กลอนบทนี้ ขอไอ้ด้วง ต้องคำสาป
ให้ใจหยาบ ขุ่นข้อง หมดสุขี
ความพินาศ แลล่มจม ตามราวี
ทุกข์ราคี จงหมายจ้อง ในตัวมัน

กิจการงาน ความก้าวหน้า ขออย่าเกิด
ทรัพย์ประเสริฐ ทั้งเรือนกาย จงแปรผัน
หมดสิ้นเนื้อ สิ้นตัว ในเร็ววัน
โดนลงทัณฑ์ ทรมาน อยู่ร่ำไป

โรคเลวร้าย เรื้อรัง จะดื่มด่ำ
ตกไฟน้ำ ก็ให้ไหม้ ก็ให้ไหล
สู่หลุมลึก อเวจี ในทันใด
เกิดชาติไหน ขออย่าได้ เกิดเป็นคน

แม้นตายไป จงสำนึก ในความผิด
เวรกรรมติด ตามไป บังกุศล
หวาดระแวง ด้วยความกลัว สุดร้อนรน
ยมบาล ทุกตน จะจองจำ

เพราะอยู่ไป ใครใคร ก็รังเกียจ
เป็นเสนียด ให้ต่างเมือง หัวร่อขำ
อยุธยา ต้องไม่มี คนระ yum
ส่งคนต่ำ ชั่วช้านี้ ออกไปเทอญ