สวัสดีค่ะคือเราคบกับแฟนมาจะเรียกแฟนได้มั้ยอ่ะเราไม่รู้ว่าเขารักหรือสงสารเรากันแน่ ความสัมพันธ์เราเกิดขึ้นไวมาก มันปุ้ปปั้ปจนเราเองก็ตั้งตัวไม่ทันเหมือนถูกหวยอะไรแบบนั้น เราไม่สบายมีโรคประจำตัวเขายอมย้ายมาเรียนที่เดียวกับเราเขาให้เหตุผลว่าอยากดูแลเรา
เราเรียนที่เดียวกันค่ะ เขาโตกว่าเราหลายปีเขาจะคอยสอนเราหลายๆอย่าง มารับไปกินข้าวทุกอาทิตย์เราประทับใจเขาตอนที่เราป่วยเขาก็ไปนอนเฝ้าตลอดคอยทำนั่นนี่ให้ตลอด เป็นคนมีเหตุผลมาก คอยดูแลเสมอเเราเลยไม่ลังเลที่จะตกลงเป็นแฟนกัน เวลาไปไหนก็คอยถือของให้ เราแฮปปี้มากนะที่มีคนดูแลแบบนี้ แต่เราก็แอบน้อยใจนะเวลาไปไหนหรือเดินไปส่งเราที่หอเวลาเพื่อนเขาถามว่ามาทำอะไร ไรงี้ เขาก็บอกอ๋อมาหาเพื่อน เวลาใครถามว่าเราเป็นใครก็ตอบว่า อ๋อเพื่อนน่ะ เคยถามเขานะคะว่าเราเป็นอะไรกันเขาก็บอกแฟนไง แต่เขาไม่เคยชัดเจนกับเราเลย เราพยายามไม่คิดเล็กคิดน้อยหรือเอาไปพูดให้รำคาญใจเขาเลย เราไม่อยากเอาเรื่องเล๋็กน้อยไปใส่หัวเขา เราเคยวีนแตกเพราะโมโหคุยกันเรื่องที่เราป่วยนี่แหล่ะเขาบอกจิตเราคิดไปเองว่าป่วย มันเลยป่วยคือเราก็เถียงไปว่าใครอยากจะเป็นโรคล่ะ ทะเลาะกันเราเลยบอกว่าเลิกกันเลยมั้ย เขาบอกไม่เลิก ละก็เลิกคิดเรื่องนี้ได้แล้วเขาบอกในหัวเขาไม่เคยคิดคำว่าเลิกกันเลย เรารู้ว่าความรักบางครั้งไม่จำเป็นต้องมีสถานะก็ได้ แค่รักและเข้าใจ แต่หลังๆมานี้เขาไม่โทร ไม่ไลน์หา ไม่อะไรเลย จากเมื่อก่อนโทรหาตลอด ผิดกับเมื่อก่อนมากบางครั้งผู้หญิงก็ต้องการความชัดเจนบ้างไม่ต้องป่าวประกาศหรอกแค่ชัดเจนให้เห็นบ้างได้มั้ย