ตามคห.ของเรานะคะ
ทุกคนรักก็ต้องพิจารณา ทุกคนชังก็ต้องพิจารณา แปลได้ว่า คนที่ทุกคนต่างก็รักก็ต้องพิจารณา ตรวจสอบว่ารักเพราะเหตุใด ไม่ใช่คิดว่าเขาเป็นคนดีเพราะคนรัก ทุกคนชังก็ต้องพิจารณาว่าชังเพราะเหตุใด ไม่ใช่คิดว่าเขาเป็นคนไม่ดีเพียงเพราะมีแต่คนชัง เรื่องนี้เหมืนเคยอ่านเจอเป็นหลักการปกครอง ทำนองว่ามีพระราชาคนนึง  ส่งขุนนาง2คนออกไปปกครอง คนแรกมีคนรายงานว่ามีแต่คนชอบ คนที่สองมีคนรายงานว่ามีแต่คนชัง พอลงไปตรวจสอบจริงๆกลายเป็นว่าคนแรกนั้นทุจริต การที่มีคนชอบนั้นเพราะโกงกินแล้วแบ่งผลประโยชน์ คนที่สอง สุจริตซื่อตรง แต่ที่มีคนชังเพราะไม่เอาใคร ทำงานจริงจัง(เรื่องน่าจะประมาณนี้ เราอ่านตั้งนานแล้วจำไม่ค่อยได้เท่าไหร่อ่ะค่ะ)
  ส่วนข้อสองนั้นไม่เคยอ่านเจอแต่ถ้าให้ตีความเองน่าจะประมาณ
คนที่มีความรู้เนี่ย จะสู้คนที่ชอบเรียนรู้ไม่ได้เพราะคนที่ชอบเรียนรู้จะแสวงหาเพิ่มความรู้โดยตลอดแต่คนที่มีความรู้จะสู้คนที่เรียนอย่างมีความสุขไม่ได้เพราะคนที่เรียนอย่างมีสุขไม่ได้เราะคนที่เรียนอย่างมีสุขไม่ต้องพยายามแต่มันคือชีวิต คือสายเลือด เพราะงั้นคนที่เรียนอย่างมีสุขอาจมีโอกาสเป็นอัจฉริยะมากกว่าเพราะความสุขที่แท้คือการเรียนมิใช่เงินหรืออำนาจ แต่เป็นตำนานค่ะ