยู่กับครอบครัวมาตลอด เรียน ทำงานก็พักที่บ้านจึงทำให้เขาผูกพันกับที่บ้านมาก ส่วนวันหยุดเราก็เข้าใจว่าเขาออกไปหาเงินเพื่อครอบครัว แต่มาตอนนี้พอเราตั้งครรภ์ได้ 3 เดือน สภาพคนท้องเนาะ มันไม่ได้สวยใสเหมือนเมื่อก่อน ต้องอยู่บ้านคนเดียวทั้งวัน เรากลับมีความรู้สึกซึมเศร้า เครียด และน้อยใจที่เขาไม่ได้ให้เวลากับเรามากพอ ไม่ได้ใส่ใจเรา เหมือนแต่ก่อน ทั้งๆที่เป็นเขาเองที่ขอร้องให้เรามีลูกให้เขา  เรารู้สึกด้อยค่า กังวล กลัวเขาออกไปเจอใคร กลัวเขามีคนอื่น (เคยมีประวัติคุยกับ ญ อื่น) บางคืนนอนๆอยู่น้ำตามันไหลออกมาเอง เขาถามว่าเป็นอะไร แต่เราไม่อยากพูดออกไป ไม่อยากงี่เง่าในสายตาเขา มีใครเป็นแบบเราไหมตอนท้อง