#บันทึกของเจมส์ #บันทึกถึงเมืองคอง . 4-6 สิงหาคม 2561

ด้วยครั้งหนึ่งฉันเคยไปเดินขึ้นยอดเชียงดาว เพราะน้อยใจกับการจองที่พักบ้านระเบียงดาวไม่ได้ซะที เลยตัดใจขึ้นยอดเลย เปลี่ยนจากนั่งมองยอดดอยหลวงเชียงดาวจากระเบียงบ้าน เป็นยืนมองลงมาจากยอดแทน

จะด้วยใจฝัน ใจใฝ่ หรือใคร่รู้ ก็อาจจะเอามารวมกันได้หมด เพราะตั้งแต่เย็นวันนั้นที่ฉันขึ้นถึงยอดแล้วมองลงมา ก็รู้สึกสงสัยอยู่ในใจ ว่าจะไม่มีหมู่บ้านแห่งความสุขใดๆ ซ่อนอยู่ในหุบเขาสวรรค์แห่งนี้เชียวหรือ?

สิ่งที่สงสัยคงค้างในใจ และคอยค้นหาคำตอบ วันแล้ววันเล่า และในที่สุด ฉันก็เจอ.....

" เมืองคอง " หมู่บ้านไกลปืนเที่ยงอันไกลโพ้น ในหุบเขาเชียงดาว

---

สถานที่
- เมืองคอง อ.เชียงดาว จ.เชียงใหม่
- Villa De View Cafe ร้านกาแฟ ก่อนถึงด่านอุทยานผ่านเข้าไปเมืองคอง
- บ้านไม้เมืองคอง โฮมเสตย์ & รีสอร์ท นอนบ้านหลังที่ 3 ราคา 1,100 บาท อยู่ได้ไม่เกิน 3 คน ถ้าสองคนก็อาจจะได้ที่ 700 บาท
- ร้านกาแฟ ฮักเน้อ ที่เมืองคอง
- บ้านวังริมคลอง โฮมเสตย์
- ฝายกั้นน้ำ ที่คนชอบไปส่องดูนกกระเต็นลายจุดขาวดำ พันธ์ที่มีแค่ที่เมืองคอง
- บ้านอ้ายด่องโฮมสเตย์ จองไว้แต่ไม่ได้นอน คนล่ะ 350

---

การเดินทาง
- ไปด้วยรถทัวร์ของ สมบัติทัวร์ ลงที่ บขส.อาเขต
- ระหว่างทริป เช่ารถมอเตอร์ไซต์ที่ร้าน Bikky จะรับ และ ส่งที่สนามบินก็ได้ แต่ควรโทรแจ้งก่อน
- ขากลับเครื่องบิน

เรื่องเล่าเต็มๆ เชิญไปที่ https://bit.ly/2yiXqxf
หรือหากสะดวกอ่านในเฟซบุ๊ค เชิญไปที่ https://www.facebook.com/jamesthepetrichor/

---

4 สิงหาคม 2561 : ระหว่างทาง ระหว่างเขา และกลิ่นไอหลังฝนตก

เช้านี้ที่สถานีขนส่งผู้โดยสารอาเขตจังหวัดเชียงใหม่ ล้างหน้าแปรงฟัน จัดหน้าให้เข้าทรงเสร็จก็เดินไปร้านเช่ามอไซต์


ll Bikky ll

เราเลือกเช่าที่ร้าน Bikky เลือกรถจากสีเป็นหลัก ไม่ใช่ซิ! ได้รถ Grand Filano ของ ยามาฮ่า มีกล่องใต้เบาะใหญ่สะใจขนสะเบียงได้เต็มที่ หมวกกันน๊อคมีทั้งแบบฟรี และ แบบเช่า เราเลือกแบบฟรี มีฟอร์มเช็ครถก่อนรับ เราค่อนข้างประทับใจในระบบ และเอกสารต่างๆ


ระหว่างทางไปเชียงดาว


แผ่นที่ีเชียงดาว ถ่ายจากร้านกาแฟ


เข้าเขตบ้านเชียงดาว




ll Villa De View Cafe ll

ร้านกาแฟเห็นวิวยอดเชียงดาวชัดเจน บรรยากาศครึ้ม แต่กลับรู้สึกสดชื่นอย่างบอกไม่ถูก มีหมอกลอยเคล้าเคลียยอดตลอดเวลา ร้านรายรอบไปด้วยต้นไม้ เขียวสบายตา

ที่นี่นอกจากจะมีกาแฟแล้ว ยังมีอาหารคาว อย่างพิซซ่า สปาเก็ตตี้ มีสวนองุ่นเล็กๆ มีบ้านพักติดริมเขา ให้มองวิวยอดเชียงดาวได้ทุกเช้า ร้านน่ารัก โล่งสบาย



รอบๆร้าน


ในร้าน








~ เมืองคอง ~

ผ่านตรงด่านของอุทยาน เราไปเซ็นชื่อเข้า ว่ามากี่คน มากี่คืน พร้อมเสียค่าธรรมเนียมทั้งค่าคน และค่ารถ เพราะว่าเมืองคองนั้นอยู่ในเขตอุทยาน

ขับไปซักพักก็ผ่านตรงปางวัว ที่เคยเป็นทางเดินขึ้นยอดดอยหลวงเชียงดาว ที่ทั้งชันทั้งลื่น แต่ตอนนี้ทางนี้ไม่ได้ให้ขึ้นแล้วล่ะ เปลี่ยนทางขึ้นทางอ่างสลุงแทน

จากด่าน เริ่มมุ่งหน้าไปเมืองคอง


ทางทรุด ดินไหลมีต้นไม้ล้มลงมา


ระหว่างทางมีหมอกลอยผ่านเป็นระยะ มองหันหลังกลับไป เห็นดอยหลวงเชียงดาวเป็นพื้นหลังหมอกปิดคลุม เผยให้เห็นดอยเพียงน้อยนิด พื้นยังเปียก กลิ่นไม้ กลิ่นป่า กลิ่นดินหลังฝนตกหอมระรื่น รู้สึกตื่นแต้นแล้วซิ เมืองคอง จะเป็นยังไงน้า คิดไปก็ยิ้มไป


ผ่านทางปางวัวขึ้นมา หันหลังมองกลับไป


เราบิดคันเร่งไปเรื่อยๆ ทางเริ่มแคบลง อดใจไม่ได้ที่จะแวะจอดดูวิวตรงหน้า ก่อนทางเข้าหมู่บ้านนาเลา




เมื่อเริ่มเข้าสู่งเส้นทาง บางจุดมืด บางจุดถนนพังกำลังซ่อม มีแวะถ่ายรูปบ้าง บางช่วงหมอกไหลก็ขอหยุดหน่อย เพื่อสัมผัสให้หมอกปะทะตัว อากาศเริ่มเย็นลง ฝนเริ่มปรอยๆ ทางบางช่วงเริ่มลื่น บ้างก็น้องควายยึดพื้นที่ ก็ต้องขอผ่านทางกันไป

ใจก็เริ่มหวิวๆ สัญญาณโทรศัพท์เริ่มหาย เลยไม่รู้ถึงไหนอะไรยังไง แต่ก็พยายามไม่คิดอะไรปล่อยใจไปสบายๆ ถึงเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น ร้องเพลงเล่นไปเรื่อย ยังไงในป่าก็คงไม่น่ากลัวเท่าในเมืองซักเท่าไหร่ ซักพักเริ่มเห็นทุ่งนา บ้านคน แล้วมีห้างนาน้อยๆ เริ่มใจชื้นน่าจะใกล้ถึง แต่เอ๊ะ! ทำไมทางกลายเป็นเริ่มมีแต่ป่าอีกแล้ว หลุดจากตรงนั้นมา เริ่มเจอบ้านคน สัญญาณโทรศัพท์กลับมา แต่เอ๊ะ!! ก็ยังไม่ถึงโฮมสเตย์ที่เราจองไว้ ฝนเริ่มปรอยฟ้ามืด

หกโมงครึ่งเข้าไปแล้วเราเพิ่งผ่านไปหน่อย ขับลงเนินไปอีกหน่อย ภาพที่เห็นคือ ทุ่งนา ที่มีฉากหลังเป็นภูเขาสูงใหญ่ที่มีหมอกลอยอยู่ครึ่งๆ เราขับข้ามสะพานไป ก็หาที่จอดในร่ม เพื่อจะดูว่าต้องไปทางไหนต่อ

พอดีกับที่พี่นาง เจ้าของโฮมเสตย์โทรเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วง “ น้องถึงไหนแล้วคะ มาถูกมั้ย โดนฝนเปียกหรือเปล่า” แล้วก็บอกทาง จนเราไปถึงที่พัก ฉันรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกกับน้ำเสียงและความห่วงใยของพี่นางที่ถามผ่านโทรศัพท์มา อยากไปถึงเร็วๆแล้วซิ



ll บ้านไม้เมืองคอง โฮมเสตย์ & รีสอร์ท ll

ที่พักนี้ เราเปิดเจอจาก facebook จะเข้ามาลึกสักหน่อย เราหาเจอจากในเน็ต แต่มีความเป็นส่วนตัวเงียบสงบ มีลานด้านหน้า สำหรับกางเต๊น มีบ้านพักแยกหลัง มีส่วนที่เราเรียกว่า ห้องนั่งเล่น ที่แยกออกมา 1 หลัง มีครัวให้เราทำอาหารกินเอง เป็นห้องนั่งเล่น และบางครั้งก็เป็นที่นอนสำหรับใครที่เมาจนกลับห้องไม่ไหว หรือหากที่พักไม่พอ





บ้านพักของฉัน


ในบ้าน

ฉันรู้สึกตกหลุกรักที่นี่ทันทีที่ถึงบ้านไม้หลังน้อยกะทัดรัดยกสูง ที่มีใต้ถุนผูกเปล มีโต๊ะให้นั่งเล่น ทางลาดขึ้นไปประตูบ้านที่ด้านหลัง
เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็เห็นผ้าม่านสีขาวพริ้วไหวตามแรงลมที่พัดผ่านหน้าต่างเข้ามา หน้าต่างสูงขอบถึงพื้น ที่นอนติดพื้นสีขาวสบายตา กลิ่นสะอาด ผ้าห่มหมอนเนื้อแน่น แต่นุ่มสบาย มีมุ้งกลมมัดไว้เหนือที่นอนสำหรับกันยุง มีเบาะเสริมวางไว้ริมหน้าต่าง เพราะเราจองเข้าพักแบบสามคน เบาะที่เหมือนกับเย็บมือ หมอนผ้าห่ม ที่ทำให้รู้สึกเหมือนนอนที่บ้าน เดินผ่านประตูเข้าไปซ้ายมือคือห้องน้ำ ที่แยกส่วนแห้งและส่วนเปียกชัดเจน สะอาดสะอ้าน สีเขียวสะบายตา ตู้เสื้อผ้าเป็นไม้ มีขันน้ำใส่แปรงสีฟันและเครื่องใช้สำหรับอาบน้ำอย่างครบครัน ผ้าขนหนูทั้งแบบเช็ดตัวและชัดหน้านุ่มฟู


ทุกอย่างดูเพรียบพร้อม จนฉันต้องถามตัวเองว่า นี่หรือ โฮมเสตย์คืนล่ะ 350 บาทต่อคน

พี่นางให้เวลาเราเก็บของ และบอกว่าให้ไปหาไปทำอะไรกินในครัวได้เลย เราเก็บของเข้าที่ ก็เอากับข้าวที่ซื้อมาไปทำกิน พี่นางและเพื่อนๆกำลังกินหมูกระทะอยู่ก็บอกทันที ไม่ต้องทำกินกันแล้ว มานี่ มานั่งกินหมูกระทะกับพี่ เราเลยทอดหมูแห้งสีแดง แล้วก็เข้าไปนั่งรวมวง นั่งไปฟังพี่นางและเพื่อนเล่าเรื่องไป

เสียงฝนตกปรอยๆ ลมพัดเข้ามาเป็นระยะ รวมกับรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ เสียงหมูที่โดนความร้นจากกระทะดังฉ่าฉ่า ทำให้ความรักเมืองไกลปืนเที่ยงแห่งนี้ ก่อตัวขึ้นมาในใจฉันทีล่ะน้อย

---