สวัสดีค่ะ ทักทายจากบ้านบนดอย ณ เทือกเขาแอลป์แห่งอิตาลีค่ะ วันนี้ขอนำเสนอรูปภาพ+ข้อความ+เมนูอาหาร(นิดหน่อย) กับความทรงจำดีๆในหน้าร้อนของปีนี้ อิชั้นถ่ายรูป+ย่อรูปเอามายำรวมกัน เก็บไว้ดูว่าเคยใช้เวลาดีๆช่วงหน้าร้อนกันอย่างไร เอามาแบ่งปันกันดูในกระทู้ด้วย

ก็อย่างเช่นเคย เอารูปหมู่บ้านในบรรยากาศหน้าร้อนอันแสนสดใสไปดูกันก่อนนะคะ เป็นการรวมรูปรวมมิตรกันไปเลย จะได้ไม่เปลืองเนื้อที่กระทู้

รูปแรกเป็นถนนที่มุ่งขึ้นไปสู่ภูเขา เป็นลูกรังปนหิน เส้นนี้เฉพาะรถที่มีใบอนุญาต ใครมีไม่มีก็เดินเอาค่ะ เดินสบายๆ ขึ้นเนินนิดหน่อย สักสองชั่วโมงหน่อยๆก็ถึงยอดเขาด้านบนแล้ว

รูปต่อไป สีฟ้าๆข้างล่างนั่นเป็นเขื่อนเก็บน้ำค่ะ กว่าจะเดินมาถึงตรงนี้ จากจุดสิ้นสุดของกระเช้าไฟฟ้าก็ใช้เวลาเดินเกือบๆหนึ่งชั่วโมง ตรงระดับความสูง 2000 เมตรจากระดับน้ำทะเล มีถนนสำหรับเดิน+จักรยาน อ้อมไปเขาลูกโน้นด้วยนะคะ ตอนนี้เค้ากำลังปรับปรุงถนนทางเดินให้มันเรียบๆ ทางหมู่บ้านเค้าลงทุนกับเรื่องนี้พอสมควร กะจำผลักดันให้เป็นเส้นสำคัญสำหรับนักปั่นด้วยแหละ

กระท่อมหินนั่น น่ารักดี เฉพาะหน้าร้อนนะคะที่ชาวบ้านเค้ามาพักร้อนอยู่ในกระท่อมหินแบบนี้ หน้าหนาวถนนสายเล็กสายน้อยที่มุ่งหน้ามาตามวัลเล่ย์เล็กๆ ที่ราบระหว่างหุบเขาเหล่านี้มักจะปิด หิมะลง ไม่มีรถมาขูดให้

เห็ด Finferli ถุงนี้หลานชายวัยเก้าขวบไปเดินเก็บกับอิชั้น เดินได้ชั่วโมงเดียว ชวนป้ากลับทันใด ได้มาเกือบๆสามขีด



ส่วนรูปนี้ เป็นการฉุดกระชากลากหลานชายคนโตวัย 14 ปีไปเดินเขาเป็นเพื่อน ต้องบังคับกันไป ฮีไม่อยากไปหรอก วัยรุ่นใจร้อน เดินดุ่มๆนำป้าไปตลอดทาง ถนนเส้นนี้ค่อนข้างชัน แต่ยังดีเดินใต้ร่มต้นสน ไม่ร้อน กว่าจะถึงจุดหมายปลายทาง 2 ชั่วโมง หลานชายสามีคนนี้ไม่ค่อยพูด เงียบๆ เดินไปไม่พูดอะไร ป้าต้องคอยซักถาม ป้อนคำถามไปเรื่อย ระหว่างทางแวะหาเห็ดได้นะคะ ย่านนี้ก็มีเห็ดสีเหลืองให้เก็บได้ เหลือบตามองข้างทางเดี๋ยวก็เจอบานอร่ามเกาะกลุ่มกันอยู่



และอีกหนึ่งวัน ที่ชวนหลานชายคนเล็กวัยเก้าขวบเดินเข้าป่าขึ้นเนินไปเรื่อยๆ ไม่ได้แวะหาเห็ดแต่อย่างใด หลายชายเตรียมเป้ที่ใส่ของกินไปเต็มพิกัด จนป้าต้องให้เอาออก แบกไปให้หนักทำไมหนอ กินก็ไม่เคยหมด เราเดินไปตามเส้นทางเดินเท้าที่ทางเดินค่อนข้างแคบและชันพอประมาณ มีการวาดสีขาวแดง สัญลักษณ์เดินป่าเดินเขาให้นักท่องเที่ยวเดินตาม เริ่มต้นเดินจากจุดรูปหัวใจที่อิชั้นใส่ไว้ เป็นทางเดินที่คนสมัยก่อนเค้าเดินกันด้วย ปกติคนอื่นเค้าเดินกันครึ่งชั่วโมงก็จะถึงกลุ่มกระท่อมหินบนเขาที่อิชั้นขีดเส้นสีเหลืองไว้ แต่เราสองคนที่เดินไปโม้ไป หยุดนั่งมองเห็ดป่าที่กินไม่ได้มั่ง หลานหยุดเอาไม้เขี่ยแมลง ดอกไม้ คือตามประสามเด็กอ่ะนะ ป้าก็ได้แต่ยืนมอง ยืนรอ ยืนยิ้มจนเหงือกแห้งไป

ในรูปที่อิชั้นยืนใกล้หินนั้น เป็นตู้เย็นธรรมชาติของคนโบราณเค้าค่ะ สร้างจากก้อนหินล้วนๆ เก็บความเย็นไว้ได้ดี เค้าก็อนุรักษ์กันไว้ให้เด็กรุ่นใหม่ได้ดูกัน หลานชายก็ถามว่ามันคืออะไร แล้วดูหลานชายอิชั้นใส่กางเกงขาสั้นไป ตามรายทางนี่ต้น nettle หรือต้น ortiche ในภาษาอิตาเลียน ถ้าไปโดนใบมันก็จะเป็นผื่นคันทันใด ฮีก็ได้แต่เดินหลบหลีก ป้าก็ได้แต่พร่ำบ่นว่า ทำไมไม่ใส่ขายาวมาล่ะ




รูปนี้ อิชั้นเดินขึ้นเนินเขาอีกฝั่งนึงของหมู่บ้าน เลยถ่ายฝั่งตรงข้ามมาให้ดูกัน เป็นย่านที่ยังมีสนามหญ้าสีเขียวอยู่ น่าจะตัดและดูแลโดยคุณลุงผู้ซึ่งเลี้ยงแพะอยู่ห้าสิบตัว ในรูปบ้านคุณลุงจะอยู่ขวามือสุดค่ะ บ้านคุณลุงจะเปิดเป็นที่พักให้นักท่องเที่ยวมาพักด้วย ที่พักแบบ farmhouse หรือในภาษาอิตาเลียน Agriturismo จะเป็นที่พักหรือร้านอาหารที่ต้องมีการทำเกษตรควบคู่ไปด้วย จ่ายภาษีน้อยลง แต่ต้องเลี้ยงวัว แพะ ผึ้งหรือสัตว์กี่ตัวก็ไม่รู้ แต่ก็ต้องมีในปริมาณที่ก่อให้เกิดรายได้แหละ




และเห็ดที่งอกข้างทาง ตอนบานสะพรั่งนี่สวยดี เห็ดแบบนี้แหละ หลานคนเล็กชอบนัก ชอบเอาไม้เท้าเขี่ยเล่นให้แตกกระจาย ซึ่งป้าก็ได้แต่พร่ำบอกว่า ปล่อยไว้อย่างนั้นแหละ อย่าไปเขี่ยมัน ปล่อยให้คนอื่นเค้าได้เห็นความสวยของมันบ้าง ฮีถามกลับ ป้าว่ามันสวยเหรอ





ส่วนรูปนี้ พาหลานออกไปกินมื้อเที่ยงด้วยกันที่ร้านอาหารในหุบเขาใกล้บ้าน วิวข้างทางก็ประมาณนี้ ขับรถไปสิบนาที ตอนแรกไม่ได้ชวนเค้านะ แต่พอฮีรู้ว่าจะไป ฮีลงมาบอกว่า รอด้วยไปเปลี่ยนชุดก่อน ก็นะ เลยตามเลย พกไปด้วยก็ได้ แต่ตอนนี้ฮีกลับบ้านไปแล้ว โรงเรียนที่อิตาลีเปิดเทอมแล้วตั้งแต่ช่วงต้นเดือนกันยายน ช่วงนี้ลุงกะป้าสบายตัวสบายใจมาก  คือปิดเทอมครอบครัวเค้าย้ายมาอยู่ที่บ้านเราเดือนนึง ที่บ้านชั้นบนมีห้องหับอยู่ ตามสใตล์ครอบครัวอิตาเลียนค่ะ บ้านเราตัวติดกัน อบอุ่นมาก จนร้อนระอุ 555





รูปวิวทิวเขา พอแล้วเนอะ เอารูปในเมืองไปดูกันบ้างดีกว่า อย่างที่เคยตั้งกระทู้อาหารในโรงพยาบาลที่มิลานเพราะคุณสามีเข้ารับการผ่าตัดขา+สะโพก ตอนนี้ก็กลับไปทำงานแล้ว หยุดพักไปเกือบๆสามเดือน อยู่บ้านก็เบื่อแหละ แต่ยังดีที่ฮีมีงานอดิเรกคือซ่อมคอมพิวเตอร์ได้ เพื่อนฝูงก็กลัวฮีเหงา เอาคอมมาให้ซ่อมกัน ทุกอาทิตย์มีคนมาเยี่ยมพร้อมคอม เริ่ดจริงๆ ค่าซ่อมคอมคือพาคนขาเจ็บไปดื่มกาแฟดื่มเบียร์ อ่ะ คุ้มค่าซ่อมแล้วแหละ คุณสามีก็ไปหาหมอตรวจขา อิชั้นแยกตัวออกไปที่ดูโอโม่ เลยได้รูปนี้มา