จขกททำงานในรพรัฐบาลแห่งหนึ่งค่ะ เคยมีความตั้งใจว่าอยากจะบริการคนไข้ให้ดีที่สุด ให้ไม่แพ้เอกชน

แต่ตอนนี้เริ่มรู้สึกไม่ไหว  คนไข้ในแต่ละวันเยอะมากๆๆ ทำให้เหนื่อยมาก กลับบ้านแทบจะทำอะไรไม่ได้ต้องหยุดพักนิ่งๆ ไม่ทำอะไรเป็นชม
อยากจะดูแลคนไข้แต่ละคนให้ดีนะคะ แต่ถ้ามากันเป็นร้อยๆคนก็ไม่ไหว คุณภาพมันจะดีได้แค่ไหนกับทรัพยากรบุคคลและเวลา

ไปดูเพื่อนที่อยู่รพ เอกชน เค้าดูมีความสุขทั้งคนไข้ ทั้งบุคลากร คือ ยิ่งคนไข้เยอะ ก็ยิ่งได้ตังเยอะ ก็อยากจะตรวจเยอะๆ ทุกคนดูยิ้มแย้มแจ่มใส555
คนไข้แต่ละคนได้จ่ายตังแต่ได้รับการดูแลเอาใจใส่ที่ดี

เลยกลับมาสงสัยว่าที่คนไข้รพรัฐเยอะๆ นี่เพราะรักษาฟรี? มันเริ่มต้นจากตรงไหน. ถ้าคนไข้ต้องจ่ายตังแบบไม่เยอะมากเท่าเอกชนแต่ได้รับการรักษาที่มีคุณภาพมากขึ้นในรพ รัฐมันจะเป็นไปได้ไหม. เคยอ่านในเฟสบุ้คเค้าว่าระบบบริการสุขภาพรพ รัฐ มันล่มสลายไปแล้ว  ใครทนได้ก็ทนไป จำนวนคนไข้กับบุคลากรและทรัพยาการมันไปกันไม่ได้. แต่ก็ไม่มีใครสนใจ. หรือว่าจะปล่อยให้คุณภาพรพ รัฐ มันแย่ไปเรื่อยๆจนคนไข้ต้องยอมไปเอกชน ใครทนได้ก็ทนแบบนี้หรอคะ

เคยได้ยินว่าที่ต่างประเทศ ระบบบริการของรพรัฐกับเอกชนไม่ได้ต่างกันมากขนาดนั้น. แต่ที่ไทยตามนโยบายสุขภาพของรัฐ.คุณมีทางเลือก 2 ทางคือ 1 รพรัฐ คือคุณไม่ต้องจ่ายอะไรเลย. แต่จงทำใจกับการรักษาแบบตามมีตามเกิด. หรือ. 2 คุณต้องเสียตังเป็น หลายๆพันกับแค่ไข้หวัดธรรมดาแต่ได้รับบริการดีเลิศของเอกชน พวกชนชั้นกลางๆดูจะลำบากที่สุดรึเปล่า

ทั้งหมดที่บ่นคืออยากให้ระบบรพ รัฐมันดีขึ้นกว่านี้อ่ะค่ะ ไม่งั้นก็อาจจะหมดแรงใจ ทำงานไปวันๆ เอาเงินเดือนรอเกษียน หรือถ้ามีโอกาสอาจจะย้ายไปเอกชนซะก่อน (ไม่อยากให้รพรัฐเหลือแต่บุคลากรที่ไม่มีที่จะไป หรือทำงานด้วยความท้อแท้ สุขภาพเสื่อมโทรม)

มีคุณแม่คนนึงกล่าวว่า ไม่อยากให้ลูกทำงานรพ รัฐ เพราะเหมือนเอาชีวิตตัวเองไปต่อชีวิตคนอื่น. ช่วยกันอย่าให้เป็นอย่างนั้นเลยนะคะ