เราเป็นเด็กอายุ15ธรรมดาคนหนึ่งค่ะ อยู่ในโรงเรียนก็เป็นที่รักของเพื่อนและคุณครู เราศึกษาอยู่ในสายวิทย์-คณิต(ปกติ)เราอยู่ม.4แล้วค่ะ ที่ผ่านมาเรามีความฝันมาโดยตลอดเราต้องการอิสระ เราต้องการการสนับสนุนจากพ่อแม่แต่เราไม่เคยได้เลย เราอยากเป็นเจ้าหน้าที่กรมป่าไม้แต่แม่ก็ไม่สนับสนุน เราอยากเป็นหมอแต่แม่ก็ไม่เคยสนใจ เราอยากเป็นสถาปนิกแม่ก็ไม่เคยสนับสนุน เราอยากทำอะไรก็ไม่เคยได้รับการสนับสนุนจากใครในบ้านเลย ที่ผ่านมาเราออกไปทำงานกลุ่มก็ต้องโดนด่าเสมอ หาว่าเราออกไปเที่ยวกับผู้ชายหาว่าเราออกไปเถลไถลที่อื่น ขนาดเราถ่ายรูปไปรายงานแล้วเค้ายังไม่เชื่อเราเลยค่ะ;-;
เราเป็นคนธรรมดาเหมือนเด็กคนอื่นๆเรามีความฝันมีสิ่งที่อยากจะทำเหมือนคนอื่น เราอยากเรียนมหาวิทยาลัยแต่แม่ก็จะให้เราต่อปวส.ในอนาคต คือเราไม่มีความชอบใดๆในการเรียนวุฒิปวส.เลย เหมือนกับว่าเค้าตีกรอบให้กับเราในทุกๆด้าน เราถือคติที่ว่าหากเราไม่รักในสิ่งที่จะทำถึงจะพยายามทำให้มันออกมาดีแค่ไหนมันก็ไม่มีคุณภาพใดๆอยู่ดี เราคุยกับพี่สาวเรื่องต่อมหาวิทยาลัย พี่สาวเอาไปคุยกับแม่เหมือนกับว่าพยายามช่วยพูดให้เราแต่สุดท้ายแม่ก็ไม่สนใจในสิ่งที่พี่พูดอยู่ดี เราไม่เข้าใจว่าทำไมแม่ต้องวางหมากในทุกๆด้านให้เราขนาดนี้ ทั้งเรื่องความรัก เรื่องการศึกษา เรื่องการคบเพื่อน เรื่องในรั้วโรงเรียน เราเข้าทำกิจกรรมอะไรต่างๆในโรงเรียนที่ต้องออกไปข้างนอกแม่มักจะว่าเราเสมอเลยค่ะ เหมือนกับจะให้เราอยู่แต่กับบ้าน แม่วาดเราออกมาโดยที่ไม่ถามเราซักคำเลยว่าเราอยากทำอะไร เราเองไม่เคยเลือกเดินเส้นทางที่เป็นของตัวเองเลยค่ะ แม่เลือกให้ตลอด;-;
เราท้อมากๆเลยอ่ะ พยายามคุยกับแม่แต่แม่ก็ไม่เคยฟังอะไรเราเลย ไม่เคยเห็นว่าเราพยายามมากขนาดไหนในสิ่งที่เราชอบ แม่ไม่เคยสนใจในสิ่งที่เราจะทำเลย 😭😭😭😭
ทำไมชีวิตวัยรุ่นของเราถึงถูกจำกัดขอบเขตขนาดนี้?
เราเป็นคนธรรมดาเหมือนเด็กคนอื่นๆเรามีความฝันมีสิ่งที่อยากจะทำเหมือนคนอื่น เราอยากเรียนมหาวิทยาลัยแต่แม่ก็จะให้เราต่อปวส.ในอนาคต คือเราไม่มีความชอบใดๆในการเรียนวุฒิปวส.เลย เหมือนกับว่าเค้าตีกรอบให้กับเราในทุกๆด้าน เราถือคติที่ว่าหากเราไม่รักในสิ่งที่จะทำถึงจะพยายามทำให้มันออกมาดีแค่ไหนมันก็ไม่มีคุณภาพใดๆอยู่ดี เราคุยกับพี่สาวเรื่องต่อมหาวิทยาลัย พี่สาวเอาไปคุยกับแม่เหมือนกับว่าพยายามช่วยพูดให้เราแต่สุดท้ายแม่ก็ไม่สนใจในสิ่งที่พี่พูดอยู่ดี เราไม่เข้าใจว่าทำไมแม่ต้องวางหมากในทุกๆด้านให้เราขนาดนี้ ทั้งเรื่องความรัก เรื่องการศึกษา เรื่องการคบเพื่อน เรื่องในรั้วโรงเรียน เราเข้าทำกิจกรรมอะไรต่างๆในโรงเรียนที่ต้องออกไปข้างนอกแม่มักจะว่าเราเสมอเลยค่ะ เหมือนกับจะให้เราอยู่แต่กับบ้าน แม่วาดเราออกมาโดยที่ไม่ถามเราซักคำเลยว่าเราอยากทำอะไร เราเองไม่เคยเลือกเดินเส้นทางที่เป็นของตัวเองเลยค่ะ แม่เลือกให้ตลอด;-;
เราท้อมากๆเลยอ่ะ พยายามคุยกับแม่แต่แม่ก็ไม่เคยฟังอะไรเราเลย ไม่เคยเห็นว่าเราพยายามมากขนาดไหนในสิ่งที่เราชอบ แม่ไม่เคยสนใจในสิ่งที่เราจะทำเลย 😭😭😭😭