สืบเนื่องจากผมได้ร้องเรียน ร้านราดหน้าในเขตดุสิตแห่งหนึ่งซึ่งตั้งขายอยู่บนทางเท้าริมถนนใหญ่ห่างจากเขตดุสิต
ประมาณ 800 เมตรซึ่งบริเวณดังกล่าวผมเข้าใจว่าไม่ใช่เขตผ่อนผันให้ตั้งขาย และไม่ใช่บริเวณตลาดที่มีคนขายของ
ซึ่งความเข้าใจของคนทั่วไปคือถ้าไม่มีการผ่อนผันก็แปลว่าตั้งขายไม่ได้ ผมร้องเรียนผ่าน 1555 ประมาณ 15 วัน
ได้รับคำตอบจากเขตดุสิตผ่าน 1555 ดังนี้
“กรณีดังกล่าวเจ้าหน้าที่ได้ลงพื้นที่ตรวจสอบพบร้านก๋วยเตี๋ยวราดหน้า ตั้งจำหน่ายสินค้าอยู่ตามที่ผู้ร้องบอกกล่าว
ทางสายตรวจขอเรียนชี้แจงว่า ร้านก๋วยเตี่ยวราดหน้า
เป็นร้านค้าที่จำหน่ายมานานแล้ว ไม่ได้เพิ่งมาเริ่มค้าขาย
ส่วนเรื่องการทิ้งเศษขยะ อาหาร ลงท่อระบายน้ำ ทางเจ้าหน้าที่ได้ประชาสัมพันธ์ห้ามกระทำการดังกล่าวอีก
ให้ตั้งวางสิ่งของไม่กีดขวางทางสัญจร พร้อมทั้งได้ทำการเปรียบเทียบปรับตามใบเสร็จเลขที่ 11256/61 ลว.
19 กันยายน 2561 เป็นเงินจำนวน 300 บาท และจะกวดขันอย่างต่อเนื่องต่อไป // วันที่ 20/09/2561”
ผมได้รับคำตอบแล้วก็รู้สึกสงสัยเป็นอย่างมากว่า การจำหน่ายมานานนอกเขตผ่อนผันนั้นเป็นข้ออ้างที่ละเมิดสิทธิ
ของคนที่ใช้ทางเท้าได้หรือครับ จริงๆแล้ว การปล่อยปละละเลยให้ขายได้มานานนอกเขตผ่อนผันนั้น แสดงถึง
ความหย่อนหยานของเจ้าหน้าที่เทศกิจที่รับผิดชอบหรือไม่ ข้อเท็จจริงคือ ร้านดังกล่าวก็เลิกขายไปพักหนึ่งแล้ว
ต่อมาก็กลับมาขายใหม่อีกเสมือนหนึ่งว่าเป็นเจ้าของโฉนดทางเท้าตรงนั้น เจ้าหน้าที่เขตฯได้อ้างว่าห้ามมิให้ตั้ง
วางของกีดขวางทางสัญจร ผมก็สงสัยอีก เพราะทางเท้าตรงนั้นเดินเรียงหน้ากระดาน 4 คนได้สบาย แต่พอร้านนี้มาตั้ง
จุดที่ตั้งกระทะกับโต๊ะนั้นเหลือทางเดินผ่านได้คนเดียวเท่านั้น(ตามรูป) ซึ่งเจ้าหน้าที่เทศกิจก็เห็นแต่ก็ยอมให้ตั้งขายได้
ไม่เห็นมีการจัดระเบียบหรือกวดขันตามที่แจ้งมาแต่อย่างใด ผมเลยสงสัยว่าการมาตั้งร้านขายของบนทางเท้าแล้วเหลือ
ช่องให้คนเดินได้คนเดียวนั้นเรียกว่าไม่กีดขวางแล้วหรือครับ
อีกประการหนึ่ง นอกจากทางเท้าแล้ว เก้าอี้ร้านนี้ยังเหาะลงไปบนถนน อาจจะลมพัดเก้าอี้ปลิวลงไปเองก็ได้
เจ้าหน้าที่ผ่านไปผ่านมาก็ไม่เห็นมีใครจะว่าอะไร บางวันกรวยจราจรก็เหาะไปตั้งเองได้ (ตามรูป)
กทม.ครับการขายอาหารบนทางเท้าในพื้นที่นอกเขตผ่อนผันมานานนั้น เป็นเหตุให้ยึดทางเท้าขายได้เรื่อยๆหรือครับ(มีรูปประกอบ)
ประมาณ 800 เมตรซึ่งบริเวณดังกล่าวผมเข้าใจว่าไม่ใช่เขตผ่อนผันให้ตั้งขาย และไม่ใช่บริเวณตลาดที่มีคนขายของ
ซึ่งความเข้าใจของคนทั่วไปคือถ้าไม่มีการผ่อนผันก็แปลว่าตั้งขายไม่ได้ ผมร้องเรียนผ่าน 1555 ประมาณ 15 วัน
ได้รับคำตอบจากเขตดุสิตผ่าน 1555 ดังนี้
“กรณีดังกล่าวเจ้าหน้าที่ได้ลงพื้นที่ตรวจสอบพบร้านก๋วยเตี๋ยวราดหน้า ตั้งจำหน่ายสินค้าอยู่ตามที่ผู้ร้องบอกกล่าว
ทางสายตรวจขอเรียนชี้แจงว่า ร้านก๋วยเตี่ยวราดหน้า เป็นร้านค้าที่จำหน่ายมานานแล้ว ไม่ได้เพิ่งมาเริ่มค้าขาย
ส่วนเรื่องการทิ้งเศษขยะ อาหาร ลงท่อระบายน้ำ ทางเจ้าหน้าที่ได้ประชาสัมพันธ์ห้ามกระทำการดังกล่าวอีก
ให้ตั้งวางสิ่งของไม่กีดขวางทางสัญจร พร้อมทั้งได้ทำการเปรียบเทียบปรับตามใบเสร็จเลขที่ 11256/61 ลว.
19 กันยายน 2561 เป็นเงินจำนวน 300 บาท และจะกวดขันอย่างต่อเนื่องต่อไป // วันที่ 20/09/2561”
ผมได้รับคำตอบแล้วก็รู้สึกสงสัยเป็นอย่างมากว่า การจำหน่ายมานานนอกเขตผ่อนผันนั้นเป็นข้ออ้างที่ละเมิดสิทธิ
ของคนที่ใช้ทางเท้าได้หรือครับ จริงๆแล้ว การปล่อยปละละเลยให้ขายได้มานานนอกเขตผ่อนผันนั้น แสดงถึง
ความหย่อนหยานของเจ้าหน้าที่เทศกิจที่รับผิดชอบหรือไม่ ข้อเท็จจริงคือ ร้านดังกล่าวก็เลิกขายไปพักหนึ่งแล้ว
ต่อมาก็กลับมาขายใหม่อีกเสมือนหนึ่งว่าเป็นเจ้าของโฉนดทางเท้าตรงนั้น เจ้าหน้าที่เขตฯได้อ้างว่าห้ามมิให้ตั้ง
วางของกีดขวางทางสัญจร ผมก็สงสัยอีก เพราะทางเท้าตรงนั้นเดินเรียงหน้ากระดาน 4 คนได้สบาย แต่พอร้านนี้มาตั้ง
จุดที่ตั้งกระทะกับโต๊ะนั้นเหลือทางเดินผ่านได้คนเดียวเท่านั้น(ตามรูป) ซึ่งเจ้าหน้าที่เทศกิจก็เห็นแต่ก็ยอมให้ตั้งขายได้
ไม่เห็นมีการจัดระเบียบหรือกวดขันตามที่แจ้งมาแต่อย่างใด ผมเลยสงสัยว่าการมาตั้งร้านขายของบนทางเท้าแล้วเหลือ
ช่องให้คนเดินได้คนเดียวนั้นเรียกว่าไม่กีดขวางแล้วหรือครับ
อีกประการหนึ่ง นอกจากทางเท้าแล้ว เก้าอี้ร้านนี้ยังเหาะลงไปบนถนน อาจจะลมพัดเก้าอี้ปลิวลงไปเองก็ได้
เจ้าหน้าที่ผ่านไปผ่านมาก็ไม่เห็นมีใครจะว่าอะไร บางวันกรวยจราจรก็เหาะไปตั้งเองได้ (ตามรูป)