คือเรากับแฟนคบกันได้ปีกว่าค่ะ ตอนนั้นเราเรียนอยู่ที่เดียวกันเราสนิทกันมากค่ะ คุยกันเล่นกันแชทกันเฮฮาตลอด แม้แต่ตอนมีปัญหาเราก็ช่วยกันแก้ไขค่ะ เราให้เวลากับอีกฝ่าย เพราะแต่ละคนต้องมีเวลาส่วนตัวกันใช่มั้ยคะ เราก็ให้เวลาเขาตลอดเลยค่ะ พอแฟนเราเรียนจบม.6 เขาก็กลับบ้านไปช่วยงานครอบครัวปกติค่ะ เราก็ไม่เคยที่จะล่วงเวลาเขาตรงนี้เลยค่ะ

         แต่พอถึงเวลาของเราสองคนอะค่ะ เงียบมากค่ะ เราก้ชวนเขาคุยปกติค่ะ แต่เขาก้ชอบตอบห้วนๆ มาตลอดค่ะ พอเราเอาปัญหานี้มาคุยกับเขา เขาก็บอกว่าอย่าคิดมากค่ะ เขาพูดอีกว่า เขาหนะไม่ค่อยมีเวลาเท่าไหร่นะ เราต้องเข้าใจเขาอะไรอย่างนี้ค่ะ เขาบอกว่าเป็นแบบนี้ต้องอดทนนะ เพราะเขาต้องเข้ามหาลัยและต้องใช้เวลาเยอะเลยค่ะ เลยบอกให้เราอย่าคิดมากค่ะ ในใจเราคือเราคิดว่า จะไม่ให้คิดมากได้ไง เขาไม่มีเวลาให้ พอมีเวลาแต่เขาไม่เคยจะสนใจกันเลย บางทีเขารู้ค่ะว่าเราน้อยใจเขา แต่เขาเลือกที่จะไม่พูดคะ ไม่ถาม เขาเลือกที่จะคุยต่อไปจนบทสนทนามันตัดจบค่ะ

          เราเคยลองทำเว็บให้เขาไปตอบค่ะ เราถามคำถามว่าถ้าเขารู้ว่าเราน้อยใจเขา เขาจะทำยังไง เขาเลือกตอบข้อที่เขียนว่าเลือกทีจะคุยต่อเลยค่ะ เราคิดว่าความสัมพันธ์ของเรากับเขาเมื่อก่อนมันดีมากๆเลยค่ะ แฮปปี้สุดๆ แต่พอตัวห่างกันระยะไกลกัน เราทั้งสองก็เริ่มคัยเหมือนแค่คนรู้จักค่ะ 

          ถามว่าเคยคิดจะเลิกมั้ย? เคยคิดค่ะเเต่เลือกที่จะไม่ทำค่ะ อีกฝ่ายเคยขอเลิกเราค่ะ เหตุผลเพราะเขาคิดว่าเขาไม่ดีพอค่ะ รู้อะไรมั้ย เรารั้งเขาแทบตายเลยค่ะ ร้องให้แบบไม่เคยร้องให้มาก่อนเลยค่ะ แต่พอเราบอกกับเขาวาเราห่างกันดีมั้ย เราอยากรักตัวเองค่ะเพราะเราโดนมาเยอะแล้วค่ะ เขาแทบจะไม่รั้งเราเลยค่ะ เราถามเขาว่าเสียใจมั้ย เขาบอกไม่ค่ะ ถ้าเราจะไปเขาก้ให้ไปค่ะ เรานี่วิ่งหนีเขาเลยค่ะ555 เสียใจอย่างบอกไม่ถูกเลยตอนนั้น เขาบอกว่ารักเรา ในหัวเราคอไหนอะที่บอกรัก เป็นแค่พูด ไหนการกระทำเขาละ??  แต่เราก็เลือกจะคบต่อค่ะ เรารักเขาไปแล้วค่ะ รักสุดหัวใจ รักมากๆเลยค่ะ เราเลยไม่ทิ้งเขา   

        สุดท้ายนี้อยากถามความคิดเห็นเพื่อนๆค่ะ ว่าเราควรทำยังไงค่ะเรามาถึงจุดที่เขาไม่ค่อยปลอบ ไม่มีเวลาให้ค่ะ อยากฟังความเห็นเพื่อนๆค่ะ เผื่อว่าทัศนคติของเราที่มีต่อเขาจะดีขึ้นค่ะ ขอบคุณที่อ่านนะคะ✨