คือเราคบแฟนตั้งแต่ตอนเรียนอยู่ค่ะตอนนั้นเราเรียนปวส.ใกล้จบแล้ว.แฟนเรียน มหาลัยปี1ค่ะ เราคุยกันมาเรื่อยๆจนเราจบมีงานทำแล้วแต่เขาพึ่งเรียนจบ เราเช่าหออยู่คนเดียวค่ะค่าใช้จ่ายทุกอย่างเราออกคนเดียว ส่วนแฟนอาทิตย์นึงจะมาอยู่ด้วย2-3วัน มาหอเขาจะออกแค่ค่ากับข้าวแต่ต้องสลับมื้อกันซื้อค่ะ ของใช้ต่างๆก็ใช้รวมกับเราแฟนไม่เคยซื้ออะไรมาไว้ที่หอเลยนอกจากเราจะบอกว่าอันนั้นอันนี้หมดนะถึงซื้อมาแม่กระทั่งเสื้อผ้ารองเท้ายังไม่เอามาติดไว้ที่หอยังใช้รวมกับเราเลยค่ะ อย่างวันเกิดเราบอกว่าอยากได้กระเป๋าเป้(ราคาร้อยต้นๆ)เขาก็จะซื้อสิ่งที่ราคาต่ำกว่ามาให้ เราก็เข้าใจอยู่ค่ะ แต่ถ้าเราไม่บอกก็ไม่เคยจะมีอะไรให้ในวันสำคัญ.คบกันมา2ปีกว่าแล้วค่ะเสื้อผ้าตัวนึงเขาไม่เคยซื้อให้เลยน้ำในห้องหมดเราก็จะคอยบอกไปกดให้หน่อยนะเขาก็จะพูดว่าเอาเงินมาจะกดให้ทั้งที่เขากินเยอะกว่าเราอีก นานๆเราจะพูดว่าอยากกินเค้กอยากกินหมูเขาก็จะบอกว่ามีเงินก่อนบางครั้งเรารอไม่ไหวเราถามว่าอยากกินไหมเดี๋ยวเลี้ยงเขาก็ตอบกินอย่างเร็วแล้วน่าตาแฮปปี้มาก แล้วเราเลยพูดหยอกกลับว่าเลี้ยงคืนด้วยนะ น่าเขาเปลี่ยนเป็นนิ่งเลยค่ะแล้วก็พูดแต่ว่ารอมีตังค์ก่อน เราเคยแอบถามบ่อยค่ะว่าอยากไปเที่ยวเขาก็จะบอกว่ารอทำงานก่อนนะ มีครั้งนึงเขาได้ยืมรถเราไปมหาลัยแล้วเขาเป็นคนเติมน้ำมันซึ่งน้ำมันก็เหลือเยอะอะค่ะวันต่อมาเราบอกว่าอยากไปเที่ยวเขาตอบว่าไปเราดีใจมากพอไปน้ำมันก็ไม่พอค่ะซึ่งเราเองต้องเติมเพิ่มหลังจากน้ำเราบอกหิวน้ำก็แวะเซเว่นค่ะแต่เราก็ต้องซื้ิอเองและเขาก็กินด้วยค่ะ
ไปเที่ยวไม่เคยได้ซื้อของกินต่างๆจากที่เที่ยวเลยค่ะเหมือนไปแล้วก็กลับ มีอีกรอบนึงค่ะที่เราชวนไปก็เราเป็นคนเติมน้ำมันเองค่ะ ย้อนกลับมาที่หอนะคะ วันที่เขามาหาเราได้คือวันที่เขามามหาลัยค่ะเขาจะนั่งรถเมย์มาลงที่มหาลัยแล้วให้เพื่อนแวะรับไปสาขาตอนเย็นก็ให้เพื่อนมาส่งที่หอค่ะ วันถัดไปถ้าไปมหาลัยก็ใช้รถเราค่ะส่วนน้ำมันเราก็เติมทิ้งไว้อยู่แล้ววันที่ค้างคืนก็เป็นวันที่มามหาลัยนี้และค่ะ แต่เราคิดว่าเขาน่าจะบอกแม่ว่ามาอยู่กับเพื่อน แต่แม่เขาก็รู้ค่ะว่าเขาคบเราว่าไปเที่ยวด้วยกันแต่ไม่น่าจะรู้ว่ามาค้างคืนด้วยกัน เป็นปกติที่แม่เขาโทรหาทุกวันคอยถามกินข้าวยังกลับวันไหน ไม่อยากให้มาเพราะกลัวติดโควิดเป็นห่วงเขาก็เล่าให้ฟังว่าแม่ไม่อยากให้มาเข้าใจค่ะว่ายังขอเงินพ่อแม่เรียนอยู่ แต่เรารู้สึกว่าเราไม่ได้สำคัญสำหรับเขาเลยค่ะเหมือนคบเหมือนคุยกันอยู่ด้วยกันกินข้าวแค่นั้นจริงๆพวกขนมถ้าเราไม่พูดจะไม่ซื้อเลยค่ะ แม้แต่บาทเดียวไม่เคยชวนไปเที่ยวไหนแม้แต่ครั้งเดียว ไม่ได้รู้สึกพิเศษ หรือเราคิดไปเองนอยไปเองคะ หรือเราคาดหวังต้องการเยอะเกินไปรึเปล่าเลยทำให้เราคิดว่า แค่เรื่องเล็กๆเขายังทำให้เราไม่ได้เลย
ขอความคิดเห็นหน่อยค่ะเราเป็นผู้หญิงแต่เราทำงานแคบแฟนยังเรียนอยู่ค่าใช้จ่ายต่างๆต้องหารครึ่งและเราออกมันเป็นเรื่องปกติไห
ไปเที่ยวไม่เคยได้ซื้อของกินต่างๆจากที่เที่ยวเลยค่ะเหมือนไปแล้วก็กลับ มีอีกรอบนึงค่ะที่เราชวนไปก็เราเป็นคนเติมน้ำมันเองค่ะ ย้อนกลับมาที่หอนะคะ วันที่เขามาหาเราได้คือวันที่เขามามหาลัยค่ะเขาจะนั่งรถเมย์มาลงที่มหาลัยแล้วให้เพื่อนแวะรับไปสาขาตอนเย็นก็ให้เพื่อนมาส่งที่หอค่ะ วันถัดไปถ้าไปมหาลัยก็ใช้รถเราค่ะส่วนน้ำมันเราก็เติมทิ้งไว้อยู่แล้ววันที่ค้างคืนก็เป็นวันที่มามหาลัยนี้และค่ะ แต่เราคิดว่าเขาน่าจะบอกแม่ว่ามาอยู่กับเพื่อน แต่แม่เขาก็รู้ค่ะว่าเขาคบเราว่าไปเที่ยวด้วยกันแต่ไม่น่าจะรู้ว่ามาค้างคืนด้วยกัน เป็นปกติที่แม่เขาโทรหาทุกวันคอยถามกินข้าวยังกลับวันไหน ไม่อยากให้มาเพราะกลัวติดโควิดเป็นห่วงเขาก็เล่าให้ฟังว่าแม่ไม่อยากให้มาเข้าใจค่ะว่ายังขอเงินพ่อแม่เรียนอยู่ แต่เรารู้สึกว่าเราไม่ได้สำคัญสำหรับเขาเลยค่ะเหมือนคบเหมือนคุยกันอยู่ด้วยกันกินข้าวแค่นั้นจริงๆพวกขนมถ้าเราไม่พูดจะไม่ซื้อเลยค่ะ แม้แต่บาทเดียวไม่เคยชวนไปเที่ยวไหนแม้แต่ครั้งเดียว ไม่ได้รู้สึกพิเศษ หรือเราคิดไปเองนอยไปเองคะ หรือเราคาดหวังต้องการเยอะเกินไปรึเปล่าเลยทำให้เราคิดว่า แค่เรื่องเล็กๆเขายังทำให้เราไม่ได้เลย