เรารู้กันดีนะครับ  แต่เราทำไม่รู้  แล้วก็แก้ไขปัญหาแบบผิดวิธี
แทบทุกเรื่อง



เหมือนเรื่องล็อตเตอรีแพงเกินราคา  ก็รู้  แต่ทำไม่รู้
ทำเป็นแก้ปัญหา  เพื่อให้เห็นว่าพยายามแก้เท่านั้น  ไม่ได้ต้องการแก้ปัญหาอย่างจริงจัง
ผักชีโรยหน้าสักพัก  ทุกอย่างก็เหมือนเดิม   แบ่งสันปันส่วนกันรับประทานเหมือนเดิม


ใครไปสำนักงานขนส่ง  ก็ต้องเจอหน้าม้าวิ่งใส่
อย่างการไปทำประกันรถยนต์   ให้หน้าม้าจัดการ  แค่รอ  ไม่ต้องทำเอง
หน้าม้าได้ไป 15%  จากยอดเงินทำประกัน    บริษัทประกันตั้งโต๊ะในสำนักงานขนส่งเหมือนเป็นเจ้าพนักงานซะเอง
เรียบร้อยก็ส่งเอกสารให้เจ้าหน้าที่ขนส่ง   ตรงนี้  คนของบริษัทประกันก็ได้ 15-30 %   เหลือเป็นเงินประกันจริง ๆ แค่ครึ่ง

แล้วมีหรือ  ขนส่งจะไม่มีผลประโยชน์ร่วม  และทำไมประกันรถยนต์เราควรถูกว่านี้ตั้งครึ่งยังได้ แต่ไม่ได้
ก็เพราะกลไกมันแบบนี้   เป็นเรื่องรับประทานกันเป็นทีม



ปัญหาเรื่อง no tips   ปฏิเสธไม่ได้หรอก  ว่านี่คือเรื่องที่สร้างผลประโยชน์ให้เจ้าหน้าที่รัฐ
แทนที่จะแก้ปัญหาที่ระบบ  กลไก  บุคลากร   กลับชูป้ายประจานความไม่เอาไหนตัวเอง

ทำไมประเทศที่เขาพัฒนาแล้ว   เรื่องผลประโยชน์นอกกฎหมายแทบเป็นศูนย์  ทำไมเขาไม่มีปัญหาแบบนี้
ก็เพราะแค่เขาแก้ปัญหาจริงจัง  ไม่มีเรื่องรับประทาน   ซึ่งไม่ใช่เรื่องยาก และซับซ้อนอะไรเลย
แค่การกรอกเอกสาร  ก็กลายเป็นแหล่งหาผลประโยชน์นอกลู่นอกทาง    
รู้ เห็น  แต่ไม่แก้  เพราะถ้าแก้  ผลประโยชน์จะหาย   ก็เล่นลิเกกันไป

รับตำแหน่งใหม่  ก็ต้องโชว์ฟอร์ม  ตีเมืองขึ้น  ให้รู้ว่าไผเปงไผ
สักพักก็เข้าที่เข้าทาง   ทุกอย่างเหมือนเดิม




no tips  แต่ถ้าไม่มี tip  ก็กรอกเอกสารไม่ได้   ทำไง ?
รอเป็นวันงั้นเหรอ ?

ก็เล่นวางระบบ  สร้างกลไกให้มีการคอร์รัปชั่น
แล้วก็ตะโกนไม่เอาการโกง ๆ  เกลียดการโกง    
แต่ไม่เคยที่จะสร้างระบบ  วางกลไกไม่ให้มีช่อง    เอาแต่เล่นลิเก "คนดีศรีแผ่นดิน" ไปวัน ๆ

เชิดชู "คนดี"  แต่บดบี้ "ระบบ"






เรียนฟรี  ยังไม่ฟรี   ยังมีช่องให้รับประทานสารพัด