สวัสดีค่ะ ก็อยากจะแชร์ประสบการณ์ปัญหาชีวิตแล้วก็ขอคำแนะนำค่ะ
เริ่มเกริ่นคือ จขกท เป็นวัยรุ่นประมาณ 19-20 ปี อยู่ในช่วงเรียนมหาลัยปี1 ด้วยส่วนตัวเเล้วเป็นคนค่อนข้างมีเพื่อนยากค่ะ เป็นเงียบใครดีมาก็ดีกับเขาเสมอๆ ทุกวันนี้เวลาไปมอเรียนเสร็จก็กลับหอเลย (มาเรียนต่จังหวัดอยู่คนเดียว) ไม่สุมสิงกับใคร เพื่อนก็มีผ่านๆบ้าง แต่กับเพื่อนที่ดีเพื่อนที่จริงใจไม่มีเลยค่ะ เป็นคนมีปมเรื่องเพื่อนมาก่อน เลยกลัวการที่จะคบเพื่อนแบบจริงจัง จริงๆเเล้วไม่ไเ้ไม่อยากคบใคร แต่ว่าไม่มีใครที่เราคิดว่าน่าไว้ใจเลยไม่กล้าคบ ตลอดเวลาเรียนก็ตั้งใบเสมอเพราะคิดว่าจะทำให้คุ้มค่าเท่าที่พ่อเเม่ส่งเรียนเสมอๆ ไม่ได้เป็นคนเก่งแต่ก็พยายามสุดความสามารถอยากเรียนจบเลี้ยงพ่อแม่ค่ะ อยากตอบแทนท่านให้มากที่สุดเท่าที่ลูกสาวคนนึงทำได้ แต่สภาพสังคมที่บ้านก็ไม่ได้มีฐานะดี พอมีพอกิน พอกลับบ้านทุกครั้งมักจะถามแม่ค่ะว่าใช้เงินพอไหม เพราะว่าเริ่มเข้ามหาลัยพ่อซึ่งเป็นเสาหลักของบ้านต้องแบ่งเงินเดือนจากที่ให้เเม่ใช้จุนเจืยครอบครัวก้อนนึง แต่ต้องแบ่งครึ่งก้อนนั้นกับเเม่ เลยทำให้รู้สึกว่าเป็นภาระของบ้าน ใจนึงก็อยากจะดรอป ออหมาทำงานเลี้ยงครอบครัวเลยค่ะ เพราะพ่อเริ่มเเก่ตัวเเล้ว ไม่อยากเห็นพ่อเหนื่อย แต่ในใจก็อยากเรียนต่อ เพราะจบมาแค่ วุฒิ ปวช. อยากหางานดีๆมีเงินเดือนดีๆเลี้ยงพ่อแม่ค่ะ ทำให้ย้ำคิดเสมอเรื่องการใช้เงิน ไม่ชอบสภาพเเวดล้อมที่ทุกครั้งเรียนเสร็จแล้วต้องกลับมาหอที่มีแต่ห้องสี่เหลี่ยมๆ ไร้ผู้คนในบ้าน ไร้สีสัน แต่เป็นคนมีแฟนค่ะ อายุไล่กัน 2 ปี เค้าเด็กกว่า ทุกวันนี้ที่อยู่ได้ไม่ค่อยเหงาเพราะมีครอบครัวที่โทรมาหาบ้างถามสารทุกข์สุขดิบ กับแฟนที่คอลมาคุยด้วยทุกวัน ล่าสุดเค้าปิดเทอมเค้าก็มาหามาอยู่ด้วย คบคนไกลค่ะ จนจะหมดวันปิดเทอม เมื่อช่วง 12 13 14 15 ตุลานี้เป็นช่วงวันหยุดเลยกลับบ้านไปพร้อมแฟน ( จขกท เป็นคน ลป ค่ะ แฟนอยู่ กทม. แต่บังเอิญว่าแฟนมีญาติอยู่ ลป. เลยมาหากันได้ไม่ยาก) หลังจาก หมดวันหยุด ก็ต่างคนต่างกลับ แฟนก็แยกกลับ กทม. ส่วนตัวเองก็แยกกลับมาเรียนที่ เชียงใหม่ ตามปกติ ไม่ชินเลยน่ะ ยังคิดถึงบรรยากาศอยู่บ้านกับครอบครัว หรือบรนยากาศอยู่กับเเฟน อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่อยู่คนเดียวพอกลับมาอยู่หอแล้วรู้สึกแย่มากๆค่ะ ปัญหาหลายฟอย่างโถมลงมาหมด งาน เรียน เป็นห่วงพ่อแม่ครอบครัว แฟน เหงามากๆค่ะ อาการแบบนี้หายยากมากค่ะ เพื่อนก็ไม่มี ควรจะทำยังไงดีคะ จะเป็นโรคซึมเศร้ารึเปล่า ขอคำปรึกษาที่ทำให้สุขภาพใจให้ดีขึ้นทีค่ะ
ปัญหาชีวิตวัยรุ่น และสภาพด้านจิตใจ
เริ่มเกริ่นคือ จขกท เป็นวัยรุ่นประมาณ 19-20 ปี อยู่ในช่วงเรียนมหาลัยปี1 ด้วยส่วนตัวเเล้วเป็นคนค่อนข้างมีเพื่อนยากค่ะ เป็นเงียบใครดีมาก็ดีกับเขาเสมอๆ ทุกวันนี้เวลาไปมอเรียนเสร็จก็กลับหอเลย (มาเรียนต่จังหวัดอยู่คนเดียว) ไม่สุมสิงกับใคร เพื่อนก็มีผ่านๆบ้าง แต่กับเพื่อนที่ดีเพื่อนที่จริงใจไม่มีเลยค่ะ เป็นคนมีปมเรื่องเพื่อนมาก่อน เลยกลัวการที่จะคบเพื่อนแบบจริงจัง จริงๆเเล้วไม่ไเ้ไม่อยากคบใคร แต่ว่าไม่มีใครที่เราคิดว่าน่าไว้ใจเลยไม่กล้าคบ ตลอดเวลาเรียนก็ตั้งใบเสมอเพราะคิดว่าจะทำให้คุ้มค่าเท่าที่พ่อเเม่ส่งเรียนเสมอๆ ไม่ได้เป็นคนเก่งแต่ก็พยายามสุดความสามารถอยากเรียนจบเลี้ยงพ่อแม่ค่ะ อยากตอบแทนท่านให้มากที่สุดเท่าที่ลูกสาวคนนึงทำได้ แต่สภาพสังคมที่บ้านก็ไม่ได้มีฐานะดี พอมีพอกิน พอกลับบ้านทุกครั้งมักจะถามแม่ค่ะว่าใช้เงินพอไหม เพราะว่าเริ่มเข้ามหาลัยพ่อซึ่งเป็นเสาหลักของบ้านต้องแบ่งเงินเดือนจากที่ให้เเม่ใช้จุนเจืยครอบครัวก้อนนึง แต่ต้องแบ่งครึ่งก้อนนั้นกับเเม่ เลยทำให้รู้สึกว่าเป็นภาระของบ้าน ใจนึงก็อยากจะดรอป ออหมาทำงานเลี้ยงครอบครัวเลยค่ะ เพราะพ่อเริ่มเเก่ตัวเเล้ว ไม่อยากเห็นพ่อเหนื่อย แต่ในใจก็อยากเรียนต่อ เพราะจบมาแค่ วุฒิ ปวช. อยากหางานดีๆมีเงินเดือนดีๆเลี้ยงพ่อแม่ค่ะ ทำให้ย้ำคิดเสมอเรื่องการใช้เงิน ไม่ชอบสภาพเเวดล้อมที่ทุกครั้งเรียนเสร็จแล้วต้องกลับมาหอที่มีแต่ห้องสี่เหลี่ยมๆ ไร้ผู้คนในบ้าน ไร้สีสัน แต่เป็นคนมีแฟนค่ะ อายุไล่กัน 2 ปี เค้าเด็กกว่า ทุกวันนี้ที่อยู่ได้ไม่ค่อยเหงาเพราะมีครอบครัวที่โทรมาหาบ้างถามสารทุกข์สุขดิบ กับแฟนที่คอลมาคุยด้วยทุกวัน ล่าสุดเค้าปิดเทอมเค้าก็มาหามาอยู่ด้วย คบคนไกลค่ะ จนจะหมดวันปิดเทอม เมื่อช่วง 12 13 14 15 ตุลานี้เป็นช่วงวันหยุดเลยกลับบ้านไปพร้อมแฟน ( จขกท เป็นคน ลป ค่ะ แฟนอยู่ กทม. แต่บังเอิญว่าแฟนมีญาติอยู่ ลป. เลยมาหากันได้ไม่ยาก) หลังจาก หมดวันหยุด ก็ต่างคนต่างกลับ แฟนก็แยกกลับ กทม. ส่วนตัวเองก็แยกกลับมาเรียนที่ เชียงใหม่ ตามปกติ ไม่ชินเลยน่ะ ยังคิดถึงบรรยากาศอยู่บ้านกับครอบครัว หรือบรนยากาศอยู่กับเเฟน อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่อยู่คนเดียวพอกลับมาอยู่หอแล้วรู้สึกแย่มากๆค่ะ ปัญหาหลายฟอย่างโถมลงมาหมด งาน เรียน เป็นห่วงพ่อแม่ครอบครัว แฟน เหงามากๆค่ะ อาการแบบนี้หายยากมากค่ะ เพื่อนก็ไม่มี ควรจะทำยังไงดีคะ จะเป็นโรคซึมเศร้ารึเปล่า ขอคำปรึกษาที่ทำให้สุขภาพใจให้ดีขึ้นทีค่ะ