สวัสดีค่ะ ตามหัวข้อนี้เลยค่ะ เราบอกก่อนงดดราม่าน้ะค้ะ ถถึงเราจะบื่อบ้านเเต่เราไม่คิดจะหนีออกจากบ้าน
สาเหตุเเรกที่เราเบื่อก็คือ ปิดเทอมค่ะ มันเหงาไม่ได้เจอเพื่อนๆ สาเหตุที่สองหลายๆคนคงจะเป็นใช่มั้ยค้ะ เบื่อพ่อเเม่ เเต่เราจะเลื่อเเม่มากๆไม่เบื่อพ่อ พ่อเราทำงานหาเงินเลี่ยงดูเรากับเเม่เรารักพ่อมากๆค่ะ แม่เราก็ทำงานน้ะค้ะ สาเหตุที่เราเบื่อเเม่ก็คือ 1.เเม่ขี้บ่น เเม่ขี้บ่นเป็นปกติของโลกค่ะ เเต่เเม่เรานี่สิบ่นทุกอย่างบนโลกใบนี้ คิดเเง่ร้ายกับคนอื่นเสมอ เเม่ไม่ได้อยู่กับเราตั้งเเต่เด็กพึงอยุ่กัน3ปีค่ะ เเม่ทิ้งเราไปเเละพึ่งจะกลับมาเเม่เลยอาจไม่เข้าใจเราหลายๆอย่าง บางอย่างที่เราตั้งใจทำเพื่อเเม่เเม่ก็ไม่เคยเห็นในความดีนี้เลย เเม่เอาเเตาด่าเรา ดูถูกเรามาตลอด3ปี เเม่ใช้สายตารังเกียจเราตลอดไม่เคยมีสายตาที่เเสดงออกถึงคำว่ารัก เเม่ไม่เคยพูดว่ารักเราสักครั้ง เเม่บอกเรื่องที่เราทำผิดกับพ่อทุกเรื่องบางทีก็มีเพิ่มเติม เราไม่เข้าใจว่าทำไมเเม่ถึงทำเเบบนี้กับเราบางครั้งเราก็คิดว่าเราไปทำอะไรให้เเม่เกลียดหรือเปล่า  เเม่บอกว่าไม่ชอบให้เราไปยุ่งของๆเเม่ เเต่เเม่มายุ่งกับเราทุกเรื่องเราโตเเล้วเเค่อยากส่วนตัวบ้าง เราเบื่อเเม่มากๆ
เราเลยเอาหมามาเลี้ยงเเก้เหงา เเต่เเเม่ก็จะเอาไปปล่อยวัดั้งเตะมันตีมัน พูดเสียงดังๆ เราไม่รู้จะทำยังไงกับเเม่เลย ไล่เราไปหาย่าตลอดเวลา ย่าเราก็จะ90เเล้วเราเลยจะไปหาย่า เเม่ก็ด่าเรา เราไม่เข้าใจเเม่จริงๆว่าเพราะอะไร