ส่วนตัวต้องเกริ่นก่อนว่าอันนี้เป็นการสานต่อรุ่นที่ 3 คือรุ่นผมแล้วครับ กิจการทำมากว่า 20 ปีแล้วครับ

คือเป็นเจ้าของตลาดสดขนาดกลาง-ใหญ่ ครับ
เริ่มแรกเลย ตา-ยาย ผมทำนาครับ ทำนาเลย ปักข้าว เลี้ยงควาย ไถนา
ตอนนั่นคุณแม่ผมยังเด็กครับ ไม่รู้ยังไง คงเป็นจังหวะชีวิตมั้งครับ
คุณยายเกิดไอเดียที่ว่า ในเมื่อเราปลุกข้าวขายให้กับโรงสี โรงสีขายต่อให้ค้าส่ง ----> ค้าปลีก
เราก็ซื้อจากค้าส่งมาค้าปลีกเสียเองเลยจะเป็นไรไปล่ะ จะได้ไม่ต้องมาลำบากทำนาอีกต่อไป
คืออยากเปลี่ยนสายมาเป็นผู้ค้าขายปลีก-ส่ง ขาวสารนั่นแหละครับ
หลังจากนั่น ก็เริ่มมีเป้าหมายในการเก็บเงินเพื่อจะนำไปลงทุน
ใช้เวลาเก็บ 5-6 ปีครับ ได้เงินมาก้อนนึง
นำไปลงทุนซื้อข้าวสารมา จำไม่ได้ว่ากี่กระสอบ แต่น่าจะเป็นร้อยครับ เช่าตึกแถวข้างๆตลาดด้วยเพื่อขายหน้าร้าน
คุณตา-ยายผม ปากหวานครับ และขยันมาก ลูกค้าเลยชอบ
ประจวบกับมีลูกค้าชาวกะเหรี่ยง ลงดอยมาซื้อกินทีทั้งหมู่บ้าน ได้กำไรเป็นแสนครับ
เหตุผลที่ได้ลูกค้ารายนี้คือ คุณตาผมชอบเดินป่า ชอบไปช่วยชาวกะเหรี่ยงบนดอย ช่วยเอาของเอาเสื้อกันหนาว ข้าวสาร ไปให้ครับ
และชอบไปดูวัว ควายบนดอยที่ชาวเขาเลี้ยงครับ แบบว่า วัวแม่พันธ์ เขาสวย อะไรงี้มั่งครับ เหมือนคนเล่นรถอะไรงี้ครับ ประมาณนั่น
เลยได้ connect กันไปซะเลย สมัยก่อนไม่มีทางเข้า แต่ตอนนี้มีถนนเข้าไปแล้วครับ เพราะเอาไว้ขนข้าวสารเข้าหมู่บ้าน
สมัยนั่นต้องบอกเลยว่า ช่วงโกยเงินเลยล่ะ
โกยมา 6-7 ปี ก็เริ่มมีคู่แข่ง ส่วนแบ่งหั่นกันเยอะขึ้น แต่เจ้าเราเป็นเจ้าใหญ่เจ้าแรกมาหลายปีเลยไม่กระทบมาก
คือช่วงนั่นมันก่อนที่จะเกิด ต้มยำกุ้งครับ ที่บ้านผมค้าขายเกี่ยวกับข้าวมาก่อน
ขายส่งเป็นร้อย-พันกระสอบ ก็ค่อยๆพัฒนามาเรื่อยๆครับ
จนเห็นลางว่า ต้มยำกุ้งจะมาแน่ๆ เลยตัดสินใจครั้งใหญ่คือ เซ้งกิจการ เพราะ คู่แข่งเริ่มเยอะขึ้นส่วนแบ่งก็มากขึ้น
สภาวะทางการเมือง เศรษฐกิจ ทุกอย่างดรอปลงหมด ส่งผลถึงธุรกิจครอบครัวผมด้วย
เลยเอาเงินที่เก็บหอมรองริบมาได้ทั้งหมดไปซื้อที่ทำเลดีๆ 1 ที่ และลงทุนทำตลาดสดขึ้นมาครับ
ลงทุนไปเยอะมาก ประมาณ 6-8 ล้านบาท อันนี้เป็นราคาในสมัยนั่นนะครับ ถ้าเป็นสมัยนี้ก็จะอีกเรื่องนึง
ความโหดของธุรกิจนี้ก็คือ ทำยังไงให้คนติด อันนี้บอกเลยครับว่า ทำเล+การตลาด ล้วนๆ
บวกกับความปากหวานของคุณยายและคุณแม่ผมที่ทำ marketing เชิญชวนพ่อค้า แม่ค้ามาขายของในตลาด
ผ่านไป 1 ปี จากเล็กๆก็ขยายใหญ่ขึ้นครับ ตอนนั่นผมยังเด็กๆอยู่เลย
ผ่านไปเกือบ 8-9 ปี เริ่มคืนทุน ปันผลกำไรมาเรื่อยๆ เก็บเงินมาเรื่อยๆ จนย่านนั่นตอนนี้กลายเป็น Market center ไปเลยครับ สุดจริง

จนมาถึงตอนนนี้
ถึงรุ่นแม่ และรุ่นผมช่วงโตขึ้นจนจบ ป.ตรีแล้วครับ
ผมก็กะจะต่อ ป.โท ด้านบริหารธุรกิจต่อเหมือนกันครับ
ถ้าให้ประเมินราคาทรัพย์สินทั้งหมดตอนนี้ก็น่าจะไม่ต่ำกว่า 15-20 ล้านบาท มั่งครับเคยคิดแบบจริงจังอยู่ช่วงเรียน ป.ตรี


ตอนนี้ก็เริ่มสร้างทรัพย์สินใหม่ๆเพิ่มเช่น อสังหา ร้านขายของ ตึกแถว คอนโดมิเนียม ต่างๆครับ
เพื่อเพิ่ม Income ให้ครอบครัว เพราะอนาคตไม่มีอะไรแน่นอนครับ กันไว้ดีกว่าแก้ครับ
ที่บ้านเก็บเขาควายสมัยที่ยังลำบากมาติดตกแต่งบ้านด้วยครับ เอาไว้เป็นเครื่องเตือนสติ เตือนใจ เขาสวยมากอย่างคูล

เป็นยังไงบ้างครับ ฟังแล้วรู้สึกเหมือนจะสบายๆไม่ลำบาก แต่พอเอาเข้าจริง ก็เอาเรื่องอยู่นะครับ เพราะผมย่อมาเล่าสู่กันฟังเฉยๆ
ยังไงขอบคุณมากที่อ่านจนจบครับ
ขอบคุณครับ