คือทะเลาะกับเเม่ค่ะ เราก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเราทำไรผิดทำไมต้องเอาเราไปเปรียบเทียบกับลูกคนอื่น เราพยามทำดีทุกอย่างตั้งใจเรียน ไม่ออกไปไหนกับเพื่อน นานๆทีจะออกไป เเต่เเม่เราก็ยังบอกว่าเราไม่ได้ครึ่งของลูกข้างบ้านเลย เราน้อยใจสุดน้อยใจมากๆเเอบไปนั่งร้องไห้คนเดียวตลอดอึดอัดสุดๆ เรามีพี่เป็นพี่เเท้ๆเลยค่ะ พี่เราชอบออกเที่ยวกลางคืนบ่อยๆจนพี่เรากลับบ้านเช้าของอีกวันนึง เเต่อยู่ดีดีเเม่ของเราก็มาด่าเราอย่างู้นอย่างงี้ ทั้งที่เราไม่ได้ทำไรผิด เราต้องมารับกรรมเเทนพี่ทั้งๆที่เราไม่ได้สร้างความเดือนร้อนให้เลย พอพี่ของเรากลับมาบ้าน เเม่เราไม่ด่าไม่ตีทั้งๆที่ทำตัวเเบบนั้น เเต่กับมาลงที่เราเเทน(พี่เราอยู่ม.6) เราทำดีทุกอย่างเเต่เราขอไม่เคยได้อะไรสักอย่าง เเต่พอพี่เราขอว่าอยากได้นู้นได้นี้ทั้งที่ทำตัวเเบบนั้นออกเที่ยวทุกวัน เเต่เเม่เรากลับให้โดยไม่คิดอะไรเลย เราอยากจะพูดออกมาเเต่เราไม่กล้า เราอึดอัดเราน้อยใจมากๆเเต่ต้องเก็บไว้คนเดียวตลอด พยายามทำดีทุกอย่างเเต่เเม่เราก็พยายามด่าเราทุกๆอย่าง ปันหามันมีเยอะมากกว่านี้เลยค่ะ เเต่เล่ายังไงก็คงเล่าไม่จบ มันมีช้วงนึงเราน้อยใจสุดเป็นวันที่เเย่ที่สุด เราต้องโดนด่าเเทนพี่ เเม่ก็เอาเราไปเปรียบเทียบกับลูกคนอื่น จนเราทนไม่ไหวเราเคยคิดจะฆ่าตัวตายด้วยค่ะ เรานั่งร้องไห้ทั้งคืนมันทรมานมากๆ ที่โดนทำเเบบนี่เราไม่เคยได้ไรเลย เเต่กับพี่เราได้ทุกอย่างพี่เราไม่ต้องพยายามทำก็ได้ทุกอย่าง เราพยายามทำดีทุกอย่างเเต่กลับไม่ได้ไรเลย มีเเต่ความซ้ำเติมมาให้เปล่าๆ




เป็นมาแบบนี้ควรทำไงดีคะ😭