เคยท้อกับอะไรหลายอย่างรึป่าว
เรื่องงาน เรื่องเงิน เรื่องครอบครัว เรื่องแฟน เรื่องความฝันของตัวเองที่ไม่กล้าทำ  จนเกือบจะทำอะไรที่ขาดสติไหม
ทนเก็บกดกับอะไรสักอย่าง ที่พูดไม่ค่อยออก
เรื่องงาน คิดมากแต่ไม่อยากพูด น้อยใจไม่กล้าพูด สุดท้ายก็ลงเอ๋ยกับการออกงาน เริ่มต้นนับหนึ่งใหม่บ่อยๆเพราะเกิดการขี้เกียจ ขึ้นมา รู้สึกล้า มากกว่ารู้สึกเหนื่อยมัย ทำงานใหม่ก็ได้(คิดหนัก) แต่สุดท้ายก็โลภมาก ทำงาน2ที่ ตื่นสายตรงงานที่เขาจ้างประจำซะ (โลภมากลาภหาย หายนะมาถึงการเงิน)
เรื่องเงินชักหน้าไม่ถึงหลัง ยืมเพื่อน ยืมพี่ ยืมน้อง แต่ย้างคนก็เขาใจเป็นส่วนน้อย ก็ต้องอดทนลำบากเพราะตัวเอง แต่ก่อนก็เคยเมื่อก่อนเที่ยวตามประสาวัยรุ่น จนจะ30ค่อยนึกได้ ว่าอยากได้อยากมีเหมือนเขา แต่ก็ทำยังไงก็ทำไม่ได้สักที จนคิดอยู่เหมือนกัน"กุลำบากน่ะ แต่กุต้องอดทนเพื่อความอยู่ได้ จนร้องไห้" เบื่อหน่ายตัวเอง ทำไม่ได้ดั่งใจ จะเก็บเงินอยากได้นั้นอยากได้นี่ แต่ก็ดันตัวเกิน ไป (รู้ตัวดีความอยากไม่เข้าใครออกใคร เข้ากุออกไม่ได้เฮ้อ) อดทน (บอกตัวเอง
เรื่องครอบครัว เขาอยากให้กลับบ้านน่ะ แต่ความคิดของกุคือ กลับเพื่อ ขายของที่บ้าน ต้องใช้เงินน่ะ แต่ถ้าเขาเอ๋ยปากออกทุนให้ แล้วลูกคนอื่นจะว่ายังไง ไม่ใช่ลูกคนเดียวน่ะ(พูดกับตัวเอง) ถ้ากลับบ้านแล้วประโยชน์ไม่เกิด ไม่มีอะไรเีขึ้นไม่รู้จะกลับทำไม กลัวแพ้ กลัวคนนินทา กลัวพี่น้องสมน้ำหน้า ก็ต้องใช้ชีวิตแบบนี้ไปตลอด เปลี่ยนงานไปเรื่อยๆจนกว่าจะแก่ ไม่มีแรง ค่อยไปอยู่บ้านก็แล้วกัน (ความคิดของกุเองน่ะ)
เรื่องแฟน นี่ก็เฉยๆ โสดๆ ไปวันๆ แต่เมื่อก่อนก็เป็นคนมีความรู้สึกน่ะ แฟนคนแรกสมัยมัธยมรักน่ะแต่เราห่างกัน3-ปีได้ คบๆกันก็รักกันดีแต่กุเองที่เรียนจบแล้วอยากห่าง จนพูดกับเขาว่า"เฮาเลิกกันสา" กล่าวหาเขาบ้างว่าคบคนนั้นคนนี้ จนเขาเงียบไปเอง แต่กุก็สืบข่าวเขาตลอดน่ะ จนมาได้แฟนคนที่2อยู่กรุงเทพทำงานที่เดียวกันแล้วเขาก็ย้ายไปที่ไหนไม่รู้ตอนนั้นดูๆไปก่อนเพื่อนก็แซวกันจัง(มันมีแฟนอยู่แล้วน่ะ อย่าคิดอะไรมากยอกตัวเองถอยๆๆดีกว่า)จนวันนึ่งเขาโทบอกว่าจะมาฝึกงานไม่มีห้องเช่าขอมาอยู่ด้วยได้ไหม (กุก็เร็วน่ะ)มาอยู่ได้ อยู่ด้วยกันประมาณ1เดือนเศษๆได้มั่ง เอ้าเมา เสร็จกุจนได้ จนมันได้ทำงานนั้นน่ะแล้วก็ย้ายมาอยู่ใต้(ทั่งๆที่รูว่ามันก็ยังคบกับแฟนมันอยู่ สถานะตอนนั้นคือ กุเลวล่ะ) อยู่ใค้ด้วยกันประมาณ1เศษๆได้เริ่มเป็นมันที่มีกิ้กเรื่อยๆจนกุขิน บ้างทีกุก็ขนของออกจากห้องไปอยู่กับเพื่อนได้ประมาณ2วันมั่ง กุแร้ะใจอ่อนเอง ก็ต้องเจ็บเอง ถึงกับร้องไห้ขี้รถไปรอบเมืองสัก10รอบได้มั่ง ยอมรับเรยตอนนั้นเพื่อนก็ไม่มี เมาทุกวัน (ก็คนมันช้ำใจ ทำไรไม่ถูก)กลับห้องมันก็ดีนคุยโทสับกับกิ้ก(กุก็ชู้คนนึ่งน่ะโว้ย) ยอมรับน่ะว่าเหวี่ยง แต่ก็ทำใจได้ จนอยู่มาวันนึ่งมันถูกย้ายไปอีกจังหวัด แต่ก็กลับมาหากุบ้างแต่ เรื่องเกิดโทให้กุไปรับไปกินข้าวให้กุรอ จนกุขับรถตามหาทั่วเมืองโทก็ไม่รับ สุดท้าบกลับมาห้อง บอกกุว่าไปกินข้าวกับหัวหน้ามา (กุก็ปากไวถาม)ชอบหัวหน้าหรอ คคาตอบได้มา(สุดช็อค"เเขาก็แอบปลื้มแกเหมือนกันน่ะถ้ามีแฟนก็จะมีแบบเขานี่แร้ะะ"อ้าวงั้นกุก็ควรถอยคิดแล้วต้องทำไง)ก็บอกเลิกไป ไม่คิดอะไรแร้ะน้ำตาเริ่มไม่มีแร้ะ มันชินไง จนต่อมา3วันได้ ฉลองความโสดกับเพื่อนกับน้องที่ทำงาน เมากันทุกคนนั้นล่ะค้าบ จนสุดท้ายได้กับคนที่ 3คนใต้นิ มีสาระภาพด้วยว่าแอบขอบกุ แต่ตอนนั้นกุเหงาน่ะแต่ก็คบๆไปก่อนคนนี้แร่ะสุดยอดความซวยของกุเรยเงินกุต้องหา งานบ้านกุต้องทำ มีบัตร10ใบเปิดทั่ง10ใบ เทียวกุต้องจ่ายแถมรถกุก็เอาไปใช้(บ้างเวลา)ยอมรับเรยใจออก จนสุดท้ายมาวันนึ่งก็เห็นทาสแท้ คุยแชทไม่ลบกุก็น่ะวันนั้นเดินไปเข้าห้องน้ำจับโทสับ แว้ปปแรก "คิดถึง 2จำเขาได้ไหม นี่ไม่ใช่..น่ะ แต่เป้นเขาเอง(มันคุยกับแฟนเก่าโว้ย) "กุถามได้คำตอบแบบไม่ขึ้น "เฟสของเพื่อนเขาน่ะไม่ไช่เขา(กุโง่หรอชื่อตำตากุซะขนาดนั่น) บอกเลิกสิค้าบรอไร มีตอบลับมาหากุด้วยน่ะ "เราห่างกันสักพักก็ได้น่ะ" กุยอกเลิกอยู่เนี่ยจะบอกกุห่างทำไมว่ะ จบค้าบนี่คือรักเล่นเล่น ที่ไม่จริงมาก อีก3วันอีกตรงแป้ะ เพื่อนแซวโสดนี่หว่า กุมีเด็กมาให้ดูเขาก็ชอบนั้นล่ะแต่เขากลัวเจ้าชู้เขาเรยให้มากับเขา (อันนี่เจ้าทางเพื่อนโว้ย จัดสิรอไร) อันนี่วันแรกก็ได้กันล่ะเร็วซ่ะเหลือเกินกุ มันยอมทิ้งเพื่อนมันมาอยู่กับกุน่ะแต่กุดันไม่เขาห้อง ณ ตอนนั้นประมาณอาทิตนึ่งโทมาบอกว่าจะอยู่ไหมห้องนี่ คนมารออยู่นี่เป็นอาทิตแล้วน่ะ (ช่วงทดลองใครจะรู้จริงจังรึป่าวว่ะ) คบนานน่ะคนนี่ตั้งแต่24/ตุลาคม2555จนถึงวันที่9กุมภา2560 รักน่ะแต่มันเป้นคนขี้เอาแต่ใจบ้างทีก็แคร์กุเริ่มๆแรกๆ แต่ปลายๆมากลับเป้นกุเหรอที่ต้องคอยเอาใจมัน จนกุก็เฉยๆ จนมันบอกออกจากปากว่า "เปลี่ยนนิสัยให้มันได้ไหมช่วยเทคแคร์เอาใจใส่มันหน่อย"กุก้เฉยๆ (เพราะกุไม่เคยเอาใจใคร)ยอมรับน่ะว่าตอนนั้นกุแอบคุยกับคนอื่นเพื่อให้หึงแล่ะสุดท้ายมันก็จับได้ กุก็รับไง"แค่คุย" แต่พอหลังหลังมันไปฝึกงานที่ต่างจังหวัดกุก็ไปเกือบทุกวันหยุดกุน่ะแต่เวลาเหนื่อยๆมากๆจากงานก็ไม่ไปคงเป้นความเหงาของมันมั่ง ฤทธิ์เริ่มออก (คอมมันอยุ่ห้องกุรหัสเฟสไม่ออก กุอีกแร้ะ)จ่ะๆค้าบ "คิดถึงจังple" กุเสียใจน่ะแต่รุ้ว่ามันคงเอาคืนกุล่ะมั่ง(แค้นสุด)ให้เพื่อนมาห้องเป้นพยานแต่กุให้ดูหน้าคอม เพื่อนถึงกับส่ายหน้า (บอกกุค่อยๆคุยกันน่ะ)แต่มันก็รั่งให้เพื่อนอยู่ต่อ มันร้องล่ะค้าบ(ปรกติคอมต้องลบข้อความเหมือนในโทสับแต่โชคเข้าข้างกุล่ะมั่ง เห้นหลายตาเรย จากนั้นมากุก็เฉยๆเหมือนตอนแรกๆที่คบระหองระแหง มีหึงกุใส่เพื่อนตัวเองหึงกุใส่เพื่อนกุ ไอ่เพื่อนกุก้เข้าทาง (จับคอหอบแก้มกุใหญ่เรยน่ะ) คบจนไปบ้านมันได้น่ะแค่ แต่กุคิดกลับกันกุไปบ้านเขาบ่อยๆเพื่อ(แค่คิดน่ะ)จนมาวันนึ่งกุเริ่มมีกิ้กๆกั๊กๆบ้าง มีซื้อขงซื้อของกินข้าวด้วยกัน(กุเริ่มเลวล่ะ) มันจับไม่ไดน่ะระมาณกุคบคุยกินไปส่ง แค่นั้น(เรารุ้กันต่างคนต่างมีแฟนสำหรับกิ้กน่ะอันนี่) กุเบื่อง่ายป่าวว่ัะ จนมาวันนึ่งกุเกิดอุบัติเหตุรถชนเสาไฟฟ้าวันนั้นคุยกัยกิ่ก แต่ทะเลาะกับแฟนน่ะสุดท้ายใครอยุ่เฝ้ากุคอยดูแลกุ ก็แฟนกุนี่แร่ะ แต่กุกลัวพลาดไงโทสับแบตหมด แชทยังไม่ได้ลบ ความชิหายกำลังจะมาหาแร้วกุ แต่ดีมันเอาที่ชาตกับโทสับมาให้โดยเครื่องยังดับยู่เหมือนเดิม(รอดตัวไปกุ)ก้รักกันดีมีทะเลาะกัน ลงไม้ลงมืออยุ่1ครั้ง (เจ็บทั้งคุ่)ก็รักกันดี จนกระทั่งสุดท้ายจริงๆ(เวลาทะเลาะกันกุก็จะไล่ไปอยู่ที่อื่น ลงเฟส"อยู่คนเดียวไหม,ไปตายซ่ะ อย่างงี้แร้ะนิสัยกุ) คงทนไม่ไหวจริงๆกับความเย็นชาของกุก้กุเบื่อไง ทำไรกับกุไได้กุเป้นของกุอย่างนี้ จนสุดท้ายมันก็ออกไปเองิ้งคำสุดท้ายไว้นิดนึง
มัน-กุไปจะย้ายไปอยู่กับเพื่อนน่ะ
กุ-เอ่อ
มัน-เงียบบ
ก-นั่งเล่นเกมส์เฉย
ต่อจากนั้นมันลงเฟส"ใจหวิวๆยังไงไม่รู้"ร้องไห้อันนี้ยังไม่บล็อกเหสกุน่ะ)แต่3เดือนต่อมากุงัย)ลงเฟส(บล็อคกุแร้วน่ะทีนี่)
กุก็พยามยามจะง้อน่ะแต่ปิดกั้นกุทุกทาง ทางเพื่อนไม่ให้บอก ทางพี่มันก็ไม่บอกว่าใช้เบอร์ไหน
จนสุดท้ายกุมาทำตัวสนิทใช้นิสัยเพื่อเป้นเพื่อนของเพื่อนมันจนรู้ว่ามันคบกันกับคนองกรค์เดียวกันกุก็ทำเป้นไม่รู้ทั้งๆที่รู้ว่าเเฟนใหม่มันนั่งแดรกเบียร์วงเดียวกับกุ (เพื่อนมันก็คงพูดว่ากุโง่ล่ะมั่ง)การที่อยากรู้อะไรกุต้องรู้ด้วยตัวกุเองอ่ะน่ะ แล้วกุก็ไปจีบแฟนมันอีนั่นก็คงจะไม่รู้ว่ากูรู้ว่า"ว่าเป้นำรกัน"ร้องไห้สงสารแฟนเก่าของแฟนใหม่ของแฟนเก่ากุจังจากสายตาที่มองกับกุวันนั้น)(วันตรวจสูขภาพ)พอรู้แร้วก็ตีตัวออกห่างจากกลุ่มนี้ทันที แต่อยู่มาวันนึงพี่เขยมันลงูปอะไรสักอย่างแล้วกุเจ้าไปคอมเม้นต์ มาเรยจร้าทั้งพี่เขยพี่สาว แชทมา ว่ามันรถชน
พี่สาว-...มีอะไรจะบอก
กุ-ว่าไงพี่
พี่สาว-ส่งรูปมันโดนรถชนมาให้ดู
กุ-ค้าบ
พี่สาว-ไม่ไปดูที่โรบบาลหน่อยหรอ
กุ-ไม่อ่ะ ให้แฟนมันไปดูดิค้าบ
พี่สาว-จร้า
กุ-งง
พี่เขย-ส่งรูปมาอีก
พี่สาว-ไม่ไปเยี่ยมหน่อยหรอก..?
กุ-ไม่ล่ะค้าบ
พี่สาว-ส่งรูปมาสัก2รูปได้มั่ง
กุ-เพื่อ(คิดในใจ)
กุ-หายไวไวน่ะค้าบ (ตอบแบบไม่ได้ใส่ใจกำลังคุยสาวอยู่เข้าใจกุบ้างเด้งๆๆขึ้นมาอยู่ได้แชทนี้)
พี่สาว-จร้าเดียวบอกมันให้น่ะ
กุ-ค้าบ(ยังไม่จบ)
สัก2-3วัน
พี่สาว-มันว่า"ขอบใจน่ะ"ร้องไห้แต่กุรู้ว่ามันไม่ได้คิบแบบนั้นอก)
จากนนี้นถึงบัดนี้  กุก้อยังโสดคนที่เคยคุย กุก็ไม่คุย ตัดพอไปเรยว่า เลิกคุยกับทุกคนนั้นล่ะกับทุกๆคนที่เคยคุย
จากคำว่า"คนสุดท้าย"กุก็ไม่เคยติงตังกับใครอีก เฉยๆแร้วทุกวันนี้ แก่แล้ว555
สำหรับความฝันกุก็จะทำถึงแม้ว่ามันจะไกล และแก่ขึ้นทุกวัน จะไม่ท้อ มีแต่สู้ หาดงินทำทุนสร้างบ้านสักหลัง รถเก่งสักคัน
แก่แล้วอยากเป้นนักร้องมีชื่อเสียงน่ะแต่ ทุกวันนี้ลงคลิป ลงเสียง ไม่มีหรอคนเจ้าไปดูแต่ก็จะทำต่อ น่ะ
สู้ๆ เว้ยยยย🖕