่ ผมกับแฟนคบกันมา 8 เดือน ในระหว่างที่เราคบกันช่วงแรกๆ เราก็มีเวลาให้กันบ้างเพราะตอนนั้นเรายังไม่ได้ห่างไกลกัน และก็มีความสุขมากๆในช่วงนั้น พอเข้าถึงช่วงเดือน 3 และ 4 ก็มีเหตุจำเป็นที่เขาต้องห่างไกล เนื่องด้วยอนาคต แต่ก็ห่างไกลไม่มากแค่คนละอำเภอ ช่วงที่เราห่างไกลกัน ระยะแรก ก็ยังปกติยังโทรหายังเปิดกล้องคุยกัน เอาใจใส่กัน เหมือนคนรักกันปกติ เขาจะว่างวันเสาร์อาทิตย์ เป็นวันที่เขา กลับมาบ้าน และผมก็จะไปหา เขา แต่ก็ได้เจอครั้งหนึ่ง ก็ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง แต่ก็ยังไม่เป็นไร ตอนนั้นก็ยังรู้สึกดี แต่พอเข้าถึงช่วงเดือนที่ 6 เริ่มมีบางอย่างเปลี่ยนไป ตอนแรกไม่คิดเอ๊ะใจ เขาไม่ค่อยมีเวลาให้ เนื่องจากทำสิ่งต่างๆ ตอนแรกผมก็เข้าใจ อาจจะว่างบ้างไม่ว่างบ้าง แต่พอช่วงหลังๆ สิ่งที่เคยมีมามันหายไปหมดเลย ในทุกๆวันกลายเป็นว่าไม่มีวันไหนเลยที่เขาว่าง เราก็ทําได้แค่พิมพ์คุยกันวันละนิดวันละหน่อย ผมยอมรับว่าน้อยใจอยู่บ่อยครั้ง แต่เขาก็จะขอโทษทุกครั้งและบอกว่า ขอโทษที่ไม่มีเวลาให้ ผมก็ บอกว่าไม่เป็นไร ผม บอกว่าไม่เป็นไร รอวันไหนที่ว่างก็ได้  จริงๆแล้ว ที่บอกว่าไม่ มีเวลาว่างเลย มันก็ไม่ได้ไม่ว่างแบบที่บอกมา จริงๆมันก็ว่างอยู่บ้างแหละ จนมาวันหนึ่งผมก็น้อยใจเหมือนทุกๆครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งก่อนคือเขาบอกเลิกผมครับ และเขาก็บอกว่าขอโทษจริงๆไม่อยากให้มารอไปวันๆแบบนี้อีกแล้วรอในที่นี้ก็คือว่า รอที่มีเวลาคุยกันโทรหากันเห็นหน้ากัน เขาบอกว่านี่แหละเป็นทางออกที่ดีที่สุดแล้วซึ่งผมมองว่าเรื่องแค่นี้เราก็สามารถมาคุยกันทำความเข้าใจกันก็ได้ไม่ใช่หรอหาเวลาให้กันนิดๆหน่อยๆก็รู้สึกดีแล้ว แต่เขาก็ยืนยันคำเดิมครับว่าที่จะเลิกด้วยเหตุผลที่กล่าวมานี้ เขาไม่ยอมเปิดใจรับฟังกันเลยครับและเขาก็บอกด้วยว่าไม่ได้มีคนอื่นหรืออย่างไร