ผมอายุ 22 ปีครับ เพิ่งจบปริญญามา เพิ่งทำงานเงินเดือน 14K ผมมีแฟนเป็นรุ่นน้อง อยู่ปี 4 ที่คบมาปีนึง เพิ่งเลิกกันเมื่อ 4 เดือนก่อน เพราะเธอคนที่ดีกว่าเพราะเขาเป็นหมอ อนาคตไกล เงินเดือนดีกว่า เขาบอกว่าให้ผมพิจารณาตัวเองสิ ถ้าดีจริงคงไม่เลิกหรอก ผมเสียใจมากแหละครับ แต่ไม่ออกสื่อเพราะอายคน อีกมุมนึงผมคิดว่า ไหนๆก็โสดละ หาเพื่อน ออกทริป ปาร์ตี้ดีกว่า ออกไปให้เห็นโลกกว้าง เผื่อเจออะไรดี และผมเองก็ไม่ได้คนหน้าตาขี้เหร่มาก รูปร่างผอม สูง ไม่ขาวแต่ก็ไม่ดำมาก ก็มีสาวๆไว้คุยไปเรื่อยๆ จนวันศุกร์ที่ผ่านมาผมได้ไปดื่มกับเพื่อน แล้วเธอมาด้วย ผมก็ไม่ได้สนใจแถมไปเจอสาวโต๊ะข้างๆ อ่อยผมอีก รอไรล่ะครับ รีบไปนั่งคุยเลย แล้วเธอบอกจะกลับเพราะมีธุระ ผมเลยขอเบอร์เธอเอาไว้ แล้วไปเข้าห้องน้ำสักพักนึงพอออกมาเธอมาดักผม

แฟนเก่า : เสน่ห์แรงดีนะ ไม่เสียใจเลยหรอที่โดนทิ้ง
ผม : ก็เสียใจแต่แล้วไงอ่ะ ต้องฟูมฟาย ร้องไห้เป็นปีๆงั้นหรอ
แฟนเก่า : แล้วทำไมต้องขอเบอร์สาวไปเรื่อยๆ
ผม : ก็โสดอ่ะ ผิดตรงไหน คืนนี้จะขอไว้คุยเรื่อยๆกี่คนก็ได้
แฟนเก่า : ดีละที่เลิกกับคนเจ้าชู้แบบนี้
ผม : เจ้าชู้อะไร ก็คนยังไม่ได้ตัดสินใจว่าจะคบนิ ตอนเราคบกับเธอ เราก็มีแต่เธอไม่คุยไปเรื่อย แต่เธอเองไม่ใช่หรอ ที่แอบคุยกับคนอื่นก่อน
แฟนเก่า : ก็บอกแล้วไงให้พิจารณาตัวเอง ถ้าเธอดีจริง เราจะทิ้งเธอทำไมล่ะ จริงไหม
ผม : ก็จริงนะ แล้วคุณหมอไปไหนละล่ะ
แฟนเก่า : เลิกไปละ มันเลวมาก ทิ้งเราไปคบคนใหม่
ผม : เลวหรอ
แฟนเก่า : ใช่สิ
ผม : แล้วทำไมไม่พิจารณาตัวเองล่ะว่าถ้าเธอดีจริง หมอเขาคงไม่ทิ้งไปหรอก ทำตัวเองหรือเปล่า 555555
แฟนเก่า : อย่ามาขำนะ ก็มันเลวไง คนดีๆเขาไม่ทำแบบนี้
ผม : งั้นเธอทิ้งเราก็ต้องเรียกว่าเลวด้วยสิ เพราะคนดีๆเขาก็ไม่ทำแบบเธอ ลองโทษตัวเองดูบ้างนะ ไม่ใช่โทษแต่คนอื่น
แฟนเก่า : ไม่รู้

เพื่อนตะโกนเรียกว่าเห้ย เปลี่ยนร้านไปต่อผับนะ  ผมก็จะเดินไป เขาดึงแล้วว่าถามว่าจะไปไหน ผมบอกว่า "ไม่ต้องยุ่งหรอก เรามันจบไปแล้วนะ เราจะมีคนคุยหรือมีแฟนใหม่ก็คือสิทธิ์ของเรา จำไว้ และอย่ามายุ่งกับเราไม่ว่าจะในฐานะอะไรก็ตาม เราไม่เอา"  แล้วเธอหน้าเสียเข่าทรุดไปเลย ผมเลยปล่อยไว้แล้วเดินออกมาครับ