คือจะบอกว่าผมกับแฟนเก่าเนี่ยคบกันมานานพอสมควร (ประมาณ1ปี3เดือน) แล้วเราก็เลิกกันไป ไอตอนเลิกกันเนี่ยผมก็เสียใจตามปกติที่คนเพิ่งเลิกกับแฟนเป็นกันนี่แหละครับผมก็คอยไปง้อบ้างอะไรบ้างเขาก็ไม่ได้กลับมาคบกับผมต่อเขาบอกว่าไม่อยากจบแบบเดิมแล้ว (เคยคบกันแล้วเลิกกันไปรอบนึงแล้ว) ผมก็โอเคยอมทำใจจนเลิกกันได้ประมาณ 2-3เดือนผมก็โอเคดีขึ้นมีคนเข้ามาคุยบ้างแต่ผมก็ยังติดต่อกับแฟนเก่าเหมือนเดิมเหมือนคอยเป็นเพื่อนกันซะมากกว่าจนวันนึงผมก็มีคนที่เข้ามาคุยแล้วผมกับเขาก็รู้สึกกันทั้งคู่ก็คุยๆกันมาสักพักนึงเราก็คบกันพอคบกันผมกับแฟนเก่าเราก็ทะเลาะกันซะงั้นแบบว่าเหมือนเธอบอกว่าผมมีคนใหม่ผมเป็นคนทำทุกอย่างพังเอาจริงๆตอนนั้นผมก็ยังไม่ได้ลืมเขาไปสักเท่าไหร่แต่ผมก็รู้สึกดีกับคนใหม่มากๆผมก็ทะเลาะกับแฟนเก่าจนเราทั้งสองเงียบไปเขาก็ไม่ได้ติดต่อกลับมาเลยซึ่งผมก็ไม่ได้อยากให้เขาหายไปเพราะในใจลึกๆแล้วผมก็ยังไม่ลืมผมก็คบกับคนใหม่มาได้สักระยะนึกแฟนเก่าก็โทรมาเราก็คุยกันเรื่อยเปื่อยล้ะก็วนมาทะเลาะเรื่องคนใหม่ผมอีกพอเลิกทะเลาะกันคราวนั้นผมก็คิดว่าผมไม่อยากให้แฟนเก่าผมหายไปผมเลยตัดสินใจบอกเลิกคนใหม่ของผมไปซึ่งเธอก็เสียใจผมก็เสียใจที่ผมทำอะไรไม่ถูกสักอย่างเราได้คุยกันสักพักหลังจากผมเลิกกับคนใหม่แล้วเธอบอกผมว่าตอนนี้ให้ได้แค่เพื่อนผมจึงทำใจอีกรอบครับผมรู้สึกดีกับคนใหม่ผมกลับไปง้อเขาเขาก็กลับมาคบกับผมนะผมพยายามทำใจให้ขาดจากคนเก่าให้ได้แต่ผมก็ทำไม่ได้สักทีจนมาล่าสุดผมก็ได้เลิกกับเขาอีกรอบนึงซึ่งแน่นอนแฟนใหม่รู้ว่าผมยังไม่ขาดกับอดีตผมรู้สึกดีกับคนใหม่มากๆนะครับแต่ผมก็ไม่ขาดกับคนเก่าสักทีเหมือนผมโดนขังไว้กับเพื่อนคนนี้เมื่อผมมีใครเมื่อไหร่เธอก็จะหายไปอีก ความรู้สึกที่อยากคบกับคนใหม่ไปนานๆแต่ก็ไม่อยากให้คนเก่าหายไปคืออะไรหรอครับผมแค่อยากให้เขาอยู่คอยให้คำปรึกษาเรื่องนู่นนี่นั่นแต่ทำไมเธอถึงไม่เปิดใจลองเป็นเพื่อนกับผมจริงๆสักที