สวัสดีครับ ผมเป็นเด็กละอ่อนน้อยจากภาคกลาง เติบโตมาในครอบครัวรากหญ้า มีแม่เลี้ยงเดี่ยวคนเดียว พี่น้องร่วมผม 3 คน สมัยเด็กมัธยมต้น ต้องโดดเรียนในคาบบ่ายไปใช่วยแม่ขับรถขายของที่ตลาดนัด ในวัย 14 เทอมแรก ๆ ที่เขามาเรียน ก็ได้ที่ 1 ของชั้นในโรงเรียนประจำตำบล ต่อมาขึ้น ม.4 สายวิทย์ แต่เรียนไป 1 เทอมไม่ชอบติด ร 14 ตัว จึงลาออกมาเรียน ปวช. ก่อสร้าง จังหวัดใกล้เคียง แต่แล้วแม่ก็ไม่สามารถส่งผมได้ เพราะค่าใช้จ่ายมากเกินควรสำหรับครอบครัวเรา ทำให้ผมต้องพลิกผันไปเรียน กศน. แล้วก็จบการศึกษาในวัย 20 ในระหว่างนั้นไม่ย่อท้อ ถึงแม้ชีวิตจะสบายอยู่กับแม่ แต่เราต้องพัฒนาผมเลยออกจาก Comfort zone เพื่อใช้ชีวิตของตัวเอง ทำงานโรงงานแถวบ้านและออกมาจากบ้านด้วยเงิน 2,000 บาท มาซื้อตั๋วรถทัวร์มุ่งหน้าสู่ภาคเหนือ เพื่อเรียนต่อ มหาวิทยาลัย ตั้งต้นด้วยเงินเล็ก ๆ น้อยๆ อาศัยอยู่กับญาติในปีแรก ๆ ตอนนั้นขายหมูปิ้งเลี้ยงตัวเอง จนได้พออยู่ได้ ปีแรกทุนตัวเองก็พอถูไถไปได้ ปีที่ 2 ได้ทุนของมหาลัย อ่อ ลืมบอก ผมพอเป็นคนที่เรียนได้ เทอมแรกนึกว่าเด็ก กศน บ้านนอกอย่างผมคงสู้ใครไม่ได้ แต่แล้วก้ได้เกรดเทอมแรก มา 3.8 ในสาขานิติศาสตร์ สะสมมาเทอมล่าสุด 3.74 จนมาเหลือ 3.5 ในเทอมที่แล้วตั้งแต่เรื่มมาทำงานประจำ หยุดวันอาทิตย์วันเดียว เลิกเรียนวันเสาร์ก็ต้องมาทำต่อ บางครั้งก็เหนื่อยก็ท้อ เพราะพอเริ่มเข้าปีที่ 2 ผมไม่ได้อยู่กับญาติแล้วต้องออกมาเช่าหอ เดือนละ 3 พัน ไหนจะส่งมอเตอร์ไซค์อีก 2,500 ค่าเน็ตบ้านอีกเดือนละ 800 (ดันโง่ใช้ชื่อตัวเองตอนเช่าบ้านกับเพื่อนก่อนหน้านี้)เลยติดสัญญา เอาละพรรณนามานาน คือ ตอนนี้อีก 3 วัน ผมจะต้องจ่ายค่าเทอม 9,500 รวมค่าปรับล่าช้าเพราะผ่อนผันมาสุด ๆ ละ ถ้าจ่ายไปกว่าเงินเดือนจะออก ก็คงอดอยากพอสมควร จะไม่จ่ายก็เรียนจบช้าไป จิตใจก็ไม่มีอ่านหนังสือเลย เหนื่อยท้อ ไม่รู้จะเอาไงดี อยากฟังปัญหาของพี่ ๆ มาแบ่งปันบ้างจัง ก้าวข้ามผ่านกันไปยังไงเหรอครับ???