ผมเป็นโรคจิตแล้วหรือเปล่าครับ
ตั้งแต่อยู่แต่ในบ้านคนเดียวนานมากตลอดปิดเทอม เฟส ไลน์ก็ไม่เล่น ไม่ได้คุยกับเพื่อน
คือผมไม่ใช่พูดกับตัวเองเฉยๆนะ แต่เหมือนคุยได้อ่ะครับ
เรื่องคุยส่วนใหญ่ก็เป็นการถกเถียง การด่าว่าอีกฝ่าย จนถึงอารมณ์เสียก็มีบ้างอ่ะครับ
เช่น ผมกำลังอาบน้ำอยู่
ในหัวผมนึกถึงวันหนึ่งที่ผมไปร้องเพลงหน้าห้องแล้วรู้สึกว่าไม่น่าออกไปร้องเลย
จากนั้นมีคำพูดผุดมาในหัวเลยครับ
ผม1 :จะคิดไรนักหนาวะก็แค่ร้องเพลง
ผม :ก็กูอายนิ
ผม1 :ถ้าแค่นี้ยังอายจะไปแสดงอะไรได้ ความมั่นใจในตัวเองก็ไม่มี
ผม :เค้าจะมองกูยังไงล่ะ
ผม1 :เรื่องของคนอื่นดิ สนไรมาก ทำอะดีแล้ว ดีกว่าไม่ทำแล้วมาอยากทำตอนหลัง เป็นหลายรอบแล้วนิ
แนวๆเนี่ยอะครับ พูดแบบพูดออกมาเลย ไม่ได้คิดในใจ
บางทีก็คุยในกระจกบ้าง คุยในห้องเรียนบ้าง เพื่อนก็ถาม อะไรนะ คุยกะใคร บางทีอยู่กับครู ก็เผลอพูดออกไปว่า ไอ
ก็บอกครูไปว่า ไม่มีอะไรครับ
คุยกับตัวเองบ่อยมาก เหมือนมีสองคน
ตั้งแต่อยู่แต่ในบ้านคนเดียวนานมากตลอดปิดเทอม เฟส ไลน์ก็ไม่เล่น ไม่ได้คุยกับเพื่อน
คือผมไม่ใช่พูดกับตัวเองเฉยๆนะ แต่เหมือนคุยได้อ่ะครับ
เรื่องคุยส่วนใหญ่ก็เป็นการถกเถียง การด่าว่าอีกฝ่าย จนถึงอารมณ์เสียก็มีบ้างอ่ะครับ
เช่น ผมกำลังอาบน้ำอยู่
ในหัวผมนึกถึงวันหนึ่งที่ผมไปร้องเพลงหน้าห้องแล้วรู้สึกว่าไม่น่าออกไปร้องเลย
จากนั้นมีคำพูดผุดมาในหัวเลยครับ
ผม1 :จะคิดไรนักหนาวะก็แค่ร้องเพลง
ผม :ก็กูอายนิ
ผม1 :ถ้าแค่นี้ยังอายจะไปแสดงอะไรได้ ความมั่นใจในตัวเองก็ไม่มี
ผม :เค้าจะมองกูยังไงล่ะ
ผม1 :เรื่องของคนอื่นดิ สนไรมาก ทำอะดีแล้ว ดีกว่าไม่ทำแล้วมาอยากทำตอนหลัง เป็นหลายรอบแล้วนิ
แนวๆเนี่ยอะครับ พูดแบบพูดออกมาเลย ไม่ได้คิดในใจ
บางทีก็คุยในกระจกบ้าง คุยในห้องเรียนบ้าง เพื่อนก็ถาม อะไรนะ คุยกะใคร บางทีอยู่กับครู ก็เผลอพูดออกไปว่า ไอ ก็บอกครูไปว่า ไม่มีอะไรครับ