คือเรื่องมีอยู่ว่าวันนั้นจัดงานวันเกิดเราหรือน้องไม่แน่ใจ แต่มีอาหารแน่นอน ซึ่งวันนั้นเรากินข้าวอยู่ล่ะลุงมาหยิบปากตัวสุดท้ายไปปกิน  แต่พ่ออดราไท่ได้กิน  เพราะเขากินกับแก้มกับเพื่อนเขาอยู่ พอเขาขึ้นมาไม่เห็นปลา  แล้วก็ถามถึงล่ะมันหมด เขาก็พูดกับเเรา ไม่ได้เรื่อง ผิดหวังในตัวจริงๆ คือเรามันผิดขนาดนั้นเลยหรอ
แล้วต่อมา เราขอไปทำงาน  เขาก็บอกกับเราว่า ทำไรไม่ได้หรอก ดูตัวเองให้รอดก่อน คือเราดูตัวเองได้แน่นอน ถ้าเขาไม่โทรตาม
ต่อมา มีวันนึงเราต้องนอน รพ. เพื่อผ่า  แล้วคือเรารู้ว่าไอ้ผ่าคงไม่ได้กินอาหารที่ชอบอน่ๆ  เราก็ซื้อก่อนไปนอน  รพ ซึ่งอาหารที่เราซื้อต้องเวฟ ไม่เกิน5นาาีหรอกมั่ง แต่เขาบอกเราว่า ซื้อทำไม ก็รู้มันช้า เห็นหลายรอบล่ะ  แล้วตามด้วยคำอ่าแรงขึ้นเรื่อยๆ  เราผิดอะไรอ่ะ ก็แต่อยากกินแค่นั้น เราไปนอน รพ. เขาไม่เคยซื้ออะไรที่เกี่ยวกับไแปนอนเลย มีแต่แม่ที่คอยเตรียมทุกอย่าง #พ่อกับแม่เลิกกันแล้วนะคะ เราอยู่กับพ่อ ซึ่งเราอยากอยู่กับแม่มากกว่าพ่อ แต่ด้วยอำนาจทำไรไม่ได้ เราไม่รู้ว่าผิดอะไร เขาพูดบอกดีๆไม่ได้หรอ ทุกวันนี้ิยุ่กับพ่อต้องมารองรับอารมณ์เขาทุกวัน ต่อให้ป่วยแค่ไหนก็ไม่เว้น